Αντουάν ντε Σαιντ Εξυπερύ- Ο μικρός πρίγκιπας των αιθέρων

Ο Αντουάν ντε Σαιντ Εξυπερύ είχε δύο μεγάλες αγάπες στην περιπετειώδη ζωή του: τα αεροπλάνα και τη συγγραφή. Το ένα συμπλήρωνε το άλλο και παρέμειναν πιστά δίπλα του μέχρι και την τελευταία μέρα της ζωής του.

Πιλότος, συγγραφέας, δημοσιογράφος, φιλόσοφος, αριστοκράτης, ήρωας πολέμου, ιδεολόγος, οραματιστής, οξυδερκής ο Αντουάν ντε Σαιντ-Εξυπερύ μπήκε στο Πάνθεον των διάσημων συγγραφέων με τα δύο τελευταία του έργα που έγραψε εξόριστος ουσιαστικά στην Αμερική: Τον «Μικρό Πρίγκιπα» και τη «Γη των Ανθρώπων».

Είναι λάθος να νομίζουμε όμως ότι ο Εξυπερύ έγινε γνωστός από το αριστουργηματικό φιλοσοφικό παραμύθι για παιδιά όλων των ηλικιών, «Ο Μικρός Πρίγκιπας» (διαβάστε εδώ ένα απόσπασμα . Ο «Ταχυδρόμος του Νότου» (1928) προκάλεσε μεγάλη εντύπωση στους συγγραφικούς κύκλους και η  «Νυχτερινή Πτήση» του 1931  απέσπασε λογοτεχνικό βραβείο και ένα συμβόλαιο για μια παραγωγή του Χόλλυγουντ, ταινία που γυρίζεται με πρωταγωνιστή τον Κλαρκ Γκαίημπλ με τον τίτλο: «Άνεμος, Άμμος και Άστρα» (Wind,Sand and Stars).

Τα αεροπλάνα στη ζωή του Αντουάν ντε Σαιντ Εξυπερύ

Για τον Εξυπερύ τα αεροπλάνα και το πιλοτάρισμα ήταν ότι το τριαντάφυλλο για τον Μικρό του Πρίγκιπα, κι ας είχε 3 σοβαρά αεροπορικά ατυχήματα. Εκεί γνώρισε τους δύο καλύτερους φίλους του και συνοδοιπόρους του στους αιθέρες, Ζαν Μερμόζ και ο Ζωρζ Γκυγιωμέ (πρωτοπόρους στις διηπειρωτικές πτήσεις). Και εκεί τους έχασε. Ο Εξυπερύ είχε πάντα μέσα στο πιλοτήριό του τη φωτογραφία των νεκρών του φίλων απ’ την εποχή του Ταχυδρομείου του Νότου.

Πιλοτάροντας προμήθευσε με πολύτιμες πληροφορίες τον μετέπειτα Πρόεδρο της Γαλλίας Σαρλ ντε Γκωλ, ώστε να αναχαιτίσει μία απόβαση ναζιστικών στρατευμάτων. Κι ας του το ανταπέδωσε η κυβέρνηση Βισί και ο Ντε Γκωλ με απαγόρευση της κυκλοφορίας των βιβλίων του. Ο Εξυπερύ δε τους συγχώρισε ποτέ τα αχρησιμοποίητα καινούργια πολεμικά αεροπλάνα που στέκονταν μέσα σε ένα υπόστεγο και που θα μπορούσαν να αποτρέψουν την παράδοση της Γαλλίας στους Ναζί.

Η αγάπη του για τα αεροπλάνα, οι γνώσεις του και το κοινό καλό ήταν αυτά που οδήγησαν ουσιαστικά στη δημιουργία της πρώτης γαλλικής αεροπορικής εταιρείας, την μετέπειτα Air France.

Το πέταγμα στους αιθέρες, οι έλικες και ο πόλεμος ήταν αυτό που γέμισε από εικόνες την ψυχή και το μυαλό του, τις οποίες μετέφερε μοναδικά στο χαρτί.

H εξαφάνιση του μικρού πρίγκιπα

Λίγο πριν τον θάνατό του ήταν πολύ αφηρημένος και τα βράδια ξενυχτούσε γράφοντας. Εκείνη την εποχή ο συγγραφέας, μέσα στο ακατάστατο από χαρτιά δωμάτιό του έχει αρχίσει να γράφει δύο έργα, το «Κάστρο» (Citadelle) και το «Γράμμα σε ένα όμηρο».

Το πρωί της ημέρα της εξαφάνισής του ο πίνακας επιχειρήσεων  έχει προγραμματισμένο τον Εξυπερύ σε μια αναγνωριστική πτήση στην παραλία Γένοβας – Αντζιο, καθώς επίκειται η εκεί απόβαση των Γερμανών. Ο Γκαβουάλ ελπίζει ότι ο ξενυχτισμένος Εξυπερύ απλά δεν θα παρουσιαστεί αλλά εκείνος εμφανίζεται πανέτοιμος και μάλιστα του εμπιστεύεται τα γραπτά του.

Ο Γκαβουάλ δεν το θεωρεί αυτό καλό σημάδι και κυριολεκτικά πανικοβάλλεται όταν διαπιστώνει ότι το δωμάτιο του Εξυπερύ είναι τακτοποιημένο και το κρεβάτι άθικτο, απόδειξη ότι ο συγγραφέας δεν κοιμήθηκε όλο το βράδυ.

Τρεις και μισή ώρες μετά την απογείωση ο Εξυπερύ θεωρείται αγνοούμενος και ο Γκαβουάλ υποψιάζεται αυτοκτονία. Oι έρευνες για να βρεθεί το αεροπλάνο εκείνο δεν καρποφόρησαν και δημιούργησαν μεγάλο θόρυβο γύρω από την εξαφάνιση εκείνη, που ως ένα βαθμό εκμεταλλεύτηκαν και τουριστικά ορισμένοι καθώς η φήμη του Εξυπερύ έφτασε το αποκορύφωμά της στην μεταπολεμική εποχή.

Τελικά το μπρασελέ του Εξυπερύ που του είχε χαρίσει η γυναίκα του Κονσουέλο ανακαλύφθηκε από ένα ψαρά (Ζαν-Πώλ Μπιάνκο) δυτικά της Τουλόν τον οποίο αρχικά δεν πίστεψε κανείς, μιας και βρέθηκε πολύ πιο μακριά από την θέση που προέβλεπε η διαδρομή της τελευταίας αποστολής του Εξυπερύ.

Το αεροπλάνο εντοπίστηκε και αναγνωρίστηκε από τον αριθμό του (228233) από τον δύτη-αρχαιολόγο Luc Vanrell. Τα συντρίμμια του αεροπλάνου του συγγραφέα εκτίθενται σήμερα στο Μουσείο Αεροπορίας του Λε Μπουρζέ (Παρίσι).

Έργα του Εξυπερύ

1926: L’Aviateur (Ο αεροπόρος)
1928: Courrier sud (Ο Ταχυδρόμος του Νότου)
1931: Vol de nuit (Νυχτερινή Πτήση- Βραβείο Φεμίνα, τον ίδιο χρόνο) ― ελλην.μετάφρ.Κ.Τσαϊλα (“Γκοβόστης”)
1938: Terre des hommes (Γη των ανθρώπων)
1942: Pilote de guerre (Πιλότος πολέμου)
1943: Le Petit Prince (Ο Μικρός Πρίγκιπας) ― ελλην.μετάφρ.Ν.Αθανασιάδης (“Σ.Ι.Ζαχαρόπουλος”)
1943: Lettre à un otage (Γράμμα σε έναν όμηρο)
1948: Citadelle, δημοσίευση μετά θάνατον
1982: Γραπτά του πολέμου 1939-1944, επιστολές, δημοσίευση μετά θάνατον