Αλέκος Τζανετάκος: Ο «καρπαζοεισπράκτορας» του ελληνικού σινεμά

Δημοφιλής κωμικός ηθοποιός και σεναριογράφος με άστατη ζωή που διέπρεψε σε ρόλους «επιπόλαιου νέου», «γκαφατζή» και «καρπαζοεισπράχτορα». Συνεργάστηκε με μερικά από τα μεγαλύτερα αστέρια του εγχώριου κινηματογράφου ενώ έγινε ευρέως γνωστός από τις συνεργασίες του με την Φίνος Φιλμ. Ο λόγος για τον Αλέκο Τζανετάκο τον «χρυσό δεύτερο» του θεάτρου και του ελληνικού σινεμά.

Γεννήθηκε στις 21 Μαΐου του 1937 στην Αθήνα και μεγάλωσε στα στα Μανιάτικα του Πειραιά. Έμεινε ορφανός από μικρός και μεγάλωσε με τη μητέρα του και τις τέσσερις αδελφές του (Τρεις από τις τέσσερις αδελφές του, η Άννα, η Νινή και η Κάσσυ, ακολούθησαν τα χνάρια του με το καλλιτεχνικό ψευδώνυμο Τζάνετ). Σπούδασε υποκριτική στη Δραματική Σχολή του «Θεάτρου Τέχνης- Κάρολος Κουν» και την Ανωτέρα Σχολή Κινηματογράφου του Λυκούργου Σταυράκου.

Θέατρο

Το ντεμπούτο του στο θέατρο το έκανε το 1957 στο έργο «Οι Δικοί μας Άνθρωποι» των Σακελλάριου – Γιαννακόπουλου. Στη συνέχεια, με το Περιφερειακό Θέατρο Θεσσαλονίκης του Κώστα Χατζώκου έπαιξε ρόλους κλασσικού ρεπερτορίου σε τουρνέ ανά την Ελλάδα. Καθιερώθηκε ως πρωταγωνιστής στο πλευρό σπουδαίων κωμικών, όπως των Ορέστη Μακρή, Βασίλη Αυλωνίτη, Νίκου Σταυρίδη και Ρένας Βλαχοπούλου.

Η μεγάλη θεατρική του επιτυχία ήταν «Ο τρελός του Λούνα Παρκ» του Γιώργου Λαζαρίδη, που ανέβηκε το 1969 με πρωταγωνιστές τον Θανάση Βέγγο και τη Σμαρούλα Γιούλη.

Κινηματογράφος 

Πρώτη του εμφάνιση στον κινηματογράφο ήταν στην κωμωδία του Γρηγόρη Γρηγορίου, “Η αρπαγή της Περσεφόνης” (1961), σε σενάριο του Ιάκωβου Καμπανέλλη. Στη συνέχεια συμμετείχε σε αρκετές ταινίες όπως, “Ο Ηλίας του 16ου”, “Ο μπαμπάς μου ο τεντιμπόις”, “Ο τρελοπενηντάρης”, “Μερικοί το προτιμούν κρύο”, “Νόμος 4000” “Ένα κορίτσι για δυο“, “Κάτι να καίει“, “Κάνε με πρωθυπουργό“, “Κορίτσια για φίλημα“, “Μια τρελή τρελή οικογένεια” κ.ά.

Έπειτα συνεργάστηκε με τη Φίνος Φιλμ, με την οποία γύρισε πολλές ταινίες, σε ρόλους «επιπόλαιου νέου», «γκαφατζή» και «καρπαζοεισπράχτορα». Τις περισσότερες καρπαζιές πρέπει να τις έφαγε από τον Λάμπρο Κωνσταντάρα, αλλά και από τον Νίκο Σταυρίδη.

Στις αρχές της δεκαετίας του ‘80 αποσύρθηκε από το θέατρο και τον κινηματογράφο και ασχολήθηκε με τη συγγραφή σεναρίων για βιντεοταινίες, στις οποίες πρωταγωνίστησε ο ίδιος.

Οι έρωτες της ζωής του

Λάτρευε τις γυναίκες καθώς αρραβωνιάστηκε 17 φορές, όπως εξομολογήθηκε ο ίδιος στην αυτοβιογραφία του αλλά ποτέ δεν προχώρησε σε γάμο. Εκτός από τις γυναίκες, ο ηθοποιός είχε πάθος με την ταχύτητα, τις μηχανές και τα αυτοκίνητα και δεν ήταν λίγες οι φορές που διακρίθηκε σε αγώνες ταχύτητας.

Οι καρπαζιές ήταν αληθινές

Σε συνέντευξη του, αρχικά, ο ηθοποιός είχε δηλώσει: «Οι καρπαζιές που έτρωγα βροχή στις ταινίες ήταν αληθινές, ο σβέρκος μου το ξέρει! Στην ταινία σφαλιάρες, το ίδιο και στο θέατρο, δύο παραστάσεις, έτρωγα ξύλο από τις έξι το πρωί μέχρι τη μία τη νύχτα. Κάποτε παίζαμε στο θέατρο με τον Λάμπρο τον Κωνσταντάρα, αυτόν τον πρίγκιπα του θεάτρου, που μου είχε κουδουνίσει το μυαλό με τη χερούκλα του. Είχε μακρύ χέρι σαν παντόφλα και όταν το σήκωνε για να αμολήσει τον κεραυνό (τη σφαλιάρα), γινότανε σεισμός οκτώ Ρίχτερ και τα μάτια μου έβλεπαν αστράκια στον αέρα. Του έλεγα: ρε Λάμπρο, δεν μπορείς να βάζεις λιγότερη δύναμη;».

Θάνατος

Ο Αλέκος Τζανετάκος πέθανε από καρδιακή προσβολή στο «Ιπποκράτειο» της Αθήνας, στις 11 Απριλίου 2010, σε ηλικία 73 ετών.

Διαβάστε επίσης:

Οι υπέροχοι «δεύτεροι» του ελληνικού σινεμά (1o)