δημοσιεύτηκε στο cityportal και στον λογαριασμό του στο
Facebook στις 9/11/2020.
Στο άρθρο εξέφρασα την θλίψη μου για την μοναξιά που βιώνουν οι ασθενείς, χωρίς την παρουσία των δικών τους ανθρώπων που αυτή την εποχή απαγορεύεται λόγω covid 19. Έκανα ιδιαίτερη αναφορά σε έναν ασθενή και στην μοναχική πορεία του προς τον θάνατο.
Η άλλη Δέσποινα είναι η κυρία που σχολίασε στον λογαριασμό Facebook της ιστοσελίδας Cityportal το άρθρο μου με τις λέξεις: «…Τον πέθανε τον άνθρωπο, φώναξε τη γυναίκα του όχι το χάρο! Θα γίνει καλά κ θα εξέλθει του νοσοκομείου.» Το σχόλιο μού έκανε πολύ μεγάλη εντύπωση. Αναρωτήθηκα έκπληκτη: «Πώς τολμάει να εκφέρει άποψη για την έκβαση της υγείας ενός ασθενή του οποίου την νόσο και το στάδιό της αγνοεί πλήρως; Έχει ξεχάσει πως εκτός από τον κορονοϊό υπάρχει και ο καρκίνος; Από πού πηγάζει η αυτοπεποίθησή της; Και η αισιοδοξία της για την έξοδο από το νοσοκομείο;».
Θαυμάζω πολύ τους ανθρώπους που έχουν αυτοπεποίθηση, όταν αυτή είναι ανάλογη της αξίας τους και της γνώσης τους. Όταν η αυτοπεποίθηση είναι προϊόν άγνοιας, την θεωρώ γελοία. Εξίσου πολύ θαυμάζω τους αισιόδοξους ανθρώπους. Αυτούς που στο όνομα της αισιοδοξίας αρνούνται την πραγματικότητα, τους θεωρώ ανόητους. Και η πραγματικότητα είναι ότι στα νοσοκομεία υπάρχουν και ασθενείς που αργοπεθαίνουν από διαγνωσμένα νοσήματα τελικού σταδίου. Δεν τα ξέρει, άραγε, όλα αυτά η άλλη Δέσποινα; Την προσπέρασα με την σκέψη: «Τι παραλογισμός είναι αυτός;». Θα την είχα ξεχάσει, αν τις επόμενες ημέρες δεν είχα πει πολλές φορές την ίδια φράση
«Τι παραλογισμός είναι αυτός;»
Απογευματινό, κεντρικό δελτίο ειδήσεων στον ΑΝΤ1. Βλέπω έκπληκτη τον Τσίπρα (πρώην πρωθυπουργό και νυν αρχηγό του κόμματος ΣΥΡΙΖΑ) να λέει, σε διαδικτυακή συνομιλία του με ανθρώπους του κόμματός του, για την απαγόρευση των πορειών για τον εορτασμό της 17ης Νοεμβρίου: «αυτή η ανόητη απαγόρευση…».
Υπάρχει κανείς που δεν ξέρει ότι θα μπορούσαμε να τηρήσουμε τα μέτρα για όσο διαρκούν και να γιορτάσουμε την επέτειο του Πολυτεχνείου ένα μήνα μετά; Όχι, δεν υπάρχει κανείς που δεν το ξέρει. Μία εβδομάδα μετά από αυτήν την δήλωση, ο Τσίπρας επισκέπτεται νοσοκομείο και δηλώνει: «η κατάσταση είναι τραγική». Όταν μας το είπε το ανακάλυψε; Μέχρι τότε πού ζούσε;
Απογευματινό, κεντρικό δελτίο ειδήσεων στον ΑΝΤ1. Ο Παφίλης του ΚΚΕ (βουλευτής και κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του κόμματός του) απαντάει, σε ερώτηση του κ. Χατζηνικολάου γιατί δεν υπάκουσαν στην απαγόρευση των πορειών, με την φράση: «οι αγώνες γίνονται με ανυπακοή και όχι με υπακοή». Υπάρχει κανείς που δεν ξέρει ότι στο παρελθόν αξιοθαύμαστοι κομμουνιστές αγωνίστηκαν, φυλακίστηκαν, εξορίστηκαν και κάποιοι από αυτούς πέθαναν, χωρίς να βάλουν σε κίνδυνο την δημόσια υγεία; Όχι, δεν υπάρχει κανείς που δεν το ξέρει.
Όταν οι παραλογισμοί ακούγονται στην τηλεόραση, μού προκαλούν μικρότερη ένταση από αυτήν που μου προκαλούν οι παραλογισμοί που ζω στην καθημερινότητά μου.
Τσακώθηκα με τον υπάλληλο του κρεοπωλείου στο super market της γειτονιάς μου. Φορούσε την μάσκα του με την μύτη έξω. Διατείνεται ότι δεν μπορεί να δουλέψει με την μάσκα γιατί κρατάει μαχαίρι. Το ότι εδώ και χρόνια οι χειρουργοί φοράνε μάσκες και δεν κόβουν χοιρομέρια, αλλά καρδιές και εγκεφάλους δεν έχει καμιά σημασία για αυτόν; Η καλοπέρασή του είναι πάνω από όλους; Κι επειδή το καλοκαίρι, παρόλο που εγώ δεν αγοράζω κρέας από εκεί, του είχα αφιερώσει πολύ χρόνο, προσπαθώντας να του εξηγήσω τον κίνδυνο από την μάσκα του που ήταν σαν ξεχειλωμένη κάλτσα και κρεμόταν κάτω από την μύτη του, τώρα το έλυσα πιο σύντομα το θέμα. Μίλησα στο προϊστάμενο του υποκαταστήματος. Μου είπε ότι του έχουν πει επανειλημμένα να φοράει την μάσκα του, αλλά δεν ακούει.
Απέναντι από το super market υπάρχει μια καφετερία. Απ? έξω ένα χαρτί γράφει: «take away». Μπροστά μία παρέα τεσσάρων ανδρών γύρω στα σαράντα, ο ένας πάνω σε μηχανή, οι άλλοι όρθιοι, με καφέδες στα χέρια, χωρίς μάσκες και χωρίς τήρηση αποστάσεων. Προφανώς το away στην Τριανδρία είναι στον δρόμο, μπροστά από το πεζοδρόμιο που είναι μπροστά στην καφετερία.
Ο ιερέας που ιερουργεί στην εκκλησία στην γειτονιά μου. Είναι έξω από την εκκλησία, γύρω του 4-5 άτομα, όλα με μάσκα και μακριά του, ο ίδιος χωρίς μάσκα. Δεν είναι η πρώτη φορά που τον βλέπω χωρίς μάσκα. Είναι η πρώτη φορά που τον βλέπω να μην φοράει μάσκα, ενώ ο Μητροπολίτης Λαγκαδά έχει πεθάνει από κορονοϊό, ο Αρχιεπίσκοπος Αλβανίας Αναστάσιος και ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών Ιερώνυμος νοσηλεύτηκαν με κορονοϊό. Δεν ξέρει ο ιερέας ότι η στάση του μπορεί να κάνει κακό σε άλλους ανθρώπους; Δεν τον νοιάζει; Πού είναι η αγάπη του για τον πλησίον; Πιστεύει ότι είναι καλύτερος από τους άλλους και θα τον προστατέψει ο Θεός; Δεν τον νοιάζει να πεθάνει γιατί θα πάει κοντά στον Θεό; Αναζητώ την λογική στην παράλογη συμπεριφορά του. Καταλήγω στο προφανές συμπέρασμα πως το μόνο σίγουρο είναι ότι δεν τον νοιάζει να σκοτώσει.
Ο Μητροπολίτης Μεσογαίας και Λαυρεοτικής Νικόλαος Χατζηνικολάου λέει (στις ειδήσεις το άκουσα) πως πρέπει να βρεθεί τρόπος να ανάβουν οι πιστοί το κερί τους. Προσπαθώ να θυμηθώ αν οι εκκλησίες στην Αθήνα έχουν παρεκκλήσια. Στην Θεσσαλονίκη έχουμε παρεκκλήσια έξω από όλες τις εκκλησίες που ξέρω εγώ και μπορούμε να ανάψουμε το κερί μας, αν θέλουμε. Αν οι Αθηναίοι δεν έχουν, δεν μπορούν να κάνουν υπομονή να περάσει το μεγάλο κύμα της πανδημίας και να ανάψουν κερί μετά; Ο Χριστός έχει πει πως όταν θέλει κάποιος να προσευχηθεί, να πάει στο πιο απόμερο δωμάτιο του σπιτιού του, να κλείσει την πόρτα, να προσευχηθεί στα κρυφά και ο Θεός που τον βλέπει, θα τον ανταμείψει φανερά. Ο Χριστός καυτηριάζει τις προσευχές στις συναγωγές και τις γωνίες των πλατειών, λέγοντας πως τις κάνουν οι υποκριτές. Ποιό είναι το κίνητρο του Μητροπολίτη Μεσογαίας; Ο οβολός για το κερί; Τόσο λίγο αξίζει η ανθρώπινη ζωή; Ή μήπως είναι πολλά τα χρήματα που χάνουν οι κλειστές εκκλησίες;
Για χρήματα βγήκαν σε πορείες απεργίας (το είδα στις ειδήσεις στις 26/11/2020).
Τρόμαξα! Αυτοί δεν είναι παράλογοι. Αυτοί είναι οι εφιάλτες του συλλογικού ασυνείδητου του Έλληνα. Έχουμε στο παρελθόν μας εμφύλιους πολέμους. Την λογική του θα σε σκοτώσω, για να ζήσω εγώ καλά, την ξέρουμε. Παραλλαγή αυτής της λογικής είναι ο συνωστισμός σε πορεία απεργίας για χρήματα, σε χρόνο πανδημίας, την ώρα που δίπλα μας πεθαίνουν άνθρωποι από τον κορονοϊό.
Ξύπνησα τον μπαμπά μου με τα γέλια μου. Μ? αυτό τον παραλογισμό άλλαξα συκώτι από το γέλιο. Πρόστιμα σε οίκο ανοχής στο κέντρο της Αθήνας, στην Ομόνοια. Γεια σου αθάνατη Ελλάδα με τα ωραία σου! Θυμήθηκα τον Μακρυγιάννη. Σχολιάζει τον τσακωμό των Νοταράδων για την ίδια γυναίκα: «Η πατρίς κιντύνευε και τα οτζάκια καύλωναν».
Το γέλιο ξεπλένει την ένταση, τον θυμό, την απορία, την επιθυμία να κατανοήσει η λογική μου τους παραλογισμούς των άλλων. Οι παραλογισμοί εξακολουθούν να είναι εκεί. Εγώ είμαι λίγο πιο μακριά, λίγο πιο ασφαλής. Μέχρι να έρθει ο επόμενος παραλογισμός.
Δέσποινα Ντίνα
Ειδικευόμενη Ενδοκρινολογίας, Α΄ Παθολογική Κλινική, ΑΧΕΠΑ
Φωτογραφία Pixabay