Αγαπημένα βιβλία: «Άσε με να σε δέρνω κάπου-κάπου», Σπύρος Καρυδάκης

Χρόνος: Σήμερα 

Τόπος: Μια από τις ελληνικές μεγαλουπόλεις.

 

Λίγα λόγια για την υπόθεση:

Η πλούσια, που έχει βαρεθεί τη ζωή της, κακομαθημένη, σνομπ Δωροθέα (μοιάζει με αρχή άρλεκιν με αντίθετους πρωταγωνιστικούς ρόλους, αλλά δεν είναι), αποφασίζει να προσλάβει έναν γελωτοποιό για να διασκεδάζει αυτή και τους φίλους της. Ψάχνει να βρει ένα θύμα, ένα τίποτα, που θα μπορεί να το πατήσει, να το κυριεύσει, να το πετάξει στα σκουπίδια όταν τελειώσει μαζί του αλλά, φυσικά, δεν γίνεται έτσι. Ο γελωτοποιός της είναι ο Γιάννης, ένα απόρριμμα της κοινωνίας όπως το θέλει στην αγγελία της, αλλά λογαριάζει χωρίς τον ξενοδόχο καθώς προσλαμβάνει, τελικά, ένα αξιοπρεπές καθίκι με προσωπικότητα και ιδεολογία. Το τίποτα-Γιάννης βαδίζει προς τη νέα αυτή εμπειρία έχοντας πλήρη επίγνωση του πού θα μπλέξει και του τι θα του ζητηθεί αλλά είναι έτοιμος να ζητήσει και ίδιος. Η άγρια ερωτική ιστορία τους πλέκει με τέχνη ιδεολογίες και φιλοσοφικές έννοιες, οργώνει και σπέρνει αμφιβολία για το status quo, κεντρίζει το νου να σκεφτεί. 

 

Όλα δείχνουν ότι η κυριαρχία της Δωροθέας θα είναι ολοκληρωτική σε όλα τα επίπεδα της σχέσης τους, αλλά η νουβέλα μας επιφυλάσσει εκπλήξεις και ανατροπές. Η μάχη είναι σώμα με σώμα, μυαλό με μυαλό, ιδέα με ιδέα και οι ισορροπίες ανατρέπονται και εγκαθίσταται ξανά και ξανά. Επικίνδυνα τα παιχνίδια της Δωροθέας γιατί μπορεί και έχει τα μέσα. Επικίνδυνα τα παιχνίδια του Γιάννη που δεν έχει τίποτα να χάσει. Τα συναισθήματα δεν υπάρχουν κι αν υπάρχουν πρέπει καλυφθούν κάτω από το κάλυμμα του σαδομαζοχισμού. Δεν επιτρέπει το ίδιο το κατεστημένο που τους υπαγορεύει τις θέσεις τους, να εκφραστούν ειλικρινά.

 

Λίγα λόγια για το συγγραφέα:

Ο Σπύρος Καρυδάκης έχει κατορθώσει να ξεφύγει από την σαρωτική μόδα της λογοτεχνίας μυστηρίου και τρόμου που έχει αλώσει την ελληνική λογοτεχνία. Χρησιμοποιώντας μια ιδιαίτερα μοντέρνα γραφή και εναλλάσσοντας πρόζα, θεατρική γραφή, πρωτοπρόσωπη σε τριτοπρόσωπη διήγηση εκ περιτροπής, παίζει με τις λέξεις, με τις ιδέες, με το ίδιο το μυαλό του αναγνώστη, κεντρίζοντας μεθοδικά νευρώνες παραγωγής ιδεών. 

 

Σε αυτούς που αγάπησαν τον Μαρκήσιο Ντε Σαντ, σε αυτούς που θα ήθελαν να διαβάσουν μια λίγο πιο λάιτ εκδοχή του Γκιγιώμ Απολιναίρ. Σε αυτούς που αγαπάνε τις αλληγορίες, τον οξύ, διεισδυτικό τρόπο γραφής, την ειρωνεία που τελικά δεν είναι ειρωνεία αλλά σκληρή αλήθεια.

Δεν είναι ερωτική ιστορία. Είναι η εμπλοκή της σάρκας με τον ακοίμητο νου και την συνείδηση.

Σελίδες: Μόλις 170. Μικρό, λακωνικό, ιδιαίτερο. Το προτείνω και σε αυτούς που …. αγοράζουν βιβλίο εξαιτίας του εξώφυλλου. Είναι ένα από τα πιο ωραία μίνιμαλ εξώφυλλα της ελληνικής λογοτεχνίας των τελευταίων χρόνων.

«Σε καταλαβαίνω, μικρέ μου. Ήμουν σαν εσένα. Πολύ έξυπνος και πολύ πεινασμένος για τις σάρκες και τις ψυχές των άλλων»

 

Προτείνει η Μαριάννα Φλέσσα