Όπως σημείωνε ο Νικολό Μακιαβέλλι, όταν κανείς χάνεται, πρωτίστως θά πρέπη νά φυλαχθή από τούς φίλους του, διότι, ενώ ξέρει πού θά τόν χτυπήσουν οι εχθροί του, τό αγνοεί γιά τούς πρώτους. Κι ακόμη περισσότερο θά πρέπη νά φυλάγεται, όταν οι φίλοι αρχίσουν τά ωραία λόγια. Άς αφήσουμε πέρα τό (ιδιαίτερα τής μοδός, τόν τελευταίο καιρό πού η πείνα μάς κάνει νά στραφούμε στήν ποίηση) «ήρθαν ντυμένοι φίλοι» τού Ελύτη (πολλώ μάλλον, αφού η Ελλάδα δέν έχει καμμιά σχέση μέ τό «μέτρο» ή τήν «ομορφιά» στίς οποίες αναφέρεται ο νομπελίστας μας). Η διαπίστωση είναι καθαρά λογική καί ψυχρή : τήν ώρα πού τό μέτωπο μέ τούς εχθρούς ή τούς ασπόνδους φίλους εκρήγνυται, στά μετόπισθεν οι «ανιδιοτελείς» φίλοι πουλάνε ρομαντική υποστήριξη.
Νά, όπως ο τέως ταβάριστς Πούτιν, πού, στή συνάντησή του μέ Έλληνα πολιτικό, άφησε νά εννοηθή ότι, σέ συνάντησή του μέ άλλον (αντίπαλο τού πρώτου) Έλληνα πολιτικό, είχε αφήσει νά εννοηθή ότι η χώρα του θά μπορούσε νά προσφέρη βοήθεια στήν Ελλάδα αυτές τίς κρίσιμες ώρες. Σά νά μήν έφθανε αυτή η ευγενική προσφορά, μέμφθηκε όλους τούς άλλους ότι στέρησαν από τήν Ελλάδα τήν δυνατότητα νά αναπτύξη τήν οικονομία καί τήν τεχνολογία της. Νά, κάτι τέτοια ακούει κανείς, καί αρχίζει νά τόν πονάη τό μυαλό του … όχι τό κεφάλι του … τό μυαλό του … δηλαδή, η μάνα Ρωσσία είναι έτοιμη νά μάς προστρέξη, αλλά … μέ τί ; μέ τήν τεχνολογία της ; μά, δέν έχει, εδώ καί δεκαετίες ! Τό κάποτε περίφημο πανεπιστήμιο Λομονόσωφ κατήντησε Λεμονόσωφ, ιδιαίτερα μάλιστα από όταν έκλεισε η σημαντικώτερη σχολή του, εκείνη τής μαρξιστικής πολιτικής καί φιλοσοφίας. Μήπως θά μάς συνδράμη μέ τά λεφτά της ; μά, τά τρώνε οι τέως φίλοι καί σύντροφοι τού κ. Πού_τιν, επίσης γλυκά πουλιά τής Κά Γκέ Μπέ, όπως εκείνος ! Μήπως μέ τίποτε φυσικό αέριο ; έ, δεκτό, έχει καί κρύο – αλλά, χλωμό τό βλέπω. Καί, γιά νά σοβαρευτούμε, σύντροφε Πού_τιν, σόρρυ, αλλά πώς νά ξεχάση κανείς πόσο στό παρελθόν μάς βοήθησε η χώρα σου ; άς πούμε, στά Ορλωφικά, όπου ο Ορλώφ Ρώσσος μέν, α λα γαλλικά όμως τήν έστριψε, όταν τά πράγματα σκούρηναν, κι άφησε τούς επαναστατημένους Έλληνες νά κάνουν γιακούζι στό αίμα τους. Ή στήν Μικρασιατική εκστρατεία, όπου ο σ. Λένιν εξώπλισε καί στήριξε πολιτικά τούς Τούρκους, νομίζοντας, ο αφελής καί ανόητος, ότι ο Ατατούρκ ετοίμαζε … προλεταριακή επανάσταση μπολσεβικικού τύπου … ή καί πιό πρόσφατα, στόν εμφύλιο … γι’ αυτό σού λέω, γκασπατζίν καί ταβάριστς Πού_τιν, κόφ’το καλλίτερα ! Προτιμώτερος ο Σώυμπλε καί η Μέρκελ !
Ή πάλι ο άλλος νέος φίλος τής Ελλάδος, ο κ. Ντανιέλ Κόν _ Μπεντίτ, ο ευρωβουλευτής – σύμβολο τού Μάη τού ΄68, ο επιλεγόμενος καί «κόκκινος Ντάνυ» (καταλάβατε, όπως λέμε «κόκκινος Πάνος», «κόκκινη Δαμανάκη» κλπ). Ξαφνικά ο κ. Μπεντίτ, θυμήθηκε ότι η Ελλάδα υφίσταται ληστεία, ότι είναι χώρα μέ πολιτισμό, ότι τής αξίζουν τά καλλίτερα, κι ένα σωρό άλλα πού κολακεύουν τά αυτιά, ιδιαίτερα εκείνων πού δέν μπορούν νά αντιληφθούν πώς έχει η κατάσταση. Ο κ. Κόν – Μπεντίτ λοιπόν αναγορεύθηκε από κάποια καθηγήτρια (πανεπιστημίου …) σέ «μέγα φίλο τής Ελλάδος». Προφανώς η κυριούλα ξέχασε ότι μόλις τρια χρόνια πρίν ο κ. Μπεντίτ φρύαζε καί φρούμαζε κατά τής Ελλάδος στό Μακεδονικό, λέγοντας ότι «η Μακεδονία έχει τό όνομά της καί οι κάτοικοί της αποτελούν εθνότητα, η δέ Ελλάδα θά πρέπη νά τά βρή μέ τόν εαυτό της». Βέβαια, ο κύριος Κόν – Μπεντίτ έχει κάθε λόγο από τά σαλόνια τών ευρωκυνοβουλίων νά εκπέμπη μηνύματα τού Μάη τού ’68 – τό κάνουν καί αρκετοί δικοί μας τέως αγωνισταί καί νύν σαγονισταί (λόγω μάσας εννοώ). Τέλος πάντων, σίγουρα ο κόκκινος (ή ρόζ) Ντάνυ μπορεί καί νά απαλλαγή λόγω γραφικότητος. Στό κάτω κάτω, είναι «Cohn – Bendit”, κι όχι «Con – Bandit” ο νέος φίλος μας !
Υπάρχουν όμως καί οι δικοί μας … δικοί μας, στό περίπου δηλαδή ! Εννοώ τό γνωστό αστέρι τού Γερμανικού Κυνοβουλίου, τό καμάρι τής λεβεντογέννας Κρήτης, τού οποίου όμως τό κόμμα στίς Γερμανικές εκλογές προβλέπεται νά πάη αύτανδρο, παρασύροντας καί τόν ίδιο στή λήθη τής πολιτικής ανυπαρξίας. Οπότε, ο φίλος αυτός τής Ελλάδος, αποφάσισε νά θυσιάση ό,τι η Γερμανία στή μέχρι τώρα ζωή του αφειδώς τού επεδαψίλευσε, γιά νά διεκδικήση τήν ματοβαμμένη δόξα τής πάλης γιά τή σωτηρία τής (νότιας) πατρίδος. Εξήγγειλε λοιπόν ότι θά ασχοληθή μέ τήν ελληνική πολιτική. Καί, γιά πρώτο πιάτο, υποσχέθηκε νά προωθήση τό όνομα «Ελλάς» αντί τού «Γκρής, Γκρέτσια, Γκρήχενλαντ», πού τό βρίσκει «τουρκικό καί υποτιμητικό». Προφανώς ξεχνά (ή ίσως ποτέ δέν έμαθε τό παλληκάρι …) ότι τό «Γραικός» είναι ελληνικότατο, καί είναι τό εθνωνυμικό μέ τό οποίο συστήθηκαν στούς Ιταλούς οι πρώτοι άποικοι από τήν Ελλάδα, Κείοι καί Ευβοείς (καί από αυτό προήλθαν οι σημερινές ονομασίες μας σέ όλες τίς δυτικές γλώσσες).
Προφανώς ξεχνά (ΆΝ φυσικά τούς είχε ακούσει) τό Διάκο ή τόν Κοραή. Πρωτίστως όμως, ξεχνά ότι ένα όνομα μπορεί νά είναι πολύ σημαντικό, η αλλαγή του όμως δέν φτάνει γιά νά αλλάξη καί η γνώμη εκατομμυρίων ανθρώπων, όταν μάλιστα έχει παγιωθή επί δεκαετίες. Κοινώς, έλληνες, γραικοί, δαναοί, κλίνγκον, τό ίδιο πράμα αντιπροσωπεύουμε γιά τούς άλλους όλους. Μήπως, κύριε βουλευτά μου, νά υιοθετούσαμε τό «Ελλανδία», μπάς καί τούς μπερδεύαμε όλους, καί μάς θεωρούσαν πολιτισμένους καί φιλόπονους όπως τούς Ολλανδούς; έτσι, μιά ιδέα έρριξα, βρέ αδερφέ ! καί καλά, κύριε Βουλευτά εκ Βερολίνου, εμάς μάς περνάτε γιά λίγο κουτορνίθια (κι ίσως δέν έχετε καί άδικο). Αλλά, καί τούς άλλους, γιά πόσο «Χαζομαρκάκια» τάχα τούς περνάτε;
Έχω πολλούς ακόμη στή λίστα – τούς αφήνω όμως νά εκτεθούν λίγο περισσότερο υπέρ τής Ψωροκωσταίνης, πρίν ασχοληθώ. Καί, μήν ξεχάσω ! Ζητώ συγγνώμη από τή συμπαθή φυλή τών Ρόμ, άν τό κείμενο τούς προσέβαλε σέ σχέση μέ τόν τίτλο – αλλά, έ, έτσι τό έβαλα, ένεκα η παροιμία …
Leo
leonline@hotmail.gr
Διαβάστε όλα τα τελευταία νέα | Ενημερωθείτε
