Είχε συλλάβει τόν εαυτό του νά ταυτίζη τό φορτηγό του μέ τό πέος του -καί κάποια φορά, πού η Καίτη τόν είχε αποκαλέσει στό κρεβάτι «τύραννό της», περιέργως τού καρφώθηκε στό μυαλό ότι η λέξη γράφεται «TIRαννος»
Όταν η ψυχολόγος, δασκαλεμένη από τόν υπογράφοντα, κοίταξε βαθειά στά μάτια τό φορτηγατζή, άνθρωπο σαρανταπεντάρη σέ ηλικία, άντρα μουρντάρη, αλλά καί τροφαντό καί καλοζωϊσμένο, καί τόν ρώτησε εξ απροόπτου «πόσο τόν έχει σέ στύση», αυτός τά ’χασε καί κατέβασε τό βλέμμα πρός τό υπογάστριό του -λές καί θά τόν μέτραγε εκείνη τή στιγμή. «Εε, δέν ξέρω, δέν τόν έχω μετρήσει» ψέλλισε ο ατυχής, εν ώ εκείνη, μέ ματιά πού θά μπορούσε νά μαστίγωνε, συνέχισε απτόητη:
«Καλώς, πάμε παρακάτω. Όταν κάνης έρωτα, πόσο συχνά σκέφτεσαι τή μαμά σου;». Ο καημένος οδηγός, άρχισε νά κάμπτεται ολοσχερώς. Η ιδέα καί μόνο ενός Οιδιποδείου, τόν ευνούχιζε -αλλά δέν ήξερε καί τί νά απαντήση. «Δέν μού έχει τύχει, θά έπρεπε νά ξέρω ;» ρώτησε γεμάτος αμηχανία καί κάποια περίεργη ενοχή.
Η άλλη δέν απάντησε, καί συνέχισε νά τόν κοιτάζη μέ εκείνο τό απλανές βλέμμα, σάν νά ήταν διαφανής καί νά παρατηρή κάτι πίσω του -τό «βλέμμα σή θρού», πού ήξερε ότι κόβει στά δύο ακόμη καί τόν πιό έντονα ανθιστάμενο συνομιλητή.
«Πώς φαντάζεσαι τό γυναικείο κόλπο;» «Δέν ξέρω, έχει διαφορά από τά αντρικά κόλπα;» αποπειράθηκε εκείνος νά κάνη κάτι σάν χιούμορ, εν ώ εκείνη τόν ανέτεμνε μέ τό περιφρονητικό βλέμμα της πρώτα σέ φέτες, μέ οριζόντιες ματιές, έπειτα σέ ίνες, μέ κάθετες, καί τέλος τόν λειοτριβούσε μέ εκείνη τήν αδιάφορη σιωπή τού βιολόγου απέναντι στό πειραματόζωο.
«Δηλαδή, τί εννοείτε;» ζήτησε διευκρίνηση ο άντρας, γιά νά κερδίση χρόνο. Εν τώ μεταξύ, τό υπογάστριό του τόν έτρωγε υπερβολικά, αλλά φοβόταν νά ξυστή, σάν κάτι νά τού έλεγε ότι αυτή θά ήταν η λάθος κίνηση.
«Εννοώ…» καταδέχθηκε εκείνη νά επεξηγήση (χαμογελώντας μέ τό δολοφονικό χαμόγελο τής Γοργούς όταν είπε στον Περσέα «ανσαντέ, μεσιέ») «τόν φαντάζεσαι σάν κρέας, σάν βελούδο, λείο, υγρό, ή σκληρό καί ελαστικό, ή μέ δόντια;». «Θεός φυλάξοι» σκέφθηκε ο άτυχος φορτηγατζής, πού δέν ήξερε ούτε πώς τον φανταζόταν, ούτε κι άν κάπως θά έπρεπε νά τόν φαντασθή γιά νά είναι άντρας.
«Τό πρόβλημα μέ σένα» άρχισε η ψυχολόγος νά βγάζη τό έδικτον, «είναι η ταύτισή σου μέ τό πέος σου». Καί, εν ώ ο καημένος φορτηγατζής τήν κοιτούσε μέ βλέμμα γεμάτο ανασφάλεια, αυτή συνέχισε τή σαδιστική ψαλμωδία της ανελέητα: «Νομίζεις ότι εσύ, δηλαδή τό πέος σου, είσαι ακατανίκητος. Νομίζεις ότι τό πέος σου, όπως καί τό φορτηγό σου, είναι ικανό γιά αναβάσεις σέ βουνά, καταβάσεις σέ κοιλάδες, διεισδύσεις σέ σήραγγες, ακαταμάχητο καί ακούραστο καί ότι, κατ’ επέκτασιν, είσαι καί σύ τό ίδιο». Σ’ αυτό, σκέφθηκε ο ταλαίπωρος άντρας, ίσως νά μήν είχε εντελώς άδικο η μουρλογιατρίνα. Πράγματι, είχε συλλάβει τόν εαυτό του νά ταυτίζη τό φορτηγό του μέ τό πέος του – καί κάποια φορά, πού η Καίτη τόν είχε αποκαλέσει στό κρεβάτι «τύραννό της», περιέργως τού καρφώθηκε στό μυαλό ότι η λέξη γράφεται «TIRαννος». Αλλά, καί πάλι, τί μ’ αυτό; Μήπως αυτή δέν έκανε τίς δικές της ταυτίσεις; Μήπως όλες τους δέν φαντάζονται ότι καταβροχθίζουν τόν άντρα ολόκληρο καί τό μισητό του όργανο, όταν τό παίρνουν μέσα τους; Ή ότι τό δικό τους ιερό καί απαραβίαστο μόριο είναι κάτι σάν τό άβατον τών αρχαίων ναών, όπου κανένας δέν μπορεί νά μπή, κι όμως όλοι τό ξέρουν μέσα κι έξω; Ή ότι «σέρνει καράβια»; Πώς αυτή τόν παρομοιάζει μέ τό φορτηγό του, μήπως δηλαδή αυτός τήν παρομοίασε ποτέ μέ ρυμουλκίδα ;
Ανώφελη η σκέψη, βουβό τό αντεπιχείρημα -όπως λέει κι ο Βοσκόπουλος, «οι άντρες δέν μιλούν πολύ». Κι άλλωστε, ήδη ο αφελής φορτηγατζής κατάλαβε ότι ο άντρας, ο κάθε άντρας, άν δέν έχη αποκαυλισθή ήδη από τή μαμά του ή από τήν πρώτη του σύζυγο, σίγουρα αποκαυλίζεται από μιά καλή ψυχολόγο, καί, όλως επικουρικώς, μιά καλή δικηγόρο.
Διαβάστε όλα τα τελευταία νέα | Ενημερωθείτε
