Ars Moriendi «1984»
«Ανοιχτή Θεατρική Σκηνή της Πόλης»
Διεύθυνση Πολιτισμού και Τουρισμού του Δήμου Θεσσαλονίκης
Θέατρο Άνετον
Κριτική Αγγέλα Μάντζιου
Την παράσταση «1984», βασισμένη στο ομώνυμο έργο του G. Orwell, παρακολουθήσαμε στο θέατρο Άνετον, από την θεατρική ομάδα Ars Moriendi.
Η θεατρική μεταφορά χρησιμοποίησε ως αφετηρία το έργο αυτό, σε μια διαπραγμάτευση διερεύνησης και εξεταγής μιας ιδιοτυπίας.
Έργο πολιτικής διάστασης και προβληματισμού για τον μελλοντικό κόσμο που είναι ήδη παρών -και αναδύεται σε νέες εκφάνσεις με την εξέλιξη της τεχνολογίας- παγιώνοντας και ανατρέποντας πραγματικότητες και βεβαιότητες σε μια σαρωτική και ολοκληρωτική επικράτεια που αφορά την ζωή, το πεπρωμένο, την τύχη και το μέλλον ανθρώπων και λαών.
Η δραματοποίηση της επιτέλεσης ανέδειξε την δυστοπία του οραματικού έργου, εστιάζοντας στην πολιτική της χειραγώγησης της συμπεριφοράς και της σκέψης.
Η σκηνοθεσία του εγχειρήματος ήταν σαφής ως προς την πρόθεση και την συνάφεια του προτεινόμενου ιδεολογήματος. Συστήθηκε ως σύνθετος πειραματισμός και σύστησε έναν πολυεπίπεδο διάλογο πολιτικής πραγματικότητας στην θεατρική πράξη.
Μινιμαλιστική αισθητική, λιτότητα μέσων, καθαρές γραμμές έκφρασης, απεικόνισαν τον εφιάλτη του καθεστώτος μιας κοινωνίας ανελεύθερης υπό -και σε- παρακολούθηση. Στον καθρέφτη της θεατρικής γραφολογίας μεγεθύνθηκαν δημόσιες και ιδιωτικές χειρονομίες, συμπεριφορές και πράξεις, σκιαγραφήθηκαν αισθήματα, εκτέθηκαν σκέψεις και προβληματισμοί καταγραφής, στο δίπολο εξουσία – πολιτική, ελευθερία – υποδούλωση, φαντασία – πραγματικότητα, υποταγή – αντίδραση, επιβράβευση – τιμωρία, αμφιβολία- βεβαιότητα, συνείδηση – σκέψη, γλώσσα – ταυτότητα, άτομο – πλήθος, έθνη – ανθρωπότητα, παρελθόν – μέλλον.
Οι ηθοποιοί της ιδιαίτερης αυτής παράστασης, υποστήριξαν πειστικά την δραματοποίηση της κατάστασης των ρόλων. Παρακολούθησαν ενδογενώς και εξωγενώς την δυναμική έκφρασης ή αποσιώπησης των αισθημάτων των προσώπων που υποδύθηκαν. Κράτησαν τις ισορροπίες και παγίωσαν στις εκφράσεις τους χειρονομίες του σύγχρονου βίου, αμφίρροπες ψυχογραφικές αντιδράσεις, χαρτογραφημένες μοντέρνα σε άχρονο τόπο σε σκηνικό πεδίο μονοδιάστατων καταλυτικών αντιθέσεων.
Η επιλογή της μουσικής ήταν ταιριαστή, ερμηνεύοντας το πνεύμα σκέψης και οραματισμού του συγγραφέα, χρωματίζοντας συγκλίσεις και αποκλίσεις καλλιτεχνών ανά τους αιώνες, ως προς τις επιρροές και τα ερεθίσματα της δημιουργίας ρευμάτων τέχνης.
Ο εναλλασσόμενος ρυθμός των επιτονισμών στις φωνές, το ηχητικό περιβάλλον σε συνδυασμό με τις μουσικές φράσεις, η χρήση μικροφώνων, η επικοινωνία με ή χωρίς λέξεις, κινήσεις, βλέμματα, η κειμενική παράθεση διαλόγων στην οθόνη, έδωσαν βάθος στο προκείμενο και στα σώματα μια διάθεση- στάση τραγικότητας σχηματοποιώντας ρωγμές και ενεργοποιώντας διαύλους ενέργειας και τύπους κινήτρων, ατόμων – μέσων – ομάδων.
Έτσι έκλεισε ο κύκλος της μοντέρνας παράστασης, ακουμπώντας στην αρχική εικόνα που είδαμε μπαίνοντας στην αίθουσα. Τα πρόσωπα επί σκηνής, καθισμένα στις καρέκλες τους να κοιτάζουν καχύποπτα γύρω τους, βυθισμένα σε σκέψεις, απορροφημένα στις οθόνες τους, ακούγοντας την κυρίαρχη φωνή, υπακούοντας στην ομοιομορφία της συμμόρφωσης, στο ένστικτο της αντίδρασης, στο μεταίχμιο όριο μιας λυτρωτικής ομολογίας.
Το χειροκρότημα των θεατών ήταν θερμό με κρυμμένες επιφωνηματικές λέξεις.
Βγαίνοντας από το θέατρο ένας νεαρός είπε στην κοπέλα του -ωραία η παράσταση ε; πολλά ερωτήματα έβαλε.
«Αν θέλεις μια εικόνα του μέλλοντος, φαντάσου μια μπότα να πατάει το πρόσωπο ενός ανθρώπου, για πάντα»
«Η πραγματικότητα υπάρχει μόνο στο μυαλό και πουθενά αλλού»
Ταυτότητα παράστασης
Κείμενο: George Orwell
Μετάφραση – Διασκευή – Σκηνοθεσία: Θάνος Νίκας
Σκηνικός χώρος – Κοστούμια: Ευαγγελία Κιρκινέ
Χειρισμός κονσόλας: Δέσποινα Παντελάδη
Παίζουν: Βύρων Αναγνωστόπουλος, Δημήτρης Δάγκαλης, Άννα Μαρία Κόκκινου, Θάνος Νίκας, Μάιρα Σιδερίδου
Επικοινωνία: Λία Κεσοπούλου
Γραφιστικός σχεδιασμός: Λίζα Γεωργοπούλου
Παραγωγή: Ars Moriendi Theatre Group
Κριτική Αγγέλα Μάντζιου
σχετικά νέα
Διαβάστε όλα τα τελευταία νέα | Ενημερωθείτε
