Ακραία – Επικίνδυνα Πολιτικά Φαινόμενα

Έχω την αίσθηση ότι η προσφιλής θεωρία, τόσο του Αλέξη Τσίπρα όσο και του Κυριάκου Μητσοτάκη, είναι η θεωρία της «ρευστότητας». Αφετηρία της θεωρίας αυτής φαίνεται να είναι η παραδοχή ότι η ελληνική κοινωνία είναι συνεχώς μεταβαλλόμενη και εντέλει «ρευστή». Πόρισμα και των δύο ότι ο ΣΥΡΙΖΑ και η ΝΔ, ως πολιτικοί οργανισμοί, κι ότι η κυβέρνηση, ως κορυφή της εκτελεστικής εξουσίας, κι η αξιωματική αντιπολίτευση, ως θεσμός ιδιαιτέρων συνταγματικών και εθιμικών προνομίων, δεν πρέπει να παγιδευτούν σε αποκρυσταλλωμένα σχήματα ή στρατηγικές αγκυλώσεις, με άλλα λόγια δεν πρέπει να χάσουν την ικανότητα συνεχούς προσαρμογής, για να μην απορριφθούν. Μήπως όμως συμβαίνει σταδιακά το αντίθετο, έστω και σε βάθος χρόνου, μήπως η προσαρμογή απορρίπτει σιγά-σιγά αυτούς τους δύο κομματικούς σχηματισμούς υπέρ κάποιου τρίτου;

 

Σε επίπεδο θεσμών, αυτή η θεωρία της «ρευστότητας» εξηγεί την πολιτική του πρωθυπουργού, με την οποία φαίνεται ότι τείνει τουλάχιστον προς το παρόν να γίνει ρυθμιστής του ελληνικού πολιτικού παιχνιδιού, αυτό τουλάχιστον επιδιώκει, αλλά και του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης, που προσδοκά να είναι ο αυριανός ρυθμιστής. Ωστόσο, με τακτικές και στόχους που ουσιαστικά συντρίβουν ό,τι συγκροτεί και αναπαράγει την εθνικά και κοινωνικά αναγκαία συναίνεση, δεν παράγονται επιθυμητά αποτελέσματα.

 

Οι τακτικοί ελιγμοί και των δύο παραπάνω αποδεικνύονται, νομίζω, όχι μόνο ατελέσφοροι αλλά και παραγωγοί μιας νέας πολύπλοκης και επικίνδυνης συγκυρίας. Βέβαια, οι κατά διαστήματα δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι τόσο ο Αλέξης Τσίπρας όσο και ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν ακολουθούν τα κόμματά τους στο κατήφορο και παραμένουν αρκετά δημοφιλείς. Παρ? όλα αυτά, τόσο ο πρώτος όσο και ο δεύτερος ουσιαστικά είναι χειριστές μιας πολιτικής τεχνικής που στρέφει το κοινό εκεί που δεν έπρεπε να στρέφεται: προς ακροδεξιά πολιτικά μορφώματα.

 

Το ακροδεξιό τέρας φαίνεται ότι διογκώνεται δημοσκοπικά, το φίδι γεννά αυγά. Δεν το βλέπουν όσοι ορίζουν τις τύχες αυτού του τόπου;

 

Οι πολιτικές και οι συμπεριφορές των δύο πρώτων κατά τις δημοσκοπήσεις κομμάτων, όχι μόνο δεν είναι πειστικές αλλά –και αυτό είναι το πιο σημαντικό– σπρώχνουν ένα κοινό, όχι κατ? ανάγκη ακροδεξιό, ακόμη και ένα κοινό δημοκρατικής ή σοσιαλιστικής κατατομής, προς φαινομενικά ακροδεξιές θέσεις. Ωστόσο, αν το κοινό αυτό δεν είναι στο μεγαλύτερο μέρος του ακροδεξιό, λίγο μπορεί να μετράει στις εθνικές αλλά και στις πάσης φύσεως εκλογικές αναμετρήσεις, αφού η ψήφος είναι αυτή που φέρνει το αποτέλεσμα.

 

Πρωτίστως η ευθύνη ανήκει στην παρούσα κυβέρνηση, η οποία αγνοώντας την παγκόσμια και πανευρωπαϊκή άνοδο της άκρας δεξιάς και τα χαρακτηριστικά της ελληνικής ακροδεξιάς που διαφέρουν, εξακολουθεί μια πολιτική, μια ρητορική, μια τακτική που τροφοδοτεί τη Χρυσή Αυγή.

 

Περίεργες, ισοπεδωτικά μη ιδεολογικές μετακινήσεις βουλευτών, οικονομικά σκάνδαλα, συναλλαγές, χυδαίες φρασεολογίες, αυταρχικότητα εντός και εκτός βουλής, ευτελισμός της πολιτικής ζωής, στιγματισμός και αυθαίρετη κατάταξη στην ακροδεξιά ανθρώπων που εν τέλει διαφωνούν για τη συμφωνία των Πρεσπών, είναι κάποια από τα πολλά που σωρευτικά, αλλοιώνουν πια την ισορροπία της ζυγαριάς των δημοκρατικών δυνάμεων.

 

Η δε μετάλλαξη ενός βαθιά ριζοσπαστικού κόμματος σε δήθεν σχήμα προοδευτικής αριστεράς μετά από μακρά και μέχρι σήμερα συνύπαρξη με φορείς και άτομα της ακροδεξιάς, όχι μόνον δεν πείθει αλλά έχει και ύποπτους συσχετισμούς, όπως την ψηφοθηρία εν όψει της επερχόμενης ήττας και τον εθισμό της κοινωνίας σε ένα ψευδές πολιτικό περιβάλλον επιδοματικής πολιτικής!

 

Έλλειμμα Δημοκρατίας, έλλειψη δημοκρατικής αναφοράς της παρούσας κυβέρνησης σε σχέση με την κοινωνική βούληση!

 

Εμείς πιστεύουμε απόλυτα στη σημασία του ρόλου των διαφόρων πολιτικών σχημάτων της Σοσιαλδημοκρατίας και όχι της Αριστερής συνύπαρξης με την ακροδεξιά που εξευτέλισαν και συνεχίζουν να ευτελίζουν.

 

Πιστεύουμε ακράδαντα ότι πρέπει να βγουν ενισχυμένες οι δυνάμεις εκείνες που υποστηρίζουν την ύπαρξη ενός σοσιαλιστικού σχήματος για την κάλυψη του κενού, που ανέκαθεν υπήρχε ανάμεσα στην πολιτική Δεξιά και στη ριζοσπαστική Αριστερά, πολύ δε μάλλον στην παρούσα πολιτική συγκυρία όπου το πολιτικό δίπολο ρίχνει νερό στους μύλους της ακροδεξιάς και μετατρέπει κάποιους ταλαιπωρημένους πολίτες σε στοιχεία της αναπαραγωγής της.

 

Καιροσκοπικές μεταλλάξεις χωρίς ντροπή, ψεύδη χωρίς αιδώ οδηγούν σε θυμό, διχασμό και απόγνωση ως εκ τούτου σε «ακραία καιρικά φαινόμενα» – σε επικίνδυνα πολιτικά φαινόμενα!

* η Ισμήνη Μώρου είναι υποψήφια Ευρωβουλευτής Κινήματος Αλλαγής