Κορίνα Κιτικίδου

Είμαι γέννημα θρέμμα της ορεινής ελληνικής επαρχίας που έζησε την εφηβεία του στην μεγαλούπολη. Αυτή η απότομη μετάβαση θεωρώ ότι δημιούργησε μια πρόωρη ωρίμανση στην προσωπικότητα μου. Δεν γνωρίζω αν αυτό ήταν καλό ή κακό. Κάποιες φορές ζυγίζει περισσότερο αυτό το παλαντζάρισμα σε δύο διαφορετικούς κόσμους. Άλλες φορές το θεωρώ μειονέκτημα . Όπως και νάχει, η αβεβαιότητα στην κίνηση μου μέσα στους χώρους που καλούμαι να τα βγάλω πέρα, είναι μάλλον η αιτία που αναζήτησα διέξοδο στην συγγραφή. Επίσης το επάγγελμά μου , (είμαι γιατρός καρδιολόγος), έπαιξε τον ρόλο του στην καθημερινή παρατήρηση του κόσμου που ζούμε. Ενός κόσμου σκληρού, ανάλγητου, πλήρους αδικίας . Μιας κοινωνίας χρηστικής και χειριστικής. Τι αποκομίζει λοιπόν κανείς από την προσωπική του δυστυχία αλλά και από την δυστυχία των άλλων? Στο ερώτημα αυτό υποχρέωσα τον εαυτό μου να απαντάει με αποτύπωση όλων αυτών που γίνονται καθημερινά με ή χωρίς την συμμετοχή μας. Όχι για να εξωραΪσω, ούτε για να κολακέψω μια αλήθεια που δεν είναι στους περισσότερους αρεστή. Μεγαλώνω και αντιμετωπίζω τις περισσότερες προκλήσεις όχι με εκρήξεις , αλλά με σιωπηρή αμφιθυμία. Σιωπώ συνειδητά. Το μυαλό επεξεργάζεται, αντιδρά σιωπηλά. Έχει κατακάτσει ο κουρνιαχτός της νιότης. Τώρα πια με ανακουφίζει η εσωτερική χαλάρωση. Και στα δικά σας.