Ωρολόγια. θέλεις να σπάσεις όλα τα ρολόγια του κόσμου, γιατί όταν έχεις κοντά σου αυτούς που αγαπάς θέλεις ο χρόνος να σταματήσει να κυλάει .
Ψυχοφάρμακα. Αν τα πράγματα δυσκολέψουν δραματικά, τότε δοκίμασε με μια νυχτερινή βόλτα στη παραλία να πνίξεις τη μιζέρια που σου έστησε παγίδα. Αν δεν πιάσει, περίμενε την πρωινή ομίχλη. Λειτουργεί αγχολυτικά.
Χριστουγεννιάτικο δένδρο. Το τζάκι να καίει και εσύ να ψιλοκοιμάσαι στον καναπέ απέναντι από το στολισμένο δένδρο και με οδηγό τα χιλιάδες ανάμενα φώτα να ονειρεύεσαι ό,τι γουστάρεις.
Φίλος. E-mail: Στο Λεβάντε που τόσο σ? αρέσει είμαι. Μόνος. Και οι δυο γέροι ιδιοκτήτες. Ανάψαμε το τζάκι. Μουσική. Τζαζάρει η ατμόσφαιρα και μας κάνει τα μυαλά μαρμελάδα. Και μπροστά στην οθόνη καααάθομαι και σου γράφω. Είναι μέρα για να διαβάσεις ποίηση ή να γράψεις.
Υπόσχεση. Για να ξεδιψάσω με ένα καλαμάκι θα πιω όλες τις θάλασσες του κόσμου και με ένα σακβουαγιάζ θα ταξιδέψω τόσα χιλιόμετρα όσα οι κόκκοι στην άμμο από 10.000 σαχάρες
Ταξίδι. Aυτό που προγραμμάτισα με τους φίλους μου 6 με 7 Φεβρουαρίου στην Αθήνα με βανάκι για την ιεροτελεστία μας
Sms. «Είσαι για μένα το πιο σκληρό ναρκωτικό» Από χιλιόμετρα μακριά οσμίζεσαι ένα χαμόγελο που δεν είναι γκριμάτσα αλλά το χρώμα του ουρανού όταν χαράζει.
Ραδιόφωνο. Όταν τυχαία ένα τραγούδι μεταφράζει τα μέσα μας. Σαν κάποιος να έστησε αυτί και αντέγραψε την ψυχή μας!
Πρωί. Να ξυπνάς το πρωί… και να σε ξυπνάει το χαμόγελο του μικρού σου που έχει διάθεση για αγκαλιές
Όρος. Εκείνη τη νύχτα στο Όρος, στη μονή του Ξηροποτάμου, εκείνα τα μάτια τα εωσφορικά που διερευνούσαν τις ψυχές μας.
Ξηρά…
Νύχτα…
Μπουγάτσα. Γιατί είμαστε από τη Θεσσαλονίκη και ξέρουμε πως για να φάμε καλή μπουγάτσα με χειροποίητο φύλο, με κρέμα, ή σπανάκι, ή τυρί, ή κιμά θα πάμε στην «Αποπείρα», Κωνσταντίνου Καραμανλή 163 (ανάμεσα Μαρτίου με Βούλγαρη)
Λεμόνι…
Καπνός από το τσιγάρο. Ανεβαίνει ψηλά πάνω από το πρόσωπο σου να συναντήσει μια ακτίνα ενός χειμωνιάτικου ήλιου. Και είναι όμορφη αίσθηση σχεδόν όσο αυτή που έχεις όταν κρατάς το χέρι κάποιου που αγαπάς πολύ.
Ιντερνετ. Να παίζεις σκάκι στο www.chesscube.com με κάποιο πρόσωπο που απέχει από λίγα έως χιλιάδες χιλιόμετρα από σένα αλλά μέσα στις κουβέντες που μοιράζεστε να ακούγεται ο παφλασμός του ήρεμου κύματος.
Θεσσαλονίκη. Κοιτώντας έντονα τα τείχη τα παλιά σε κάποιο σημείο (δεν λέω σε ποιο), οι σκοτεινοί θρύλοι, βρίσκουν μέσα από τα μάτια σου την συναίνεση για να ξαναγυρίσουν. Όχι για πολύ, για ένα γεια. Ανταλλάσσουμε για λίγα δευτερόλεπτα συνωμοτικές ματιές και μετά ξαναχάνονται
Ήλιος…
Ζωγραφιά…
Εβδομάδα. Να βρίσκεις στα ξαφνικά φθηνά εισιτήρια στο ίντερνετ για να φεύγεις για κάπου μια βδομάδα με παρέα που γουστάρεις πολύ.
Διεγερτικό. Να σου χαμογελάνε με τέτοιο τρόπο που στα μάγουλα, να σχηματίζονται, λακκάκια, ρυτίδες ή σημάδια που μαρτυρούν ότι για κάποιον είσαι σημαντικός.
Γάτες. Χαδιάρες, χαζές, πονηρές, τεμπέλες, περίεργες, μελαγχολικές, κακές, καλές, γλυκές, όμορφες, αστείες, παιχνιδιάρες, μάγισσες, γυναίκες σωστές.
Βιβλίο. Ιδιαίτερα αυτό που θα φτάσεις στη σελίδα 100 χωρίς καν να το καταλάβεις, με μια ανάσα μόνο.
Αέρας. Μυρίζει κάτι όμορφα στον αέρα, κάτι που δεν καταλαβαίνω, δεν μπορώ να το εντοπίσω, αλλά μ? αρέσει. Ξεχώρισα μόνο αυτή του ζεστού καφέ και μια αδέσποτη λεμονιά.
Κάποιες λέξεις δεν ερμηνεύτηκαν. Είναι ένα τίποτα μπροστά στις χιλιάδες που μπορούν να λειτουργήσουν ως διεγερτικό και παρέλειψα Στην πραγματικότητα αδυνατώ να εξηγήσω το γιατί αυτές και όχι κάποιες άλλες. Όποιος θέλει ας στείλει στο ss@cityportal.gr τις δικές του ερμηνείες σ? αυτές που ορφανεύουν ή σε όσες δεν έχουν γραφτεί και θα δημοσιευτούν κάτω από αυτό το κείμενο.
Σπύρος Σαρανταένας
————————————-Οχτώ ακόμα διεγερτικά-μικρές στιγμές ΕΥΤΥΧΙΑΣ.
Κιθάρα.
Το διαβατήριο για τις ψυχές των ανθρώπων. Όταν παίζω κιθάρα, οι χορδές από μόνες τους τραγουδάνε συναισθήματα. Όνειρα, Αγάπη, Λύπη, Ελπίδα.Και η φωνή τους είναι ένας αναστεναγμός που δεν χάνεται ούτε καν μες στη βοή της καθημερινότητας, ούτε καν στο πέρασμα του χρόνου.
Φίλοι(κολλητοί).
Ασήμαντοι μέσα σ’ αυτό τον κόσμο αλλά ξεχωριστοί για εσένα. Τόσο ξεχωριστοί που όταν είσαι πνιγμένος στην ευτυχία ένα τηλέφωνο σ’ αυτούς τη διπλασιάζει. Και τόσο ξεχωριστοί που όταν είσαι μες στη μαύρη απελπισία, είναι οι μόνοι που μπορούν να σε κάνουν να ηρεμήσεις και να χαμογελάσεις. Ακόμα κι αν δεν έχουν τίποτα να πουν για να σου αλλάξουν τη διάθεση.
Συναυλίες.
Αδρεναλίνη στα ύψη, ευτυχία στο φούλ, τσιρίδες, ιδρώτας, σφάχτης(σε πιάνει απ’ το πολύ χοροπήδημα), στριμωξίδι.Και πάνω στη σκηνή κάποια άτομα να τα δίνουν όλα, με κιθάρες να ουρλιάζουν και ντραμς που χτυπιέσαι στο ρυθμό τους. Τι πιο ανεβαστικό?
Εφηβεία.
Καρδιοχτύπια, χαμόγελα, όνειρα, ματιές, μελαγχολία, aμφισβήτηση. Τόνοι μ’ εργασίες για να κάνεις κι αντί γι’ αυτό εσύ να κοιτάς έξω απ’ το παράθυρο χαμένος στο δικό σου πιο ωραίο κόσμο. Οι Έφηβοι είναι το μέλλον του κόσμου μόνο και μόνο γιατί οι καρδιές τους χτυπάνε λίγο πιο γρήγορα απ’ των υπόλοιπων ανθρώπων και οι χτύποι τους ακούγονται λίγο πιο δυνατά. Έτσι αν ποτέ πλησιάσεις και αφουγκραστείς την καρδιά τους θα δεις ότι οι χτύποι της παράγουν μια ασταμάτητη μουσική.
Σχολείο(συγκεκριμένα Λύκειο).
Κρύβει τόσο καλά τις ωραίες του στιγμές που όσοι είναι έξω απ’ αυτό δεν τις καταλαβαίνουν. Μιλάει ο καθηγητής κι εσύ ζωγραφίζεις στο θρανίο τα στιχάκια που άκουσες χθες στο ραδιόφωνο(και η μουσική μια ζωγραφιά είναι, τι νομίζεις?). Γελάς τόσο δυνατά με μια βλακεία που σου ψιθύρισε ο διπλανός σου, που δεν έχεις το κουράγιο ν’ αρθρώσεις μια δικαιολογία για να μη σε βγάλει έξω ο καθηγητής και βγαίνεις από μόνος σου. Κρυφοκοιτάς απ’ το παράθυρο τα παιδιά που κάνουν γυμναστική κ ειδικά εκείνον τον ψηλό που τα σγουρά του μαλλιά τού σκεπάζουν το πρόσωπο. Γίνεσαι λούτσα στο νερό τη τελευταία μέρα της χρονιάς, τηρώντας έτσι το έθιμο του μπουγελώματος και καλοσωρίζοντας το καλοκαίρι. Και γελάς, γελάς.Χωρίς τελειωμό.
Βραδινές εκπομπές στο ραδιόφωνο(Imagine 89.7).
Κατά τις 2 με 3 η ώρα το βράδυ, ξαπλωμένος στο κρεβάτι, κουκουλωμένος, μ’ ένα φακό, τετράδιο και στυλό για να σημειώνεις τους τίτλους των τραγουδιών, και το ραδιόφωνο δίπλα στο μαξιλάρι, σε πολύ χαμηλή ένταση για να μη ξυπνήσουν οι γονείς κι αρχίσουν πάλι να γκρινιάζουν ότι είναι αργά κι αύριο έχεις σχολείο. Με τη βραχνή, σιγανή φωνή του εκφωνητή να εξηγεί γιατί τα τραγούδια απευθύνονται όχι στ’ αυτιά αλλά στις καρδιές των ανθρώπων. Και πάνω απ’ όλα με τη μουσική. Αχ αυτή η μουσική. Να γίνεται ένα μ’ εσένα και να συνεχίζει να βουίζει μες στ’ αυτιά σου ακόμα και την επόμενη μέρα στο σχολείο που τα μάτια σου τσούζουν από αυπνία και δεν μπορείς να κουνηθείς και για να σηκωθείς στον πίνακα.
Ήλιος.
Πάνω απ’ τα κεφάλια μας καθημερινά, δεν δείχνει να συμμερίζεται τις έγνοιες και τις σκοτούρες που κουβαλάμε. Με τις ηλιαχτίδες του μεταφέρει μηνύματα ειδικά για τους ανθρώπους που ξέχασαν ν’ αγαπούν και τρυπώνει ακόμα και μέσα στα άχρωμα σπίτια με τα κλειστ
Διαβάστε όλα τα τελευταία νέα | Ενημερωθείτε
