Αρχοντούλα Διαβάτη - Έλληνες Συγγραφείς προτείνουν

ΤΟ ΔΙΠΛΟ ΒΙΒΛΙΟ, του ΔΗΜΗΤΡΗ ΧΑΤΖΗ ( α΄. εκδ.1976 ) ,  ένα σχεδόν μεταμοντέρνας τεχνικής μυθιστόρημα, καθώς εναλάσσονται οι αφηγηματικές φωνές, του Κώστα, που αναγκάζεται να εγκαταλείψει τη δουλειά του στο ξυλάδικο του Βόλου για να βρει την τύχη του, μετανάστης στη Γερμανία,  σε ένα εργοστάσιο της  Στουτγκάρδης,   και του ίδιου του συγγραφέα. Ένας  κατακερματισμένος κόσμος, όπως κατακερματισμένος ήταν και ο κόσμος του Δημήτρη Χατζή.

Ο ΛΟΥΣΙΑΣ, του ΝΙΚΟΥ  ΧΟΥΛΙΑΡΑ,( α΄ έκδοση1979). «Την άλλη μέρα, πάλι μοναχός που ήμουν στο σπίτι, κι είπα από μέσα μου. Καλά που είμαι και μοναχός μου, είπα. Γιατί κι ο Στέργιος να ταν, κι ο Βαγγέλης, εγώ πάλι μοναχός μου είμαι, κι όλα μες στο κεφάλι μου βρίσκονται. Ακόμα και τα Γιάννενα, κι αυτά, μες στο κεφάλι μου τα χω. Αλλά κι αυτοί που είναι απόξω απ το κεφάλι μου, καλοί είναι, λέω, γιατί κι αυτοί μες στο δικό τους το κεφάλι, πάλι μοναχοί τους θα ναι. Όταν είμαστε όμως όλοι μαζί, αλλιώτικοι είμαστε. Γιατί εγώ είμαι εγώ, κι ο Βαγγέλης είναι ο Βαγγέλης. Ο Στέργιος πάλι είναι άλλος, κι άλλος είναι ο πατέρας του Βαγγέλη. Όλοι μαζί όμως, η Ελλάδα είμαστε. Γιατί, η Ελλάδα είναι και πιο μεγάλη απ τα Γιάννενα. Αλλά και τα Γιάννενα, Ελλάδα πάλι είναι κι αυτά» ( ΣΤΟ ΟΠΙΣΘΟΦΥΛΛΟ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ).

Η ΚΑΣΣΑΝΔΡΑ ΚΑΙ Ο ΛΥΚΟΣ, της ΜΑΡΓΑΡΙΤΑΣ ΚΑΡΑΠΑΝΟΥ( α΄ έκδ.1976 )  ΜΥΘΙΣΤΟΡΗΜΑ αρθρωμένο σε ημέρες από την 1η, 2η έως και 58η μέρα. Αφηγήτρια είναι η Κασσάνδρα που, όπως η συγγραφέας Μαργαρίτα Καραπάνου, έχει κι αυτή μαμά στο Παρίσι, μιαν άλλη Κασσάνδρα -Μαργαρίτα Λυμπεράκη.

Ένα βιβλίο αστείο, γοητευτικό, ειρωνικό, βέβηλο, αινιγματικό, με χιούμορ και δαιμονική φαντασία παραδίδοντάς μας στην άγρια ποίηση της παιδικής ηλικίας με τον αισθησιασμό, τη λύπη, τη σεξουαλικότητα, την αγριότητα, την ενοχή, τη μελαγχολία, τον πόνο, τη μοναξιά και τη μοναχικότητα. Η Κασσάνδρα, ένα υπερευαίσθητο γεμάτο αφοπλιστική αφέλεια παιδί, ένα εξάχρονο κοριτσάκι της μεγαλοαστικής τάξης που παραπαίει ανάμεσα σε λίγο πολύ αδιάφορους ενήλικους, καταγγέλλει αυτήν την τάξη και το δικό της πέρασμα στη δύσκολη ενηλικίωση.

4.- ΤΟ ΔΙΚΟ ΜΑΣ ΑΙΜΑ, του ΓΙΩΡΓΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ, ( α΄ έκδοση 1978 ),πεζογραφήματα όπου πρωταγωνιστεί η ατμόσφαιρα και οι περιπέτειες της Θεσσαλονίκης, όπως τίς βίωσε ο Θεσσαλονικός συγγραφέας. «Μιλώντας για μένα βγαίνει η πόλη και μιλώντας για την πόλη βγαίνω εγώ. Νιώθω στιγμές να είμαι η Θεσσαλονίκη. Η πόλη είναι στο πετσί μου» (ΤΑ ΝΕΑ 26-11-1999) .

5.Η Κάδμω (1972) είναι το κύκνειο άσμα της Μέλπως Αξιώτη  στο οποίο καταγράφεται η αγωνία της εξόριστης κεντρικής ηρωίδας να κρατήσει ζωντανή τη μνήμη της γλώσσας και της πατρίδας της. Το εμβληματικό αυτό έργο είναι ένας πικρός απολογισμός ζωής της συγγραφέως: τα παιδικά χρόνια στη Μύκονο, τα προπολεμικά χρόνια στην Αθήνα, η εποχή που πρωτογράφει λογοτεχνία, η Κατοχή, τα δύσκολα χρόνια της εξορίας, η χαρά της επιστροφής και η επακόλουθη απογοήτευση, η μοναξιά, η ιλιγγιώδης αίσθηση του τέλους.

Στον συγκινητικό αυτό λόγο εις εαυτόν, πολλοί από τους ήρωες που εμφανίζονται στα προηγούμενα βιβλία της Αξιώτη συντροφεύουν την Κάδμω στη μοναξιά της. Το ίδιο το κείμενο ανοίγει ένα μαγικό παράθυρο στο γίγνεσθαι της αφήγησης, ενώ μέσα από μια ελεύθερη όσο και συναρπαστική γραφή η συγγραφέας συναντά τα προπολεμικά έργα της και αναστοχάζεται τη ζωή της. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)