Τελικά είναι δύσκολο να καταλήξεις στο τί είναι πιο απογοητευτικό: α) ένα σίκουελ που περιμένεις να δεις πως και πως -γιατί οι προηγούμενες ταινίες που έχεις παρακολουθήσει, ήταν πραγματικά πολύ καλές- και σου βγαίνει “πατάτα”; ή β) οι ανεξήγητοι λόγοι για τους οποίους το θέμα και το υλικό στα οποία βασίζεται το συγκεκριμένο κινηματογραφικό franchise, προσφέρεται για άπειρες συγκινήσεις αλλά με έναν ακατανόητο τρόπο, σου σερβίρεται στο τέλος ένα άνοστο και χλιαρό “πιάτο”;
Δυστυχώς η αίσθηση που σου αφήνει η νέα κινηματογραφική ταινία “Fantastic Beasts:The Secrets of Dumbledore” είναι αυτή της προχειρότητας και της βιασύνης, σα να έχουν πει σκηνοθέτης,παραγωγή και λοιποί συντελεστές: “Ελάτε παιδιά έχουμε μία ταινία να τελειώσουμε αλλά να μην αργήσουμε πολύ, γιατί έχουμε ρίξει και ένα παστίτσιο στο φούρνο, μη μας αρπάξει η μπεσαμέλ!”.
Και το παράδοξο σε όλο αυτό είναι ότι η φιλμογραφία του David Υates έχει κινηθεί στο παρελθόν σε αυτού του είδους την μυθοπλασία, με υπέροχα αποτέλεσματα. Παραδείγματα: Fantastic Beasts: The Crimes of Grindelwald (2018), Fantastic Beasts and Where to Find Them (2016), Harry Potter and the Deathly Hallows: Part 2 (2011), Harry Potter and the Deathly Hallows: Part 1 (2010), Harry Potter and the Half-Blood Prince (2009), Harry Potter and the Order of the Phoenix (2007).
Ωστόσο στην νέα ταινία: (Συγχωρέστε με για τα spoilers που ακολουθούν…)
- Εκείνο που ξέρουμε είναι ότι ο Άλμπους Ντάμπλντορ και ο Γκρίντελβαλντ έχουν περίπου την ίδια ηλικία. Η εντύπωση όμως που δίνεται στο “Fantastic Beasts 3” είναι τελείως διαφορετική. Ο θεατής είναι σα να βλέπει τον πατέρα (Μαντ Μίκελσεν) με τον γιο (Τζουντ Λο).
- Οι μάχες και τα ξόρκια ιδιαίτερα στο Μπουτάν -όπου θα γίνει η εκλογή του αρχηγού των μάγων- δείχνουν τόσο επίπεδα και περικλείονται από μία δόση χιούμορ, που μηδενίζουν την προσοχή του θεατή, από την αρχή της πιο κρίσιμης στιγμής της ταινίας (η μάχη των δύο άσπονδων φίλων) .Φωτεινή εξαίρεση η σκηνή με τον Κοβάλσκι και την Λάλι Χίκς στο επίσημο γεύμα και η προσπάθεια δολοφονίας του Ντάμπλντορ από τον Κρέντενς (Έζρα Μίλερ).
- Γενικότερα η μαγεία και τα φανταστικά τερατάκια έχουν ελλιπής παρουσία από μία ταινία μαγείας!
- Ο Σκάμαντερ και στις δύο προηγούμενες ταινίες εμφανιζόταν ως ένας ιδιαίτερα έξυπνος, θαρραλέος και συναισθηματικός χαρακτήρας με χαμηλό προφίλ. Εδώ βλέπουμε έναν ήρωα που διατηρεί ναι μεν αυτά τα στοιχεία αλλά είναι πλέον πιο υποτονικός, ιδιαίτερα στην ομιλία και στις εκφράσεις του.
- Αν εξαιρέσεις τη γνώριμη μουσική επένδυση από τα “Harry Potter” στις σκηνές με το Χόγκουαρτς, η χαρούμενη μουσική επένδυση σε σκηνές όπου οι πρωταγωνιστές κινδυνεύουν να πεθάνουν μοιάζει τελείως ασύνδετη.
Φωτορομάντζο!
Το τραγικότερο δε από τα παραπάνω είναι η ίδια η ιστορία που ξετυλίγει τα περιβόητα μυστικά του διάσημου διευθυντή του Χόγκουαρτς, Άλμπους Ντάμπλντορ, απομακρύνοντας τελείως το “Fantastic Beasts 3” από τον φανταστικό κόσμο της μαγείας, παρά την οποιαδήποτε περίληψη του έργου σε ιστοσελίδες, social media, περιοδικά κτλ, η οποία αναφέρει ότι “Τα μυστικά του Νταμπλντορ” έχουν ως κεντρικό θέμα την σύγκρουση των Ντάμπλντορ-Γκρίντελβαλντ, καθώς ο σατανικός μάγος θέλει να κυριαρχήσει με σκοπό να καταστρέψει τον κόσμο των Μαγκλς και των λασποαίματων μάγων.
Αντί αυτού, ο θεατής απολαμβάνει από την αρχή έως το τέλος ένα φωτορομάντσο των μάγων:
(Να υπενθυμίσουμε σε αυτό το σημείο, ότι στο “Fantastic Beasts: The Crimes of Grindelwald” (2018) και στο “Fantastic Beasts and Where to Find Them” (2016) είδαμε τον έρωτα στις ζωές των πρωταγωνιστών – Κοβάλσκι & Σουίνι, Σκάμαντερ, Λεστρέιντζ & Θησέας, Σκάμαντερ & Τίνα- δοσμένο και άρτια συνδεδεμένο με την εξέλιξη της πλοκής)
- Στην εισαγωγή ο Άλμπους, σε ένα σύντομο τετ-α-τετ με τον Γκρίντελβαλντ του εξομολογείτε ότι ήταν ερωτευμένος μαζί του.
- Ο Κοβάλσκι αναπολεί μέσα στον φούρνο του την Κουίνι, την συναντά τυχαία συμμετέχοντας στην αποστολή αναχαίτισης των σχεδίων του Γκρίντελβαλντ και η σχέση τους ολοκληρώνεται με έναν γάμο!
- Η κρίσιμη σκηνή με την μάχη των δύο μεγάλων μάγων, πρώην φίλων και όπως υποννοεί η ταινία και εραστών, ουσιαστικά σταματάει και δεν προχωράει στην “αλληλοεξόντωση” λόγω των συναισθημάτων που τρέφει ο ένας για τον άλλον.
- H επανασύνδεση του Σκάμαντερ με την Τίνα.
- Ο Ντάμπλντορ καθισμένος στο απέναντι παγκάκι από τον φούρνο του Κοβάλσκι, μελαγχολικός παρακολουθεί από μακριά τις χαρούμενες προσωπικές στιγμές των φίλων του, αναπολώντας την δική του προσωπική ζωή…
- Η τελευταία δε σκηνή πριν από τους τίτλους τέλους, δείχνουν τον Ντάμπλντορ να σηκώνεται από το παγκάκι και να περπατά μόνος τους στον χιονισμένο δρόμο…παραπέμπει σε δραματικό φιλμ νουάρ!
Εκλογές!
Παράλληλα η ταινία περνάει πλέον στον ρεαλιστικό κόσμο της πολιτικής και στους πλάγιους τρόπους ανάληψης της εξουσίας. (Αν θυμηθούμε το “Fantastic Beasts and Where to Find Them” κι εκεί υπήρχε το στοιχείο της πολιτικής, (με την δολοφονία του νεαρού υποψηφίου βουλευτή από τον Κρέντενς), όμως σε έκταση ήταν τόσο όσο για να συνδεθεί με την πλοκή που αφορούσε τον αόρατο κόσμο των μάγων).
Γεύματα PR, προεκλογικές συγκεντρώσεις, ομιλίες και η ώρα της κάλπης, έστω και με ανοιχτή ψήφο-φωτεινό ραβδί!
Φυσικά είναι συνηθισμένο φαινόμενο σε μία ταινία φανταστικών ηρώων, ο “κακός” και οι ομοϊδεάτες του να προσπαθούν να πάρουν την εξουσία, να κατακτήσουν κάτι κτλ. Όμως στην προκειμένη περίπτωση, η έμφαση στο κομμάτι πολιτική-εξουσία είναι απίστευτα παρατεταμένη και συνάμα αδιάφορη.
Με λίγα λόγια…η μυθοπλασία στον φανταστικό κόσμο που έχουν αναπτύξει τα έργα της Ρόλινγκ και που αγκάλιασαν με λατρεία μικροί και μεγάλοι σινεφίλ μέσα από τις κινηματογραφικές ταινίες των “Harry Potter” και “Fantastic Beasts” δεν υπάρχει. Έχει αντικατασταθεί από την ωμή πραγματικότητα των ενηλίκων, λες και δεν έχουμε τα δελτία ειδήσεων και λοιπές εκπομπές να παρακολουθούμε τα χάλια μας!
Το cast
Έτερο παρόδοξο στο “Fantastic Beasts:3” είναι οι ερμηνείες των κεντρικών και μη πρωταγωνιστών, με λαμπρές εξαιρέσεις τους Κοβάλσκι (Νταν Φόγκλερ), Κρέντενς (Έζρα Μίλερ), Άμπλφορθ Ντάμπλντορ (Ρίτσαρντ Κόιλ) και Κουίνι (Άλισον Σούντολ).
Από τους προαναφερθέντες θα μπορούσαμε να δώσουμε ένα “μπράβο” παραπάνω στην απόδοση των ηθοποιών Μίλερ και Κόιλ. Έντονος λυρισμός, πάθος, ένταση στις εκφράσεις κι όλα αυτά δοσμένα μέσα από μία ισχυρή φαινομενική ηρεμία, εν απουσία μάλιστα πολλών λέξεων.
Σε αντίθεση οι ερμηνευτικές οδηγίες που έχουν λάβει ο Άλμπους Ντάμπλντορ (Τζουντ Λο) και ο Γκρίντελβαλντ (Μαντ Μίκελσεν)- γιατί ένας ηθοποιός κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων μιας ταινίας ακολουθεί σε μεγάλο ποσοστό τις οδηγίες του σκηνοθέτη- δεν μπορούν μεταφέρουν στην πλοκή καμία ένταση ή βάθος. Είναι όπως λέμε φλατ, δίνουν την αίσθηση της “αγγαρείας” με αποτέλεσμα η παρουσία τους να ισοδυναμεί με την απουσία τους. Και πραγματικά είναι άδικο για τους Λο και Μίκελσεν, γιατί αντικειμενικά συγκαταλέγονται στην κατηγορία “ταλαντούχοι ηθοποιούς”.
To χαρακτηριστικότερο παράδειγμα σε αυτό, οι σκηνές στο Μπουτάν (και επιμένω σε αυτό, διότι υποθετικά εκεί έχουμε την κορύφωση της δράσης).
Η σκηνή όπου το ορίτζιναλ σπάνιο τερατάκι εμφανίζεται για να επιλέξει τον καταλληλότερο (από πλευράς ήθους) αρχηγό των μάγων είναι απίστευτα κακή, τόσο από πλευράς σπέσιαλ εφέ όσο και από πλευράς διαλόγων-μονολόγων.
Κριτικές από τον διεθνή Τύπο
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι το “Fantastic Beasts:The Secrets of Dumbledore” θα καταφέρει να γίνει μία επιτυχημένη box office ταινία, δηλαδή όχι μόνο θα βγάλει τα λεφτά που έριξε η παραγωγή αλλά θα επιφέρει πολύ περισσότερα κέρδη. Κι αυτό, όχι γιατί είναι μία καλή ταινία αλλά γιατί βασίζεται σε μία εξαιρετική προηγούμενη “μαγιά”.
Αυτή τη φορά όμως η συνταγή δεν πέτυχε…
Στο “ντοματόμετρο” του Rotten Tomatoes, το “Fantastic Beasts 3” μέχρι στιγμής έχει αγγίξει μόλις ένα 47%, (το “ντοματόμετρο” αφορά την κριτική που λαμβάνει μία ταινία από δημοσιογράφους, κριτικούς κινηματογράφου κτλ). Στο IMDb το “σκορ” της ταινίας βρίσκεται στα 6,5/10.
Αλλά ας δούμε και μερικές κριτικές από τον διεθνή Τύπο:
“Αν αυτός ήταν ένας λογικός κόσμος, το κινηματογραφικό στούντιο πίσω από το «Fantastic Beasts and Where to Find Them» του 2016 δεν θα είχε ζητήσει ποτέ άλλες τέσσερις συνέχειες.
Αν αυτός ήταν ένας δίκαιος κόσμος, το εντελώς τραγικό “Fantastic Beasts: The Secrets of Dumbledore” θα ήταν το τελευταίο και δεν θα έπρεπε να σκεφτούμε ποτέ ξανά αυτό το franchise“. (DAILY SENTINEL)
“Μοιάζει σαν μια κακή παρωδία, μια σκιά του τι είναι μια ταινία, όχι μια πραγματική ταινία. Η χρωματική παλέτα είναι μια θλιβερή λακκούβα λάσπης από γκρι και καφέ, όπου δεν υπάρχει αίσθηση χώρου ή γεωγραφίας“. (LA TIMES)
“Αντί να οικοδομήσουν την πλοκή γύρω από μια κουραστική καταδίωξη με χαριτωμένα ψηφιακά τέρατα – ένα λάθος στις δύο πρώτες ταινίες “Fantastic Beasts” – ο σκηνοθέτης David Yates που επέστρεψε και οι σεναριογράφοι, J.K. Η Rowling και ο Steve Kloves, βάζουν στο επίκεντρο του “Secrets of Dumbledore” τις εκλογές“. (ΝΥ TIMES)
“Ποιος δεν θα ήθελε να παίξει στο sandbox του Potterverse για λίγο περισσότερο; Χάνεται, ωστόσο, και μετά μπαίνει σε μυθολογίες που δίνουν εκθετικά μεταστάσεις χωρίς πυξίδα ή χάρτη. Είναι μια δύσκολη ερώτηση, ακόμα κι αν το spin-off σας δεν υποφέρει από το ξόρκι του Returnsius Diminishium.
…Και εσύ, Newt Scamander, δεν είσαι ο Χάρι Πότερ. Μπορεί να μην είναι ο Jar Jar Binks του Potterworld, αλλά ακόμα και όταν του δίνονται βασικές αναζητήσεις και η ευκαιρία να κάνει βλέμματα με την ερευνήτρια Katherine Waterston ή την Zoë Kravitz, ο Scamander δεν είναι αρκετά συναρπαστικός πρωταγωνιστής για να μας καθοδηγήσει σε έναν λαβύρινθο από παρασκήνια“. (ROLLING STONE)
Στο δια ταύτα…
Κάποιος λάτρης της συνωμοσιολογίας θα μπορούσε να υποστηρίξει ότι τα έντονα “πυρά” προς το “Fantastic Beasts:The Secrets of Dumbledore”, οφείλονται κατά ένα μεγάλο βαθμό, στα “πυρά” που δέχεται τα τελευταία χρόνια η Τζοάν Ρόουλινγκ από τον θαυμαστό κόσμο του Hollywood (την κατηγορούν ως ομοφοβική και ανάμεσα στις πρόσφατες κριτικές του Τύπου για την ταινία, βλέπεις κάποιους από τους συντάκτες των άρθρων να αναφέρονται σε αυτό).
Ωστόσο αυτό το “στοιχείο” καταρρίπτεται εύκολα, καθώς κατά ένα υψηλό ποσοστό οι αρνητικές αξιολογήσεις εστιάζουν καθαρά στην ταινία.
Σε τελική ανάλυση, προσωπικά ως σινεφίλ, δε με ενδιαφέρουν οι απόψεις του εκάστοτε δημιουργού και ούτε, ως σινεφίλ και πάλι, μου αρέσει να βλέπω κινηματογραφικές ταινίες που το μόνο που τους λείπει είναι οι κονκάρδες, τα σημαιάκια και το “πιστοποιητικό φρονημάτων”.
Η τέχνη πρέπει να είναι ελεύθερη και όχι στρατευμένη…(τώρα το τί συμβαίνει στην πραγματικότητα είναι αλλουνού παππά Ευαγγέλιο, και δεν είναι της παρούσης να το αναπτύξουμε).
Όμως η κακή ποιότητα του “Fantastic Beasts:The Secrets of Dumbledore” φαίνεται να οφείλεται σε μία σύμπραξη αστοχιών: Από το σενάριο που συνυπογράφουν οι Τζοάν Ρόουλινγκ και ο Στηβ Κλόβς, την χλιαρή σκηνοθεσία του David Yates, την μέτρια ερμηνεία των δύο βασικών πρωταγωνιστών, Τζουντ Λο και Μαντ Μίκελσεν.
Αστοχίες που απομακρύνουν τόσο τα μικρά παιδιά όσο και τα μεγάλα “παιδιά” από έναν φανταστικό κόσμο…
Αλλά ας κρατήσουμε ένα αισιόδοξο πνεύμα. Έπονται άλλα 4 σίκουελ!Λογικά κάτι καλύτερο μπορεί να δούμε!Λογικά…
σχετικά νέα
Διαβάστε όλα τα τελευταία νέα | Ενημερωθείτε
