«Be Arielle F» του Simon Senn | Eric Vautrin, Théâtre Vidy-Lausanne | στην Εταιρεία Μακεδονικών Σπουδών (ΕΜΣ) | ΚθβΕ 5ο Φεστιβάλ Δάσους
Η θεατρική σκηνή, ο εαυτός, το αντίγραφο, ο κόσμος, η αθανασία της εικόνας του ψηφιακού χωροχρόνου. Ένας καλλιτέχνης (άνδρας) χρησιμοποιεί το σώμα του εμβαπτίζοντας εαυτόν στο σώμα μιας γυναίκας. Αγοράζει την γυμνή εικόνα της σε ψηφιακή μορφή. Αυτήν που η ίδια πούλησε ως αντίγραφο του εαυτού της για άδηλες χρήσεις. Σε αυτό το διαμεσολαβητικό πλέγμα μιας αγοραπωλησίας ενός σώματος-αντικειμένου, εξελίσσεται ο προβληματισμός του επινοημένου και ενορχηστρωμένου δρώμενου. Ξετυλίγεται επί σκηνής -και με την συνδρομή της τεχνολογίας- ως πείραμα εφαρμογής, ταύτισης, επικοινωνίας και διάδρασης.
Ο καλλιτέχνης, το είδωλο, το πραγματικό πρόσωπο και το κοινό, το οποίο παρακολουθεί τις εκατέρωθεν διασυνδέσεις συμμετέχοντας στο παιχνίδι της αντίδρασης, αποτέλεσαν τους πόλους ενός ενδιαφέροντος και πρωτότυπου εγχειρήματος. Μαρτυρία μιας προσωπικής συνομιλίας και ενός δημόσιου διαλόγου σε -θεατρική- εξέλιξη.
Η ανάπτυξη της σύλληψης και υλοποίησης της καλλιτεχνικής ιδέας ήταν επαρκής στις αδρές της γραμμές και αληθοφανής στις εξομολογητικές αποκαλύψεις του δημιουργού της. Η αφήγηση ήταν ήρεμη. Ξεκίνησε ως σκέψη αισθητικής ταύτισης, αναζήτησης ενός εικονικού γυναικείου σώματος με παρόμοιες αναλογίες ενός αντίστοιχου ανδρικού σώματος, όπως αυτό του Ελβετού καλλιτέχνη. Σώμα καθρέφτης ενός άλλου -ετερόφυλου- εαυτού.
Η αρχική σκέψη γέννησε άλλες προβολές. Ανοίχθηκε και εξελίχθηκε σε νέα πεδία: υπέρβασης των ορίων, της εμπειρίας και της επιθυμίας, δοκιμασίας μετατόπισης και εξόδου, βίωσης μιας διττής αλήθειας, ανοίγματος και εισόδου σε άλλο σώμα, ως διαδικασία ενσυναίσθησης, κατανόησης, κατάκτησης.
Η ιδέα (χρήση, οικειοποίηση, εκμετάλλευση της εικόνας του ξένου σώματος στην αντιπαράθεση με τον πραγματικό εαυτό του), προσέκρουσε σε νομικές, ψυχολογικές και ηθικές παραμέτρους και σε εν εξελίξει κανόνες που τείνουν να εφαρμοστούν, με ανατροπές εξαιτίας του ταχύτατου ρυθμού εξέλιξης, στο πεδίο του αχανούς ψηφιακού κόσμου.
Η καταγραφή -θέατρο-ντοκουμέντο- εξελίχθηκε ως έναυσμα προβληματισμού πάνω στα σύγχρονα ζητήματα της ψηφιακής τεχνολογίας, των αξιών, των κανόνων Δικαίου (Νομικό πλαίσιο, Ηθική, Οικονομία, Πολιτική).
Ο πειραματισμός έθιξε πολλαπλά και σύνθετα θέματα της ψηφιακής εποχής, της τεχνολογίας, της επιστήμης, της ηθικής, της φιλοσοφίας: Τεχνολογία, Επιστήμη και ανθρώπινη ζωή. Εικονική πραγματικότητα και τέχνη. Πολιτισμός της εικόνας και ψηφιακή εποχή. Τεχνητή νοημοσύνη, εικόνες, αναπαραστάσεις, αντίγραφα. Άτομο και είδωλο (αρχαίες τραγωδίες, Ευριπίδης, κλασικά έργα τέχνης και 3d σχέδια)
Φύλο, ταυτότητα, ετερότητα, ηθική, ενσυναίσθηση, χρόνος και χώρος. Διερεύνηση των ορίων της εμπειρίας και της επιθυμίας, προοπτικές εξέλιξης της τεχνολογίας της ψηφιακής εποχής (σκοτεινές πλευρές χρήσης και παραποίησης στοιχείων, κέρδος και εκμετάλλευση, νέες προκλήσεις). Κατοχύρωση κανόνων που διασφαλίζουν την προστασία των δικαιωμάτων του ατόμου, την προάσπιση της ελευθερίας έκφρασης-γνώμης.
Συστήματα επικοινωνίας και τρόποι υποκατάστασης ή αποκατάστασης της ανθρώπινης επαφής, εγγύτητα, αποστασιοποίηση. Η ύπαρξη και η μοναδικότητα του ατόμου, η πραγματικότητα και η εικονική της διάσταση, ιδεολογίες, μηχανισμοί ελέγχου της πληροφόρησης, κοινωνικά δίκτυα. Και φυσικά το θέμα αποδοχής ή άρνησης της τεχνολογίας και των μέσων που χρησιμοποιεί στις εφαρμογές και στις προοπτικές της. (Πόσοι άνθρωποι χάθηκαν χωρίς να αφήσουν πίσω τους μία αποτυπωμένη εικόνα του εαυτού τους, πόσοι μουσικοί αρνήθηκαν να ηχογραφήσουν την μουσική τους και από την άλλη πλευρά, πόσοι ακολούθησαν το ρεύμα της εποχής -από ενστικτώδικη παρόρμηση, από φιλοδοξία, τύχη ή διορατική γνώση- χαρίζοντας στους μεταγενέστερους τεκμήρια, δείγματα γραφής, αποδείξεις της ευφυίας ή του ταλέντου τους, κατοχυρώνοντας και κληροδοτώντας επώνυμα και ανώνυμα έργα τέχνης).
Ο Θάνατος ως βιολογικό τέλος της ανθρώπινης ζωής, η διάρκεια της ψηφιακής εικόνας, η Αθανασία των έργων τέχνης.
Όλα τα θέματα ανοιχτά σε νέες αναγνώσεις και ερμηνείες, υποκείμενα σε σχετικές κρίσεις ή ελεγκτικές αντιστοιχίσεις.
«Be Arielle F» του Simon Senn
[ …Μόνος μου επάνω στη σκηνή, με αυτό τον απλό εξοπλισμό εικονικής πραγματικότητας και τα εργαλεία που αγόρασα στη διάρκεια αυτού του εγχειρήματος – και με την Arielle να συμμετέχει μέσω Facetime και, ως τρίτη παρουσία, το σώμα της το οποίο κινώ στον χώρο – είμαι εδώ για να εξηγήσω την όλη ιστορία.] σημείωμα του σκηνοθέτη Simon Senn
Σύλληψη και σκηνοθεσία: Simon Senn
Με τον Simon Senn και ένα εικονικό σώμα
Εταιρεία παραγωγής: Compagnie Simon Senn
Συμπαραγωγή: Théâtre Vidy-Lausanne Le Grütli, Centre de production et de diffusion des Arts vivants Théâtre du Loup Distribution and touring Théâtre Vidy-Lausanne
Με την υποστήριξη των: Fondation suisse pour la culture Pro Helvetia Fondation Ernst Göhner Pour-cent culturel Migros Porosus Loterie Romande
«Be Arielle F» του Simon Senn | ΕΜΣ | Κριτική Αγγέλα Μάντζιου
σχετικά νέα
Διαβάστε όλα τα τελευταία νέα | Ενημερωθείτε
