Black Theater με τον «Τριγωνοψαρούλη» (Κριτική Θεάτρου)

Black Theater με τον «Τριγωνοψαρούλη» του Βαγγέλη Ηλιόπουλου Από την Πολιτιστική Εταιρία Εκπ/κών Ν. Κιλκίς – στο ΑΝΕΤΟΝ
Κριτική Θεάτρου (γράφει ο Σταμάτης Γαργαλιάνος)

Υπάρχουν μερικές θεατρικές ομάδες, κυρίως μαθητών, προερχόμενες από Σχολεία, που σε εντυπωσιάζουν με τον επαγγελματισμό τους. Στην συγκεκριμένη περίπτωση έχουμε την περίπτωση όχι μαθητών, αλλά εκπαιδευτικών (νηπιαγωγοί, δάσκαλοι και καθηγητές) οι οποίοι έφτασαν μια παράσταση σε τόσο υψηλά επίπεδα, που θα τα ζήλευαν αντίστοιχοι επαγγελματίες της τεχνικής αυτής! Τα μέλη της Πολιτιστικής Εταιρίας Εκπ/κών Ν. Κιλκίς, από πέρυσι και μετά από πολλές και κοπιαστικές πρόβες, ολοκλήρωσαν και μας προσέφεραν μια υπέροχη παράσταση, βασισμένη στις τεχνικές του Μαύρου Θεάτρου, για παιδιά και μεγάλους, πλημμυρισμένη με υπέροχα, μεθυστικά θα λέγαμε, χρώματα, σαγηνευτική μουσική, μηνύματα ζωής και αγάπης και μια συνολική ανεπανάληπτη θεατρική μαγεία. Είναι να θαυμάζεις τον ύψιστο συντονισμό 12, ερασιτεχνών κατά βάσει, καλλιτεχνών επί σκηνής και σε συνθήκες σκότους, οι οποίοι υποχρεούνται να εκτελέσουν συνολικές μεγάλες διασταυρούμενες και αλληλοεξαρτώμενες κινήσεις, τέτοιες που άλλοι επαγγελματίες δεν καταφέρνουν ούτε με όλα τα φώτα αναμμένα …

Το έργο είναι ο «Τριγωνοψαρούλης» του Βαγγέλη Ηλιόπουλου σε μια ελεύθερη, ευφάνταστη και δημιουργική διασκευή από 3 βιβλία του, γραμμένη από την ταλαντούχα, σε πολλά επίπεδα, κ. Θεοδοσία Σβολάκη, η οποία είναι η σκηνοθέτις και υπεύθυνη της Ομάδας. Τι να πεις για μια τέτοια παράσταση; Νοιώθεις δέος και «μικρός» να γράψεις ακόμη και θετική κριτική! Ποιοι είμαστε εμείς που θα κρίνουμε μια δουλειά η οποία κρύβει πίσω της μυστικά θεάτρου βασισμένα σε τεράστιες γνώσεις, πείρα, ψάξιμο, καλλιτεχνικό και κυριολεκτικό ιδρώτα..…

Ο υπογράφων ζήτησε και κατάφερε να πάρει μια συνέντευξη από την ευγενικότατη σκηνοθέτιδα, ενώ ξεναγήθηκε επί σκηνής (με μια πολύ φιλική και κατατοπιστική επεξήγηση βασικών κινήσεων και υλικών κατασκευής από 2 συντελεστές της παράστασης) λίγο πριν αυτή αρχίσει, για να καταφέρει να γράψει το παρόν κριτικό σημείωμα. Επίσης τολμά να την γράψει αφού την είδε 2 φορές, την πρώτη στο Δημ. Θέατρο Θέρμης τον Φλεβάρη και τη δεύτερη πριν λίγες μέρες στο κινηματοθέατρο ΄Ανετον. Βέβαια, αν παραθέσουμε μόνο καλά λόγια, θα μας κατηγορήσουν πως είμαστε βαλτοί και …πληρωμένοι διαφημιστές…΄Ετσι, ας μας επιτραπεί, ταπεινά, να πούμε πως όσον αφορά στο σκηνοθετικό κομμάτι, αυτό ειδικά που αφορά το τι προσλαμβάνουσες έχουν οι θεατές, πιστεύουμε πως θα μπορούσαν να έχουν 2 έως 3 λιγότερο του ενός λεπτού διακοπές του σκοταδιού και διακριτικό σταδιακό άναμα φώτων στην πλατεία κάθε φορά, ώστε να ξεκουράζονται τα μάτια μας αλλά και να καταλαβαίνουμε τη οπτικά εγκεφαλική «δύναμη» του Black Theatre…

Μια κεφαλαιώδης αρχή στην Τέχνη -αλλά και τη Ζωή- είναι πως αν κάτι το κάνεις ΣΥΝΕΧΩΣ και ΧΩΡΙΣ ΔΙΑΚΟΠΕΣ σε κουράζει, ενώ αν το διακόπτεις κάποιες φορές, τότε το απολαμβάνεις περισσότερο όταν το ξανασυνεχίζεις …. Στην αρχή και πολύ σωστά ένας ηθοποιός ντυμένος ψαράς έρχεται κεφάτος επί του προσκηνίου και απλώνει δίκτυα, τα οποία στη συνέχεια ρίχνει μέσα από το σχίσμα της αυλαίας. Σωστότατη, σημειολογική και σαφής ένδειξη του τι υπάρχει πίσω από αυτήν, ήτοι ο μαγικός κόσμος του βυθού. Κάτι ανάλογο θα έπρεπε να συμβεί στις προαναφερθείσες παύσεις του σκότους, δηλαδή να βλέπαμε τον ψαρά να μαζεύει τα δίχτυα του ώστε να μας θυμίζει το ΠΟΥ είμαστε .. Οι δάσκαλοι-ηθοποιοί έχουν ένα διπλό ρόλο: α. να κινούν τα ψάρια-κούκλες μετακινούμενοι επί σκηνής και σε σχετικά απόλυτο σκοτάδι και β. να μιλούν σύμφωνα με μια αντίστοιχη θεατρική φωνή κάθε ψαριού. ΄Ολοι τους τα καταφέρνουν περίφημα, κάποιες φορές όμως, επειδή οι κούκλες επί σκηνής κινούνται κάπως ταυτόχρονα, δεν καταλαβαίνουμε ποιο ψάρι μιλάει!… Επίσης, κάποιες φωνές των ηθοποιών-εκπαιδευτικών μοιάζουν αρκετά, και μόνο η κίνηση των ψαριών ή η αναφορά του ονόματός τους από άλλα μας, κάνει να καταλαβαίνουμε ποιο μιλάει κάθε φορά!

Η λέξη ΣΧΟΛΕΙΟ είναι γραμμένη με πολύ μικρά γράμματα,, σε σημείο που οι πίσω σειρές θεατών να μη μπορούν να διαβάζουν τι λέει, ενώ και η έννοια της σχολικής τάξης στο βυθό δίδεται με την εικόνα ενός ….αντικειμένου που θυμίζει όχι πίνακα αλλά αχιβάδα! Η καλύτερη λύση θα ήταν το εσωτερικό ενός τεράστιου όστρακου …. Πολύ κατατοπιστικός και με χιούμορ ο πρόλογος (με φώτα αναμμένα στην πλατεία) της κ. Σβολάκη, κατάλληλος για μικρά και μεγάλα παιδιά, δυστυχώς όμως κάποιοι ανεγκέφαλοι έκαναν τα πάντα για να χαλάσουν την ωραία εισαγωγή της, με αποτέλεσμα πολλά από όσα είπε να πάνε χαμένα. ΄Ισως κάποιοι άλλοι συντελεστές της Ομάδας, ήτοι στην είσοδο του θεάτρου, θα πρέπει να είναι πιο αυστηροί ή λιγότερο εξυπηρετικοί με τους τυχόν αργοπορημένους ή ανόητους θεατές …

Μια γηραιά κυρία έκανε 10 λεπτά να εισέλθει και να καθίσει, η μεγάλη πόρτα πίσω ήταν ανοιχτή για να έβλεπε που βαδίζει και το απογευματινό πλούσιο φως που έμπαινε, χάλασε για λίγο την μαγευτική ατμόσφαιρα και την καλή μας διάθεση … Κάποιοι γονείς έφεραν πατατάκια για τα παιδιά τους (δεν υπάρχει μπαρ στο ΄Ανετον, ευτυχώς!) και αυτό δείχνει έλλειψη θεατρικής παιδείας. Ας γίνουν οι γονείς πρώτα καλοί θεατές και μετά θα μάθουν και τα παιδιά τους … Τα εισιτήρια ήταν των 5 ευρώ μόνο, ενώ τα συνολικά έσοδα –πληροφορηθήκαμε– δεν πάνε στις … τσέπες των συντελεστών, αλλά σε λειτουργικές δαπάνες (μεταφορικά κλπ.) και κυρίως στην απόσβεση της αγοράς και κατασκευής των σκηνικών και των κουκλών. Το ποσό αυτό, λόγω μεγάλου ύψους, είναι απαγορευτικό για αντίστοιχους ελληνικούς θιάσους. Επίσης, ένα ποσοστό των εσόδων αφιερώνεται στην οικονομική υποστήριξη της επόμενης παραγωγής. Να μια Ομάδα που βασίζεται σε ευρωπαϊκά πρότυπα δημιουργίας θεάτρου …

Υπόλοιποι συντελεστές
Σκηνογραφία- Κούκλες (εκπληκτικές κατασκευές) : Virginia Davtseva
Μουσική (πετυχημένη για τον κόσμο του βυθού): Νατάσα Καββαδία
Στίχοι τραγουδιών (έξυπνοι αλλά και συγκινητικοί): Νατάσα Καββαδία- Θεοδοσία Σβολάκη

Εκπαιδευτικοί – Κουκλοθεατροπαίχτες:
Παρέσσα Πολυχρονίδου : Μέδουσα ή Τσούχτρα
Νένα Μυρωνίδου : Αχινός, Μπακαλιάρος , Αστεράκια
Φανή Δημητριάδου : Όστρακο, Μπαρμπούνι, Λαυράκι
Ανατολή Ιορδανίδου : Όστρακο, ψαράκια, γαρίδα
Στέλλα Δουδούμη : Σουπιά, Γλώσσα
Φωφώ Μπάπκα : Τριγωνοψαρούλης
Μαρία Χαραλαμπίδου : 2-3 ψαράκια
Έφη Ναυροζίδου: 3 ψαράκια
Χρυσούλα Μόσχου : Ψάρι, Μαρίδα, Ιππόκαμπος
Γιάννης Αθανασιάδης : Αστακός, Μαυρολέπιας
Γιάννης Σαλαβασίδης : Χταπόδι, Μπαρακούντα
Χρήστος Αλεβιζάκης : Καρχαρίας