Ας πιούμε στην υγεία των απόντων…

> Ακούω στο ράδιο να παίζει το “Τα λεφτά μου όλα δίνω για μια ζημιά που θα κάνει άνω κάτω την λογική σου …”  > Με μια ταραντέλα ή με ένα ταγκό είναι προτιμότερο να ξεκινάς τη μέρα σου;  > Ταγκό πρέπει να ακούσεις Πιατσόλα, στη “Μπαλάντα ενός τρελού” αν θες πίσω τη ψυχή σου.  > Μόνο το ραδιόφωνο μπορεί να σε καλμάρει προκειμένου να αντέξεις το μποτιλιάρισμα στην Όλγας.  > Πότε θα πάμε στο Μπουένος Άιρες;  > Αντί για αυτό, ακούς για τη κρίση, ανατιμήσεις, παιδική κακοποίηση, σε άνοδο οι τιμές πετρελαίου, τελικά αυτό θα έρθει σε μας.  > Άρχισε να μυρίζει το χρώμα του χειμώνα.  > Τελικά τι είναι καλύτερο ένα τραγούδι να σε κάνει κομμάτια ή να σε κάνει να ξεφεύγεις;  > Δεν είναι σοβαρές αυτές οι ερωτήσεις…  > Για αυτό ο καλλιτέχνης πρέπει να πάνω από όλα να είναι ένας ασόβαρος δημιουργός, που αναμοχλεύει συναισθήματα.  > Ο καιρός στη Θεσσαλονίκη βαραίνει, σύντομα θα αρχίσει να βρέχει.  > Ευτυχώς κάποιες στιγμές επιστρέφει ο ήλιος που θυμίζει καλοκαίρι, αυτός που φέρνει χαμόγελα, και αμέσως πάλι χάνεται  > Αλλά τι να προλάβεις όταν σε λίγο θα δύει από τις 6  > Αν ήσουν αλλού που θα ήθελες να ήταν αυτό το αλλού;  > Τέτοια εποχή; κάπου που η πόλη να διανυκτερεύει και να αντανακλά στη βροχή!  > Στο Παρίσι, στη rue de Lappe ή στη Πράγα να διασχίζω την αψιδωτή γέφυρα του Καρόλου πάνω από τον Μολδάβα !  > O χρόνος κυλάει αδιαφορώντας, αψηφώντας και δοκιμάζοντας τις αντοχές μας, παραμένουμε εδώ.  >  Εξ άλλου εδώ άφησαν ίχνη, οι νίκες που πανηγυρίσαμε και οι ήττες που μας έθλιψαν.  > Περνώντας πλάι από ένα υπόγειο διαμέρισμα της Κασσάνδρου, θυμήθηκα το υπόγειο στη Σκιάθου που κάθε μεσημέρι η γειτόνισσα έβγαζε στο δρόμο νερό μέσα σ ένα κεσεδάκι με γιαούρτι για να ξεδιψάνε τα αδέσποτα. > Απελπιστικά κενές οι γειτονιές που διώξανε τα αδέσποτα > Απόμακροι οι περισσότεροι διαβάτες με εκείνο το αδέσποτο βάδισμα αυτών που δεν θα πάνε πουθενά.  > Στα μάτια τους παίζουν πάνω-κάτω τα ίδια απελπιστικά ερωτήματα.  > Όλοι κατακρίνουν, καταδικάζουν ειρωνεύονται, χλευάζουν τους πολιτικούς αλλά κανείς δεν κάνει μία έμπρακτη κίνηση να διαμαρτυρηθεί για την ουσία  > Τα μέσα μαζικής μεταφοράς να σταματήσουν μια μέρα, για να διαδηλώσουν την αγανάκτηση τους για την ατιμωρισία των μεγάλων.  > Οι δημοσιογράφοι στα ραδιόφωνα να κάνουν έστω μια ώρα διακοπή να διαμαρτυρηθούν για τη σήψη αυτού του κράτους.  > πως γίνεται να είναι κάποιος, πάντα κατώτερος των προσδοκιών; >… Και στατιστικά τουλάχιστον αυτό δεν στέκει…  > Στη πραγματικότητα οι περισσότεροι δείχνουν να απείχαν από όλα όσα συνέβαιναν μέχρι τώρα.> Αξιοπρέπεια που πουλάνε?  > Τελικά είναι βλακεία να προσπαθώ για νιοστή φορά να μαντέψω τι σκέφτονται οι περαστικοί.  > Οι περισσότεροι μιλάνε από μέσα τους και όταν μιλάνε δείχνουν σαν μεθυσμένοι.  > Αυτή την εποχή μεθάς καλύτερα με Beaujolais Nouveau συνοδεία με foie-gras, ή στα καζάνια με τα τσίπουρα, με ελιές και πιπεριές;  > τι σημασία έχει; Όποιος δεν μέθυσε για μια γυναίκα, την ομάδα του ή έναν βλακώδη λόγο, ζει βίο αποστειρωμένο.  > Τα αγαπημένα απροσάρμοστα ζευγάρια  > Τι θλιμμένα και σιωπηλά μάτια είναι αυτά…  > Τους βλέπεις να κάθονται αμίλητοι στο τραπέζι.  > Αυτή να σκέφτεται «πόσο να κάνει τώρα με τις εκπτώσεις το συνολάκι»,  > Αυτός να σκέφτεται, δεν έχουμε δεξί μπακ, ζόρικα θα είναι τη Κυριακή.  > Αύριο θα αλληλοοικτίρονται για όσα δεν ειπώθηκαν τότε που έπρεπε. > Πόσο ύποπτα οι τυχαίες σκέψεις, μυρίζουν πεπρωμένο…  > Η ουσία παραμένει ότι είμαστε ετοιμόρροπα πτώματα που υπολειπόμαστε σε πάθος (για αυτό ψάχνουμε δανεικά φτερά)!  > Εντάξει θαύματα δεν γίνονται, υπάρχουν όμως θαυμάσιες ευκαιρίες για ζωή.  > Ο πλανόδιος με τα φτερά, άλλαξε γειτονιά, σ αυτή δεν του έδιναν άδεια μικροπωλητή.  > C’ est la vie. Ας πιούμε λοιπόν στην υγεία των απόντων, αυτών που μας λείπουν.

Σπύρος Σαρανταένας
ss@cityportal.gr