Αγαπημένα βιβλία: «Αναστρέψιμα υλικά», Βασίλης Κυριλλίδης

Βασίλη Κυριλλίδη: «Αναστρέψιμα υλικά»

 

Το θέμα:

Αθήνα, 2025. Ένα συνηθισμένο τροχαίο ατύχημα φέρνει έναν νέο άνθρωπο μέχρι τα σύνορα του άλλου κόσμου και τον κρατά εκεί για πέντε μήνες. Μια άγνωστη δύναμη τον επαναφέρει στη ζωή. Όμως, τίποτα δε θα είναι ίδιο για αυτόν ούτε για την αδερφή του, μια συντηρήτρια έργων τέχνης με ισχυρή διαίσθηση, ούτε για τη δυναμική φίλη του με το μαθηματικό μυαλό και την τετράγωνη λογική. Οι δυο κοπέλες ενώνουν τις δυνάμεις τους για να βοηθήσουν τον άνθρωπο που αγαπούν. Προσπαθούν να διαπιστώσουν τι είναι αυτό που τους συμβαίνει και έρχονται αντιμέτωπες με μια νέα πραγματικότητα, που δείχνει να τις ξεπερνά. Ένα συναρπαστικό αλλά και επικίνδυνο ταξίδι κατάδυσης μέσα στον εαυτό τους ξεκινά.
 

Σχέσεις, αγάπες και αισθήματα μπλέκονται μέσα τις θεωρίες ενός αποκηρυγμένου επιστήμονα, τις φιλοδοξίες μιας διευθύντριας κέντρου ερευνών και τα μηνύματα ενός μοναχικού ταξιδιώτη της αβύσσου, σε μια δίνη όπου , ίσως, σε κάποια της στροφή να βρίσκεται ο μοναδικός τρόπος για να κρατήσεις κοντά σου αυτούς που αγαπάς.

«Αναστρέψιμα υλικά»  – Σε ποιους προτείνω να το διαβάσουν

Το συστήνω στους αναγνώστες που αγαπούν βιβλία επιστημονικής φαντασίας. Ακόμη, σε κείνους που έχουν παρεξηγήσει το είδος, ως υποδεέστερο των συναισθηματικών μυθιστορημάτων ή άλλων, ιστορικών μελετών ή δοκιμίων κοινωνιολογικού περιεχομένου σύγχρονων καταστάσεων, αγνοώντας ότι μέσα από την επιστημονική φαντασία ανοίγει κανείς νέους ορίζοντες αντίληψης φαινομένων είτε ψυχολογικών είτε ανεξήγητων με την τρέχουσα λογική, ότι αποσυνδέονται από ανόητες δεισιδαιμονίες κι ότι μπορούν, εντέλει, να ταξιδεύουν νοερά σε άγνωστους κόσμους ενδυόμενοι οι ίδιοι τον ρόλο του εξερευνητή.
 

Άλλωστε, τα βιβλία είναι ιστορίες. Υπάρχουν ωραίες και αποτυχημένες ιστορίες, ωραία ή άσχημα γραμμένες, άλλες, που μπορούν να έχουν πολλαπλά επίπεδα ανάγνωσης, ανάλογα με τις προθέσεις ή την ικανότητα του συγγραφέα. Οι κατηγορίες είναι για τους δημοσιογράφους και το μάρκετινγκ.
 

«Αναστρέψιμα υλικά»

Προτείνει ο Παύλος Λεμοντζής