Στην Ινδια ανθει η βιομηχανια παραγωγης βρεφων. Η αυξημενη ζητηση αφορα σε “λευκα” μωρα (καυκασια φυλη), οποτε η διαδικασια παραγωγης τους ειναι περιπλοκη. Ενας στρατος απο Ινδες παρενθετες μητερες κυοφορουν εμβρυα που, αφου εχουν καταψυχθει και διασχισει τη μιση υφηλιο, εμφυτευονται σ’αυτες, εναντι μικρης – για τα δυτικα δεδομενα- αμοιβης.
Με τη διεισδυτικη του οπτικη, ο σκηνοθετης κλεινει το ματι συνωμοτικα στο θεατη αναδεικνυοντας ιστοριες που διαρκως γεννουν νεα ερωτηματα. Ο γυναικειος ψυχισμος διαβρωνεται και τελικα διαλυεται απο την ιδια την εννοια της μητροτητας, στο ονομα της οποιας ολες οι πρακτικες καθαγιαζονται. Και αγοραζονται. Οταν η τεκνοποιηση γινεται “τεχνο-ποιηση”.
Το ιδιο θεμα πραγματευεται και το Μωρα “made in India” .
σχετικά νέα
Διαβάστε όλα τα τελευταία νέα | Ενημερωθείτε
