Ανδρέας Στάικος, Επικίνδυνες Μαγειρικές, εκδ. Άγρα
Ένα βιβλίο που μοσχοβολάει μαϊντανό. Έχετε μυρίσει μαϊντανό από κήπο; Όχι τον μαϊντανό τον άχρωμο και άοσμο των σούπερ μάρκετ, ούτε καν της λαϊκής, αλλά αυτόν που φυτρώνει σε χώμα, σε ακατάστατα κλαράκια που τα ξεδιαλέγεις προσεκτικά μην σου παραπέσει και κανά άσχετο χορταράκι μέσα στο φαί. Ε, τέτοια είναι η αίσθηση που μου άφησε αυτό το βιβλίο. Μια ερωτική ιστορία, ένα ερωτικό τρίγωνο ανάμεσα σε δυο άντρες και μια μοιραία γυναίκα, που την μοιράζονται και την διεκδικούν κι εκείνη παίζει χωρίς ενοχές και με τους δύο, και μέσα σε όλα ανακατεύονται μυρωδιές και συνταγές. Συνταγή επιτυχίας και ευπωλησίας εν ολίγοις, έχουμε δει να κυκλοφορούν ουκ ολίγα βιβλιαράκια, εδώ και καιρό που είναι της μοδός η μαγειρική, που προσπαθούν να μπλέξουν τις ιστορίες με συνταγές, τα περισσότερα με μια αφέλεια που καταντά σχεδόν συγκινητική, όταν δεν είναι εκνευριστική.
Η περίπτωση του Στάικου όμως δεν είναι αυτή. Έχοντας κυκλοφορήσει το 1998, οι «Επικίνδυνες Μαγειρικές» προηγούνται του τρεντ. Με καλοέμαθαν μάλιστα, γιατί η πλοκή ρέει εξαιρετικά, το τρίγωνο –απροσδόκητα- αποκαλύπτεται και στον αναγνώστη και στους ήρωες στις πρώτες σελίδες, οπότε κάθε σκανδαλοθηρικό ή σαπουνοπερετικό σασπένς υποχωρεί, οι γεύσεις και οι συνταγές που περιγράφονται ντύνουν με μυρωδιές τα γεγονότα χωρίς να τα καπελώνουν, οι ήρωες –Δημήτρης, Δαμοκλής και Νανά- με κατάφεραν να τους συμπαθήσω και να τους γουστάρω τον καθένα χωριστά, χωρίς απαραίτητα να πρέπει να απορρίψω ή να ευχηθώ την έκβαση της πλοκής προς όφελος του ενός ή του άλλου εραστή.
Και όλα αυτά με μία γλώσσα στολισμένη με πνεύματα και τόνους που μοιάζουν με καρυκεύματα πάνω στις λέξεις, προσεγμένη, ελαφρώς λόγια αλλά καθόλου δήθεν –την απόλαυσα, ακόμα και στον τρόπο που καταγράφει τις συνταγές του στο τέλος κάθε κεφαλαίου. Και έναν ερωτισμό διάχυτο, που σε κάνει να θες να διαβάσεις με πονηρό χαμόγελο στο ταίρι σου αποσπάσματα και περιγραφές φαγητών, ελπίζοντας να πιάσει την ατμόσφαιρα!
Να σημειώσω επίσης ότι η Νανά της ιστορίας, η μοιραία γυναίκα, σε μένα θύμισε απευθείας τη συνονόματή της ηρωίδα του Ζολά.
Μια γυναίκα «με βυσινόχροα χείλη», «ωραία και ολέθρια». Που η πρώτη της περιγραφή εστιάζει στα «ψηλοτάκουνα τσόκαρα με τη μαύρη φουντίτσα […] και το νύχι της, το κατακόκκινο νύχι του μεγάλου δάχτυλου του ποδιού της». Που η επόμενη αναφορά σε αυτήν, μας τη συστήνει ως «απαιτητική και πάντα βιαστική ερωμένη. Παντρεμένη γαρ η Νανά […] η ωραιότερη και πνευματωδέστερη γυναίκα, κυρίως η πιο καμωματού γυναίκα από τις ουκ ολίγες που είχε γνωρίσει…». Που έχει καταφέρει «με τη στάση της να μεταστρέψει ολοσχερώς τη χρήση της πολυθρόνας […] σε βάθρο το οποίο εστήριζε την πιο αλλόκοτη και σεξουαλικότερη, στην πεμπτουσία της, εκδοχή της».
Που δεν χρειάζεται παρόλα αυτά να είναι δίμετρη, αιθέρια και αγγελική, με εξωτική ομορφιά* για να εκπέμπει αυτόν τον τόσο γήινο ερωτισμό που εμπνέει τους δύο εραστές της να δημιουργούν γοητευτικά πιάτα για πάρτη της μέχρι τελικής πτώσεως: Και να οι ταχινοσαλάτες, και να τα κοράλλια των αχινών και τα σφαιρίδια αρακά που αφήνουν στον τόπο και οι μαγειρίτσες τέλη Ιουνίου και οι αγκινάρες αγκαθωτές πριγκίπισσες και οι λαγοί με πετραχήλια, με τη φιλοδοξία να εξαρτηθεί η απίθανη Νανά «μέχρι δουλείας» από τα φαγητά των.
Και να τα πείσματα μετά, και οι αποτυχημένες προσπάθειες να Την προκαλέσουν με στέρηση των γεύσεων και οι συσκέψεις των αντίζηλων πάνω από λαγούς στιφάδο και φιλέτα ρέγγας για την από κοινού αντιμετώπιση της «πλασμένης να εγκαταλείπει και όχι να την εγκαταλείπουν» Νανάς. Και να που αποδέχονται (;) το ερωτικό τους τρίγωνο τελικά, με μουσική υπόκρουση Μπερλιόζ και «άγρια, μακράς διαρκείας φιλιά» και οργιαστικές νύχτες (χωρίς άλλες περιγραφές, μη χαρείτε), μέχρι να δοθεί η λύση (από ποιόν άραγε; ), γεγονός που δεν είναι τελικά και κανένα δράμα που οδηγεί στην πτώση στα σκοτεινά Τάρταρα της λογοτεχνίας και της μυθολογίας, αλλά μια ιστορία που θα μπορούσε να συμβαίνει στον γείτονά σου. Ή σε εσένα. Ειδικά αν σου αρέσει η μοσχοβολιά του φρέσκου, πραγματικού μαϊντανού.
«Επικίνδυνες Μαγειρικές», σε ποιους προτείνω να το διαβάσουν
– Σε όσους αγαπούν τις σύντομες ιστορίες
– Σε εκείνους που απολαμβάνουν την ωραία αφηγηση, ακόμα κι όταν πρόκειται για μια συνταγή μαγειρικής
– Σ αυτούς που νιώθουν τον έρωτα σαν εντός και εκτός του κόσμου τούτου την ίδια στιγμή
– Στους αναζητητές του τρίπτυχου Έρωτας – Μαγειρική – Λογοτεχνία
– ..μια ιστορία που θα μπορούσε να συμβαίνει στον γείτονά σου. Ή σε εσένα. Ειδικά αν σου αρέσει η μοσχοβολιά του φρέσκου, πραγματικού μαϊντανού.
«Επικίνδυνες Μαγειρικές»
Συγγραφέας: Ανδρέας Στάικος
Εκδότης: Άγρα
Μορφή: Μαλακό εξώφυλλο
Έτος έκδοσης: 2002
Αριθμός σελίδων: 180
Διαστάσεις: 17×12
Προτείνει η Μαρία Τριανταφυλλάκη
*σαφής αναφορά στην επιλογή της υπέροχης κατά τ άλλα ηθοποιού που έπαιξε τον ρόλο της Νανάς στην κινηματογραφική της μεταφορά. Εδώ επανερχόμεθα στο κλασικό μότο: το βιβλίο είναι κλάσεις ανώτερο από την ταινία…
