Αγάπη: (λεξικό Τεγόπουλος-Φυτράκης) βαθιά ψυχική συμπάθεια, στοργή // ψυχικός δεσμός, φιλία // ζωηρό ενδιαφέρον, κλίση, αφοσίωση σε κάποιον ή σε κάτι // ο έρωτας.
Ακόμη όμως και σ’ αυτό το πλέον αντιεμπορικό συναίσθημα, την αγάπη (ούτε αγοράζεται ούτε πουλιέται) μπήκε μπαρκοντ. Μας επιβλήθηκε μια τεχνητή γιορτή (Άγιος Βαλεντίνος) για να δημιουργεί τζίρους στην αγορά. Τη λοιδωρουν με τον τρόπο τους οι περισότεροι καθώς τη βάζουν να κοσμεί αρκουδάκια, σώβρακα, στυλό, μπουκάλια, λανσάροντας έναν ανόητο τρόπο έκφρασης. Φάσκει και αντιφάσκει όποιος επιλέγει να την επιδεικνύει με δώρα προκειμένου να αποδείξει την ανιδιοτέλεια των συναισθημάτων του.Το μόνο παρήγορο σ’ αυτές τις εκδηλώσεις λατρείας είναι που δεν καλείσαι να προσκυνήσεις κανέναν Άγιο, παρά μόνο το πρόσωπο που έχεις επιλέξει και υπ αυτήν την έννοια επιβάλλεται να καταθέσεις τις σπονδές σου στο βωμό του.
Την δυναμη της αντιλαμβάνεσαι όταν υποκύπτεις στην απουσία της. Οι περισσότεροι επιδεικνύουν την έλλειψή της με την ικανότητα να γίνονται χάλια. Γίνεσαι σχεδόν δυστυχής, όταν δεν έχεις ένα σύντροφο, αυτό που ανόητα πιστεύεις πως έχει σχεδόν το υπόλοιπο του πλανήτη. Αποτέλεσμα, στις 14 Φεβρουαρίου να είναι η ημερομηνία που στατιστικά γίνονται οι περισσότερες απόπειρες αυτοκτονίες.
Η Σαπφώ που λάτρεψε την αγάπη και ύμνησε τις γυναίκες στο πρόσωπο της Ατθίδος, ο μύθος λέει οτι ερωτεύτηκε έναν άνδρα παράφορα. Η γυναίκα από την Ερεσό βίωσε τη λατρεία, την απόλαυση, την ανατριχίλα, την απώλεια και την απόγνωση. Η αγάπη δεν ειναι δίκαιη, ούτε έχει φύλο και μορφή, ούτε καθορίζει την αξία και το μέγεθός της το αν είναι ομοφυλόφιλη ή ετεροφυλόφιλη.
Κάποιοι είναι επιφυλακτικοί, προσεχτικοί για να «μη την πατήσουν»… Θυμίζουν αυτούς που μπροστά σ’ ένα πλούσιο τραπέζι με εδέσματα κάνουν δίαιτα… Μα ο αληθινά ερωτευμένος και κατά συνέπεια αυτός που έχει το σπόρο της αγάπης από α υ τ ό α κ ρ ι β ώ ς πάσχει, από την έλλειψη του μέτρου. Άπαντες μεταμορφώνονται όταν έρχονται σε επαφή μαζί της. Έρωτας και αγάπη είναι η δίψα και η πείνα του κορμιού και της ψυχής.
«Και τελοσπάντων, τελοσπάντων πριν από μερικές μέρες ήσουνα μια θεότητα, πράγμα τόσο βολικό, τόσο ωραίο, τόσο απαραβίαστο. Και να που τώρα είσαι γυναίκα» (Μπωντλαίρ προς Απολλωνία Σαμπατιέ)
Παραφωνία σχεδόν πάντα ο λόγος που θα χρησιμοποιήσει κάποιος για να την περιγράψει. Εδώ δεν υπάρχουν λέξεις. Η έκφρασή της είναι η ζάλη που σου προκαλεί.
«Δεν λογάριασα ποτέ το κορμί μου, είπε αυτή. Η ηδονή είναι προνόμιο του ελεύθερου ανθρώπου καθώς είναι η τροφή ανάγκη του καθενός. Μα η αγάπη είναι άλλο πράμα… Μη μ’ αγγίζεις!» (Το χαμένο νησί, Μ. Καραγάτση)
Δεν είναι Αγία. Χλευάζει και καταπιέζει, εγωκεντρική και σκληροπυρηνική, μυρίζει γενετήσια ορμή, ζήλια. Γίνεται αγνή και μαζί ανήθικη όταν μεγαλώνει, όσο και γελοία πριν αποχωρήσει.
Θέλει τα μεγάλα λόγια, όμως γεμίζει τις μπαταρίες της μόνο από τις μεγάλες και μικρές πράξεις της καθημερινότητας.
«Ξέρεις τι θα ’θελα μου λέει. Μια αγάπη βουβή σαν του Γιούνες». (Αριάγνη, Στρατή Τσίρκα, το δεύτερο βιβλίο από τις Ακυβέρνητες Πολιτείες)
Μοιραία συνάντηση;
Κισμέτ;
Ποιος ξέρει ποια να είναι η χημική σύνθεση…
προκύπτει!
Από μια ματιά, από δυο λέξεις, από εκατομύρια άσχετους και τυχαίους λογους. Έτσι απλά και κυριώς εκεί και όταν δεν το περιμένεις. Κανόνας!
Δεν έχει ωράριο, δεν χτυπάει κάρτα, τρέφεται από πράξεις. Yπακούει στη δύναμη της φύσης, στο αντάλλαγμα των ματιών, στο εγκεφαλικό αγκάλιασμα και όχι στη λογική συνέπεια για αυτό και δεν υπάρχει κάποια μυστική φόρμουλα..
Δεν καθοδηγείται, ούτε προκαθορίζεται η στιγμή που θα ‘ρθει, ούτε χρειάζεται να συντρέχει κάποιος σημαντικός λόγος για να αγαπήσουμε κάποιον! Κι αυτό είναι τρομαχτικά σοβαρό αν σκεφθεί κάποιος πως μέσα από αβλεψίες, λάθη, παραλήψεις, συμπτώσεις και τυχαία περιστατικά ξεκινάει η σημαντικότερη εποχή της ζωής μας.
Σπύρος Σαρανταένας
ss@cityportal.gr
Διαβάστε όλα τα τελευταία νέα | Ενημερωθείτε
