Ήταν μια βραδιά μουσικής στον εμβληματικό χώρο ενός ιστορικού μνημείου. Το Επταπύργιο, φρούριο – φυλακή, έγινε ο χώρος των εκδηλώσεων του ομώνυμου φεστιβάλ της πόλης μας.
Δέσμες φωτός από το Επταπύργιο: στον ουρανό της πόλης, στον ουρανό της μουσικής.
28/7/2021 Η συναυλία ήταν αφιερωμένη στον συνθέτη Γιώργο Καζαντζή. Πολλοί τραγουδιστές πήραν μέρος ερμηνεύοντας γνωστά τραγούδια του συνθέτη και συστήνοντας άλλα καινούργια, αποτέλεσμα νέων συνεργασιών στο ταξίδι της μουσικής έμπνευσης και δημιουργίας.
Ο συνθέτης σύστησε στο κοινό τα μέλη της ορχήστρας, τους μουσικούς και συνεργάτες του. Αναφέρθηκε στον μαρτυρικό χώρο του Επταπυργίου, εκφράζοντας την ψυχή του δημιουργού να ανασυντεθούν καινούργια αισθήματα. Σύστησε εισαγωγικά τα τραγούδια με αναφορά στους ερμηνευτές -τραγουδιστές, τους στιχουργούς, συμπληρώνοντας με κάποιες βιωματικές σκέψεις για την συνθήκη της δημιουργίας. Τραγούδησε και στα τραγούδια σε κάποιες φράσεις μαζί με τους τραγουδιστές, δίνοντας μια πιο άμεση έκφραση στο προσωπικό ερέθισμα.
Η συναυλία άνοιξε με ένα ορχηστρικό: «Το Βαλς της Ουτοπίας», που άφησε μια αίσθηση νοσταλγικής ταυτοποίησης για τις ουτοπίες των ανθρώπων και των τόπων που δεν είναι
μόνο τοπία αλλά φορτισμένες μνήμες και ενέργειες φωτός σε αέναη κίνηση. Πολλά τραγούδια ακούστηκαν σε στίχους των Μάνου Ελευθερίου, Ναντίνας Κυριαζή, Κώστα Φασουλά, Ελένης Φωτάκη, Χρήστου Παπαδόπουλου, Γιώργου Αθανασόπουλου, Θοδωρή Μπεμπέκη, Σοφίας Κατζούρη, Λίλυς Βαρίνου, Θοδωρή Γκόνη, Γιώργου Χρονά, Γιάννη Τσατσόπουλου, Ιωάννη Πανουτσόπουλου, Γιώργου Ανδρέου και του συνθέτη.
Το κοινό υποδέχτηκε τους τραγουδιστές με τον αυθόρμητο τρόπο της δυναμικής του χειροκροτήματος, γνώριμη έκφραση ανταμοιβής και ανταπόδοσης της ύλης των τραγουδιών, που τους χαρίστηκαν και με την σειρά τους μας χάρισαν, συντροφεύοντάς μας σε χαρές και λύπες.
Η Λιζέτα Καλημέρη τραγούδησε με κάποια βαθιά μελαγχολία και με μια χειρονομία απόδρασης, τραγούδια όπως, «Ήτανε αέρας», «Ερωτικός Χορός»…
Η Φωτεινή Βελεσιώτου με εκείνο το τραχύ λαϊκό αίσθημα, τραγούδησε το παράπονο («Τι ξέρεις για τα όνειρα». Τραγούδησε και τις «Μέλισσες» εκφράζοντας ευγνωμοσύνη προς τον συνθέτη, μιλώντας για την ανάσυρση από την προσωπική …αφάνεια στον υστερό- δρομο του τραγουδιού.
Ο Παντελής Θαλασσινός τραγούδησε «Στο Παζάρι του Έρωτα» και κάποια τραγούδια, σε …παγκόσμια πρώτη! -όπως χαρακτηριστικά ανέφερε ο συνθέτης- με εκείνον τον μειλίχιο αγαπητό τρόπο που κάλυψε κάποιες αμήχανες αντιδράσεις της δοκιμής τους και της έκθεσής τους στην αντίδραση- ανταπόκριση του κοινού. Ανήγγειλε και μια προσωπική επιθυμία …ανατροπής, με τον ίδιον ως συνθέτη και τον συνθέτη ως τραγουδιστή, αναμένοντας συνέχεια της συνεργασίας τους.
Ο Βασίλης Λέκκας τραγούδησε αισθαντικά υποστηρίζοντας σθεναρά με το ύφος του, τραγούδια, όπως το «Εσπερινός», το «Καράβι και Ατμός», από τον ομότιτλο δίσκο, «Η
Αλεξάνδρεια που Χάνεις». Εξομολογητικά ανέσυρε κάποιες ψηφίδες της προσωπικής του ανάμνησης για τα πρώτα του βήματα στο τραγούδι, κάπου εκεί γύρω, κάτω από τον σκοτεινό όγκο του Επταπυργίου. Σε στέκια που δεν υπάρχουν πια.
Ο Γιώργος Νταλάρας έφερε στην σκηνή την πολύπειρη αύρα της πολύχρονης ενασχόλησής του με το τραγούδι και με αυτήν την εμπειρία στόλισε τους στίχους που του δόθηκαν, «Στα Μισά του Έρωτα Βγαίνει ο Δολοφόνος», «Τρένο Παλιό», «Από την Αρχή» κ.ά. Το κοινό τον υποδέχτηκε οικεία, όπως αρμόζει στον θρύλο του. Ο ίδιος αστειεύτηκε σε όσα απρόοπτα συνέβησαν επί σκηνής – για λίγο στο σκοτάδι χωρίς ήχο-, απάντησε σε ερωτήσεις και προτροπές από άγνωστες-ανώνυμες φωνές του κοινού, χειροκρότησε τους μουσικούς, αναγνωρίζοντας την συμβολή στο αποτέλεσμα με εκείνο το αίσθημα της τελειομανίας. Αναφέρθηκε και στο μνημείο της συναυλίας υπερθεματίζοντας αυτούς που ανασκάπτουν τις Ιστορικές μνήμες.
Ο Κώστας Πρατσινάκης εισέπραξε το πιο παρατεταμένο -προσωπικό- αυθόρμητο χειροκρότημα, γεγονός που υπογράμμισε και ο συνθέτης. Τραγούδησε με το απαράμιλλο γενναιόδωρο ήθος, εκείνο το πρώτο τραγούδι της συνεργασίας τους, το εξομολογητικό «Ήταν μια Στιγμή». Χρωμάτισε ιδιοσυγκρασιακά με το δυναμικό αισθητικό του συν- αίσθημα το τραγούδι «Χειμωνανθός» και έδωσε και στους θεατές την ευκαιρία συμμετοχής καθοδηγώντας διακριτικά, τραγουδώντας μαζί, μόνο με φωνές και χωρίς την συνοδεία των οργάνων, το ρεφρέν με το τέλος του τραγουδιού. Ερμήνευσε και το «Σεντόνια δίχτυα», με εκείνη την εσωτερική φωνή αίσθησης των ορίων, αλάνθαστο κριτήριο της αξίας του καλλιτέχνη.
Στο τέλος της συναυλίας, όλοι μαζί τραγούδησαν τις Μέλισσες, με την Φωτεινή Βελεσιώτου και την Λιζέτα Καλημέρη στο πρόταγμα και με τους άλλους τραγουδιστές να προσθέτουν αρμονικές φωνές στο ρεφρέν. Έτσι έκλεισε ο κύκλος της βραδυάς και της συναυλίας αυτής της ζεστής νύχτας του καλοκαιριού του μηνός Ιουλίου 2021, στο φεστιβάλ του Επταπυργίου.
ΜΟΥΣΙΚΟΙ
Κώστας Νικολόπουλος -ακουστική κιθάρα
Κώστας Τσούγκρας -ακορντεόν
Θάνος Καζαντζής -τύμπανα
Δημήτρης Γουμπερίτσης -κοντραμπάσο
Κώστας Ματσίγκος -κλασική κιθάρα – μαντολίνο
Γιώργος Καζαντζής -πιάνο
Παύλος Παφρανίδης -μπουζούκι
Γιώργος Καραμφίλης -μπουζούκι – τζουρά
Στέφανος Σεκέρογλου -Α΄ βιολί
Στέφανος Σάτσκωφ -Β΄βιολί
Δήμητρα Κατιώνη -βιόλα
Εύη Καζαντζή -τσέλο
Μουσική διεύθυνση Γιώργος Καζαντζής
Κείμενo Άγγελα Μάντζιου – Γιάννης Βρύζας
σχετικά νέα
Διαβάστε όλα τα τελευταία νέα | Ενημερωθείτε
