Στις 7 Μαρτίου 1908 γεννιέται η Άννα Μανιάνι (Anna Magnani), ιταλίδα ηθοποιός του θεάτρου και του κινηματογράφου. Την έχουν αποκαλέσει «στοιχείο της Φύσης», «λύκαινα» και «εκρηκτική σαν ηφαίστειο». Μούσα των μεγάλων σκηνοθετών, θεωρείται μια από τις σπουδαιότερες ηθοποιούς του 20ου αιώνα.
Η γυναίκα που παράτησε ο Ροσελίνι για την Μπέργκμαν, η «λύκαινα» του κινηματογράφου
Γεννήθηκε στη Ρώμη. Ο πατέρας της ήταν Αιγύπτιος αλλά δεν τον γνώρισε ποτέ, καθώς εγκατέλειψε την οικογένειά του λίγο πριν γεννηθεί η Άννα. Η μητέρα της ήταν Ιταλίδα, η οποία εργαζόταν ως μοδίστρα και ανέθεσε την ανατροφή της στους παππούδες της. Η Μανιάνι μεγάλωσε σε μια από τις πιο φτωχικές συνοικίες της Ρώμης. «Μυήθηκε» στη γλώσσα του δρόμου, διαμορφώνοντας σκληρή, δυναμική προσωπικότητα.
Στα 15 της χρόνια αποφάσισε να γίνει ηθοποιός και σπούδασε υποκριτική. Το 1926 πήρε μέρος σε περιοδεύοντες θιάσους. Εργάστηκε σε καμπαρέ και νυχτερινά μαγαζιά προκειμένου να πληρώσει τα έξοδα της φοίτησης. Τότε, πέθανε η γιαγιά της, γεγονός που τη σημάδεψε για τη υπόλοιπη ζωή της. Όπως είχε πει: «Από εκείνη τη στιγμή βρήκα το κουράγιο να κάνω την επανάσταση μου. Να βγάζω από μέσα μου εκείνο που πάντα έμενε κρυμμένο. Να ουρλιάζω όταν το είχα ανάγκη και να σιωπώ όταν δεν είχα κέφι. Ήταν εκείνη τη μέρα που γεννήθηκε η Μανιάνι». Για να επιβιώσει έπαιρνε μέρος σε μικρές παραγωγές και ζούσε σε φθηνά διαμερίσματα.
Ο Τσελίνο και η γνωριμία της με τον Ροσελίνι
Στα 21 της χρόνια ο σκηνοθέτης Αλεσαντρίνι, την είδε να παίζει στο Σαν Ρέμο και την ερωτεύθηκε. Παντρεύτηκαν το 1933 και άρχισε να γίνεται γνωστή στον καλλιτεχνικό χώρο. Συμμετείχε σε μικρές παραγωγές αλλά ο σύζυγός της ήταν αντίθετος με την καριέρα της στην υποκριτική. Το 1940 αποφάσισαν να χωρίσουν.
Ήταν η περίοδος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, όπου η Ιταλία ζούσε υπό τη δικτατορία του Μουσολίνι. Η Μανιάνι γνωρίστηκε με τον ηθοποιό Μάσιμο Σεράτο και έμεινε έγκυος στο πρώτο της παιδί. Απομακρύνθηκε από τον χώρο για να γεννήσει τον γιο της, τον οποίο ονόμασε Τσελίνο.
Ωστόσο, όταν το μωρό ήταν 8 μηνών, έπαθε πολιομυελίτιδα και δεν κατάφερε ποτέ να επανέλθει πλήρως. Η Μανιάνι έκανε τα πάντα για να του προσφέρει αξιοπρεπή ζωή. Τότε, άρχισε να δέχεται οποιονδήποτε ρόλο της πρότειναν προκειμένου να καλύψει τα ιατρικά έξοδα του γιου της. Παρόλο που δεν είχε πρωταγωνιστικούς ρόλους, αγαπήθηκε από το κοινό. Το 1944 γνωρίστηκε με τον σκηνοθέτη Ρομπέρτο Ροσελίνι και είχαν μια θυελλώδη σχέση, η οποία διαλύθηκε όταν ο Ροσελίνι την εγκατέλειψε για την Ίνγκριντ Μπέργκμαν.
Είπε: Μεγάλα πάθη δεν υπάρχουν, στην πραγματικότητα είναι ψευδαισθήσεις. Μόνο μικρές αγάπες υπάρχουν, που μπορεί να κρατήσουν από πολύ έως πολύ λίγο
Άννα Μανιάνι, το σύμβολο της επιβίωσης για τρεις γενιές Ιταλών
Στο τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου η κατάσταση στην Ιταλία ήταν ζοφερή. Οι Ιταλοί σκηνοθέτες αναζητούσαν το πρόσωπο που θα αποτύπωνε τον θρήνο και τον πόνο του πολέμου. Στον κινηματογραφικό φακό παρουσιάζονταν πλέον τα νέα δεδομένα και με αυτό τον τρόπο γεννήθηκε ο ιταλικός νεορεαλισμός. Η Μανιάνι ήταν το κατάλληλο πρόσωπο για να ενσαρκώσει την Ιταλίδα της μεταπολεμικής περιόδου. Δεν της ταίριαζαν οι γλυκανάλατοι και ρομαντικοί ρόλοι.
«Για τρεις γενιές Ιταλών, αποτέλεσε το σύμβολο της επιβίωσης, της γυναίκας που αγωνίζεται ενάντια στα πάντα, που υποφέρει τα πάνδεινα αλλά δεν το βάζει κάτω»
Άννα Μανιάνι η ηθοποιός που δεν παρέλαβε το Όσκαρ για να μείνει κοντά στον ανάπηρο γιο της…
Η πρώτη ταινία με τον Ροσελίνι είχε τίτλο «Ρώμη, ανοχύρωτη πόλη». Η Μανιάνι ενσάρκωσε μια γυναίκα που πέθανε προσπαθώντας να σώσει τον άντρα της τις τελευταίες ημέρες της ναζιστικής κατοχής στην Ιταλία. Η σκηνή του θανάτου της ήταν συγκλονιστική και η ηθοποιός αποτύπωσε με επιτυχία τον πόνο που γεννάει ο πόλεμος. Βραβεύθηκε για την ερμηνεία της και τη δεκαετία του ’50 ήταν η πιο ακριβοπληρωμένη ηθοποιός στην Ευρώπη. Σειρά είχε το Χόλιγουντ, όπου έγινε γνωστή με την ταινία «Το τριαντάφυλλο στο στήθος», που είχε γράψει εμπνευσμένος από τον εκρηκτικό χαρακτήρα της, ο φίλος της, Τένεσι Ουίλιαμς.
Για την ερμηνεία της βραβεύτηκε με το Όσκαρ καλύτερης ηθοποιού αλλά δεν παραβρέθηκε στην τελετή ούτε στην πρεμιέρα της ταινίας, καθώς δεν ήθελε να αφήσει μόνο του τον μονάκριβο γιο της.
Σημαντική χρονιά για τη Μανιάνι ήταν το 1962, όταν συμμετείχε στην ταινία του Πιερ Πάολο Παζολίνι «Μάμα Ρόμα». Συνεργασία-σταθμός, αρχετυπικό δίπολο μάνας-πόρνης, από τις μέγιστες στιγμές της αλλά και οριακή φάση για την ίδια που δηλώνει εξαντλημένη από την στερεοτυπικότητα ρόλων γυναικών της εργατικής τάξης, χτυπημένων από κάθε δυστυχία και ενδοσυζυγική δυσκολία.
Οι τελευταίες ημέρες
H Άννα Mανιάνι πρωταγωνίστησε στον ιταλικό κινηματογράφο επί τρεις δεκαετίες και έπαιξε σε περισσότερες από 40 ταινίες. Κατά την πολυετή καριέρα της ανανέωσε τη φιγούρα της γυναίκας ηθοποιού και, μέσα από τον τρόπο ερμηνείας της, άλλαξε τα καλλιτεχνικά στερεότυπα της εποχής. Αποτελεί δε, μία από τις τέσσερις προσωπικότητες ιταλικής καταγωγής που διαθέτουν αστέρι στη διάσημη Λεωφόρο της Δόξας του Χόλιγουντ.
Στην ηφαιστειώδη της ενέργεια, την μανιακή της ικανότητα να εκφράζει με άφθαστη πειθώ τα πιο ακραία συναισθήματα, η Μανιάνι υπήρξε ο ορισμός της Ηθοποιού που πάντρεψε στην δύσμοιρη ζωή της (και την ζωή των ρόλων της), την μεσογειακή εξωστρέφεια με την πανανθρώπινη εσωτερικότητα των πιο έντονων συναισθημάτων. Σπουδαία και, ακόμα περισσότερο, συναρπαστική.
Το 1972 η Μανιάνι θα κάνει την τελευταία της εμφάνιση στο σινεμά παίζοντας στη «Ρόμα» του Φελίνι και την ίδια χρονιά θα ανακαλύψει πως πάσχει από καρκίνο στο πάγκρεας. Την επόμενη χρονιά στις 26 Σεπτεμβρίου θα αφήσει την τελευταία της πνοή, με τον γιο της και τον Ροσελίνι στο πλάι της, αφού είχαν διατηρήσει ισόβια φιλική σχέση παρά το γεγονός ότι κάποτε την είχε εγκαταλείψει…
Δείτε όλες τις ταινίες που παίζουν σήμερα στην τηλεόραση
σχετικά νέα
Διαβάστε όλα τα τελευταία νέα | Ενημερωθείτε
