Βασιλικός (Raining Pleasure)

Συνθέτης, στιχουργός, και τραγουδιστής του συγκροτήματος των Raining Pleasure, o Βασιλικός κυκλοφόρησε πρόσφατα έναν προσωπικό του δίσκο με τον εύγλωττο τίτλο «Vintage*», με επανεκτελέσεις σπουδαίων τραγουδιών περασμένων δεκαετιών, πού όπως γράφει στον υπότιτλο του δίσκου θα ήθελε να είχε γράψει, όπως «Across the Universe», «You are my destiny», «If you go away», «Famous Blue Raincoat». Στο πλαίσιο της συναυλίας του στη Μονή Λαζαριστών, μίλησε στην Αναστασία Γρηγοριάδου και το περιοδικό CITY.

Την τελευταία φορά που μιλούσαμε ήταν μια μέρα που είχες ηχογραφήσει στο Olpe το «The look of love». Τότε, συνολικά, πόσα τραγούδια είχες ηχογραφήσει και πώς κατέληξες ποια θα περιέχονται στο «Vintage*»;
Ειλικρινά δεν θυμάμαι! Νομίζω ήταν κάπου στη μέση της όλης διαδικασίας. Η επιλογή των κομματιών έγινε με κριτήρια καθαρά καλλιτεχνικά. Κάποια κομμάτια, ενώ ακούγονταν όμορφα, ένιωθα πως δεν είχαν κάτι να δώσουν σε επίπεδο επανεκτέλεσης και έτσι τα άφησα εκτός δίσκου. Τα 15 που κυκλοφόρησαν ήταν αυτά που για μένα και τον παραγωγό μου Clive Martin τηρούσαν τις προϋποθέσεις.

Πώς είχε ξεκινήσει αυτή η ιστορία με τις ηχογραφήσεις; Ποιου ιδέα ήταν, πώς προχώρησε;
Αυτή είναι μια όμορφη ιστορία, σχεδόν αστεία. Με οδήγησε στο στούντιο η ανάγκη να αποφορτιστώ από διάφορα δυσάρεστα που μου συνέβαιναν εκείνο τον καιρό. Ήμουν στη Γερμανία και μια μέρα πήρα τηλέφωνο τον Clive και του λέω: «Έρχεσαι Γερμανία να γράψουμε κάτι που δεν ξέρω τι θα είναι;» Ήταν Λονδίνο τότε και έτυχε να μην έχει κάποιο project εκείνες τις μέρες και μου λέει φύγαμε! Ήρθε λοιπόν, αυτός στην κονσόλα κι εγώ στο recording room, και άρχισα να παίζω ό,τι μου κατέβαινε στο κεφάλι με τα διάφορα όργανα που είχα στη διάθεσή μου. Μια από τις διαθέσεις μου την τρίτη μέρα με οδήγησε να πάρω μια κιθάρα και να παίξω το «Across the universe» των Beatles. Τότε ο Clive, έμπειρος φυσικά, μου λέει παίξε κι άλλα. Έτσι λοιπόν άρχισα να παίζω διάφορα αγαπημένα κομμάτια και αποφασίσαμε ότι τις μέρες που μας έμεναν θα κάναμε αυτό. Τρεις εβδομάδες μετά και ενώ είχαμε τελειώσει τις ηχογραφήσεις, μου λέει ο Clive: «Λοιπόν, δεν ξέρω αν εσύ νιώθεις καλύτερα τώρα, αυτό που ξέρω είναι ότι αυτό το υλικό πρέπει να κυκλοφορήσει». Κι έτσι κι έγινε. Πήγα για θεραπεία και έφυγα με έτοιμο δίσκο!

Πώς είχες διαλέξει τα τραγούδια αυτού του δίσκου; Χρονικά σε ποια περίοδο ανήκουν; Σε ύφος και μουσικό είδος;
Είναι όλα παλιά κομμάτια – εξ ου και «vintage» – από το 1927 μέχρι το 1971. Τα είδη διαφέρουν πολύ μεταξύ τους, όμως προσπάθησα να τα φέρω σε έναν ενιαίο σχετικά ήχο όλα και με την καταλυτικής σημασίας βοήθεια του Clive, νομίζω τα κατάφερα.

Όταν είχε κυκλοφορήσει το πιο πρόσφατο από αυτά νομίζω δεν είχες γεννηθεί, ή κάνω λάθος; Τι σου λέει αυτό; Πώς ήταν να δουλεύεις πάνω σε αυτό το υλικό;
Πράγματι, δεν είχα γεννηθεί! Έχω από πολύ παλιά μια ιδιαίτερη εκτίμηση στο παρελθόν της μουσικής, χωρίς φυσικά να μην εκτιμώ και τη σύγχρονη. Σε επίπεδο σύνθεσης όμως οι παλιότερες δεκαετίες θεωρώ ότι είχαν πολύ περισσότερα να πουν. Στη συνέχεια μπλέξαμε με την τεχνολογία και τον τέλειο ήχο και κάπου χάθηκε το ουσιαστικό νόημα της μουσικής, τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό. Δεν παραβλέπω φυσικά κάποιες λαμπρές εξαιρέσεις. Η μουσική πρέπει να συγκινεί και να λυτρώνει. Αλλιώς είναι παντελώς άχρηστη. Σε αυτό το δίσκο θέλησα να γδύσω τα κομμάτια από τα ρούχα της εποχής τους και να τα ντύσω με σύγχρονα. Είναι μια απόδειξη ότι η καλή σύνθεση δε μπορεί ποτέ να χάσει τη δύναμή της. Κι αυτό το ένιωθα σε κάθε μου κύτταρο κατά τη διάρκεια της ηχογράφησης.

Πιστεύεις ότι τα τραγούδια αυτά, όπως και άλλα, θα μπορούν να μιλήσουν και σε πολύ νέα παιδιά του σήμερα; Τι εντυπώσεις είχες ήδη από το «Vintage*»;
 Ελπίζω πως ναι. Είχα δει το πείραμα να δουλεύει 5 χρόνια πριν, όταν κάναμε με τους Raining Pleasure το «Reflections» του Χατζιδάκι. Συνειδητοποίησα πως είχε γίνει κάτι μαγικό. Οι μεγαλύτεροι που γνώριζαν τον Χατζιδάκι γνώρισαν εμάς και οι νεότεροι μέσα από εμάς γνώρισαν τον Χατζιδάκι. Αυτό ήταν καταπληκτικό και ελπίζω να επαναληφθεί και τώρα. Και από ό,τι είδα στις παραστάσεις του Παλλάς, το κοινό ήταν απόλυτα ετερόκλητο. Έβλεπα παιδιά 18 χρόνων και μεγάλους ανθρώπους στα 70 τους. Αυτό με έκανα να αισθανθώ πραγματικά περήφανος και δικαιωμένος.

Τι έχουν κάποιοι μουσικοί και τραγούδια τους και μπορούν κάποιες φορές να μας απασχολούν τόσα χρόνια;
Νομίζω ότι γράφουν από την καρδούλα τους και λένε αλήθεια. Μόνο έτσι μπορεί κανείς να παράξει ουσιαστική μουσική που θα αντέξει στο χρόνο.

Γενικά σήμερα μας ενδιαφέρουν οι διασκευές παλιότερων τραγουδιών; Το ίδιο στην Ελλάδα και στο εξωτερικό;
 Υπάρχει μια ρετρό διάθεση είναι η αλήθεια. Νομίζω ότι ήταν κάτι που κατάφερε να ξεκινήσει η μεγάλη Amy Winehouse και ο παραγωγός της. Από τότε και μετά στράφηκε πολύς κόσμος στον πιο ρετρό ήχο και στα πιο ρετρό κομμάτια.

Συνεχίζεις να μοιράζεις τη ζωή σου μεταξύ Ελλάδας και Γερμανίας, τι σου δίνει αυτό;
Μου δίνει την πολυτέλεια να γεύομαι ταυτόχρονα δυο διαφορετικές κουλτούρες και το πιο σημαντικό, δεν προλαβαίνω να βαρεθώ ούτε εδώ ούτε εκεί!

Το «Vintage*» ηχογραφήθηκε στη Γερμανία, Είχε διαφορά από ηχογραφήσεις που έχεις κάνει στην Ελλάδα; Ο Clive Martin πώς λειτούργησε ως παραγωγός σε ένα τέτοιο υλικό;
Ο ήχος του δίσκου ήταν ο ήχος που του δώσαμε μαζί με τον Clive. Δεν θα είχε διαφορά αν είχε γραφτεί στην Ελλάδα ή οπουδήποτε αλλού. Ο Clive εκτός από την επεξεργασία του ήχου φυσικά, έπαιξε το ρόλο του τρίτου ματιού της διαδικασίας, εγώ συνέχεια έγραφα κι ο Clive μετά έλεγε τη γνώμη του η οποία σε κάποια κομμάτια είχε καταλυτική σημασία.

Παραλληλα με το «Vintage*» κυκλοφόρησε και το «Live in Athens» των Raining Pleasure; Τι περιέχει αυτός ο δίσκος σας;
Είναι η ηχογράφηση της συναυλίας που δώσαμε στο Μέγαρο Μουσικής το Σεπτέμβρη.  Μια επιλογή κομματιών από τα πρώτα μας βήματα μέχρι τώρα, πάντα με την ιδιαίτερη αίσθηση που δίνει το live και με ανανεωμένες ενορχηστρώσεις παλιότερων κομματιών.

Ποια συναυλία καλλιτέχνη θυμάσαι πολύ έντονα; Φέτος ποια θα ήθελες να παρακολουθήσεις;
Θυμάμαι τους Pixies πριν από μερικά χρόνια στην Αθήνα. Ό,τι άλλο θέλησα να δω το είδα.

Ποιοι μουσικοί σου αρέσουν και σε εμπνέουν;
Αυτοί που λένε αλήθεια και φοβούνται λιγότερο. Είτε να πειραματιστούν είτε να κάνουν αυτό που τους λέει η καρδιά τους άσχετα από μόδας τάσεις κινήματα και εποχές.

Τι καλό άκουσες τελευταία; Τι μένει μέσα σου τόσο δυνατό όσο όταν το πρωτοάκουσες;
Δεν έχω ιδιαίτερο χρόνο να ψάξω  τη μουσική κι έτσι κατά κάποιον τρόπο αφήνω εκείνη να έρθει να με βρει, μέσα από φίλους, σε κάποιο μπαρ κλπ. Τελευταία μου φτιάχνει τη διάθεση η pop της Lily Allen, ευρηματική και έξυπνη, έτσι όπως χρειάζομαι τη μουσική αυτό τον καιρό.

Θυμάσαι τη μέρα που αποφάσισες να γίνεις μουσικός;
Όχι ακριβώς γιατί ήμουν παρά πολύ μικρός, αλλά όσο με θυμάμαι αυτό έλεγα ότι θα κάνω!

Εκτός από τη μουσική με τι άλλο ασχολείσαι, τι άλλο σου φαίνεται τόσο ενδιαφέρον και δημιουργικό στη ζωή σου όσο αυτή;
Έχω κάποια χρόνια που σπουδάζω εναλλακτική ιατρική, συγκεκριμένα ομοιοπαθητική και ανθοθεραπεία Bach. Με ενδιαφέρει εξίσου όσο η μουσική  και σίγουρα θα αποτελέσει το άλλο μου επάγγελμα, όταν η μουσική μου θα στερέψει.

Στις καλοκαιρινές σου συναυλίες τι θα παρουσιάσεις;
Θα παρουσιάσω μαζί με τη μπάντα μου όλο το «Vintage*», ανανεωμένο και προσαρμοσμένο σε live συνθήκες, καθώς και άλλα κομμάτια που δεν χώρεσαν σε αυτό το δίσκο.

info: