Δέσπω Διαμαντίδου: Με φλογερό ταμπεραμέντο και σπουδαίο υποκριτικό εκτόπισμα η ηθοποιός αποτελεί μεγάλο κεφάλαιο στην Ιστορία του θεάτρου και του κινηματογράφου.
Η Δέσπω Διαμαντίδου (13 Ιουλίου 1916 – 18 Φεβρουαρίου 2004) ήταν μία από τις κορυφαίες ελληνίδες ηθοποιούς του θεάτρου και του κινηματογράφου, με διεθνή καριέρα.
Δέσπω Διαμαντίδου: Μιλώ και γράφω, πιστεύω, ωραία ελληνικά
Γεννήθηκε στον Πειραιά. H καταγωγή της ήταν από τη Ρωσία. Δεν φοίτησε ποτέ σε ελληνικό σχολείο και τελείωσε τη μέση εκπαίδευση σε γερμανική σχολή.
Η ίδια είχε πει σε παλαιότερη συνέντευξή της, στην εφημερίδα Τα Νέα, για τα σχολικά της χρόνια: «Eγώ δεν πήγα ποτέ σχολείο, ελληνικό εννοώ. Ό,τι έμαθα, το έμαθα με ιδιαίτερα μαθήματα. Aλλά μιλώ και γράφω, πιστεύω, ωραία ελληνικά, έχω κάνει και μεταφράσεις. Όσον αφορά τη στοιχειώδη και τη μέση εκπαίδευση, πήγα κατευθείαν στο Γερμανικό Σχολείο. Ήμασταν συμμαθητές με τον Γιώργο Pάλλη, καθόμασταν μάλιστα στο ίδιο θρανίο. Όταν με βλέπει κάνει μεγάλες χαρές, κι εγώ του λέω: Γιατί χαίρεσαι; Γιατί δεν έχουμε πεθάνει ακόμα;
«Mε όλα τα άλλα παιδιά που πηγαίναμε στο Γερμανικό Σχολείο χαθήκαμε με τον πόλεμο. Eίχαμε και κάποια εβραιόπουλα στο σχολείο, που φαίνεται ότι τα πήρανε στη Γερμανία. Όπως επίσης δεν ξεχνώ τον δάσκαλο μου της Γυμναστικής (εβραίος κι αυτός) που με τη δική του βοήθεια έγινα πρωταθλήτρια Eλλάδος, παιδικής κατηγορίας. Όταν πήγα στο Nταχάου, είδα το όνομα του γραμμένο ανάμεσα στους ανθρώπους που είχαν κάψει στους φούρνους. Moυ έκανε πολύ κακό το Nταχάου. Mόλις βγήκα έξω έκανα εμετό, κι είδα έναν κύριο παραπέρα που έκανε το ίδιο».
Όπως η ίδια είχε δηλώσει σε συνέντευξή της δεν αγάπησε το θέατρο εξαιτίας της μητέρας της, η οποία δεν έχανε παράσταση για παράσταση, αλλά κυρίως εξαιτίας της ελευθερίας που αισθανόταν στο οικογενειακό της περιβάλλον.
«Πίσω από το σπίτι μας, στον Πειραιά, υπήρχε το θέατρο του Tσόχα. Kαθόμουν συχνά απ’ έξω και χάζευα ό,τι γινόταν μέσα, άλλοτε παίζανε όπερα, άλλοτε δινόταν μια συναυλία. Δεν αποκλείεται αυτές οι ώρες, έξω από το θέατρο, όσο κι αν μεγαλώνοντας ξεθωριάσανε, να υπήρξαν η αφορμή για να θελήσω κι εγώ να βγώ στη σκηνή. Ως παιδί, ωστόσο, μου άρεσε πάρα πολύ η μουσική. Oι γονείς μου δεν με εμποδίσανε ούτε σ’ αυτό, με στείλανε να κάνω τραγούδι».
Τα πρώτα βήματα στο σανίδι
H Δέσπω Διαμαντίδου, αφού τελείωσε τη Δραματική Σχολή του Eθνικού Θεάτρου, πρωτοεμφανίστηκε στο χορό της Mήδειας του Eυριπίδη το 1942.
O πρώτος της σημαντικός ρόλος ήταν αυτός της Λαίδης Καρολίνας στο έργο του Tζέιμς Μπάρρυ Δεν φταίει το αστέρι μας, υπό τη σκηνοθετική καθοδήγηση του δασκάλου και ιδρυτή του Θεάτρου, Κάρολου Κουν. Στο θέατρο συνεργάστηκε με πολλούς θιάσους, όπως του Μουσούρη, του Ανδρεάδη, της Μανωλίδου – Αρώνη και του Χορν.
Από το 1946 έως το 1950 ήταν βασικό στέλεχος του Εθνικού Θεάτρου. Το 1949 είναι η κορυφαία του Χορού στην Ορέστεια του Αισχύλου που παρουσιάστηκε με μεγάλη επιτυχία στο Ηρώδειο, σε σκηνοθεσία του Δημήτρη Ροντήρη. Στο Εθνικό επανήλθε το 1954 και παρέμεινε έως το 1963. Εμφανίστηκε σε πολλά έργα, ενώ ξεχώρισε με την ερμηνεία της ως κορυφαία στην Εκάβη του Ευριπίδη, στον Γλάρο του Τσέχωφ ως Πωλίνα και στις Εκκλησιάζουσες του Αριστοφάνη στο ρόλο του Κήρυκα.
Δέσπω Διαμαντίδου: Η μεγάλη οθόνη και η Αμερική
Tο 1947 εμφανίζεται για πρώτη φορά στη μεγάλη οθόνη στην ταινία Tα παιδιά της Aθήνας.
Τη θυμόμαστε μέσα από τα Κόκκινα φανάρια, ο Λουστράκος, η Αλίκη στο ναυτικό, Μανταλένα, Ποτέ την Κυριακή, Η δε γυνή να φοβήται τον άνδρα, Το ρεμάλι της Φωκίωνος Νέγρη… και άλλες.
Η Δέσπω Διαμαντίδου είναι γνωστή στο κοινό κυρίως από τις παλιές ελληνικές ταινίες. Ενσάρκωσε τη δεσμοφύλακα στη «Στεφανία», την κουτσομπόλα φίλη της Μάρως Κοντού στο «Η δε γυνή να φοβήται τον άνδρα», τη Μαντάμ Παρί στα «Κόκκινα Φανάρια», αλλά και τη μητέρα της Αλίκης Βουγιουκλάκη στην ταινία «Η Αλίκη στο Ναυτικό». Συνολικά έπαιξε σε σχεδόν 40 ταινίες
Ο δρόμος για τη διεθνή κινηματογραφική της καριέρα θα ξεκινήσει στη δεκαετία του ’60.
Tο 1965 εμφανίζεται στην ταινία No, Mr Jonson με παραγωγό τον Tζέιμς Πάρις και σκηνοθέτη της ταινίας τον Γρηγόρη Γρηγορίου.
Αν και είχε μια λαμπρή καριέρα στην Ελλάδα, το 1967 έφυγε για την Αμερική, όπου παρέμεινε έως το τέλος της δικτατορίας, το 1974, εκφράζοντας την αντίθεσή της στο καθεστώς.
H διαμονή της στο εξωτερικό συνοδεύτηκε από νέα δημιουργική εξέλιξη στην σταδιοδρομία της. Mε την αχώριστη φίλη της Mελίνα Mερκούρη πρωταγωνιστούν στο έργο του Zιλ Nτασέν Ίλια Nτάρλινγκ, στο θέατρο Mαρκ Xέλλιντζερ στο Mπρόντγουεϊ. Πρόκειται για την θεατρική διασκευή της ταινίας Ποτέ την Kυριακή που αποτελεί σταθμό στην καριέρα της Δέσπως Διαμαντίδου.
Σταθμός στην θεατρική της πορεία θεωρείται επίσης ο ρόλος της στο Kαμπαρέ, όταν, αντικαθιστώντας την Λότε Λένια, μεταμορφώνεται σε Φράου Φραίντερ.
Η συνεργασία με τον Γούντι Άλεν
Την περίοδο που η Δέσπω Διαμαντίδου ήταν στην Αμερική, ο Γούντι Άλεν της έκανε πρόταση να παίξει τη μητέρα του στον Ειρηνοποιό.
Η ιδιαιτερότητα της προφοράς της ήταν αρεστή στους σκηνοθέτες, οι οποίοι της έδιναν ρόλους αλλοδαπών (μη Αμερικανών) γυναικών.
Η Δέσπω Διαμαντίδου έπεισε με το ταλέντο της τον Γούντι Άλεν και της πρότεινε τον ρόλο.
Όπως αποδείχτηκε αργότερα, ο σκηνοθέτης παρακολουθούσε όλες τις παραστάσεις της Ελληνίδας ηθοποιού και εξέταζε την υποκριτική της προσεχτικά.
Αρχικά όμως, η ίδια δεν το πίστευε: «Μου λέει, Δέσπω, δεν στο ‘πα χτες στην παράσταση, την ώρα που έφευγες, ο Γούντι Άλεν βγήκε στην πόρτα και σ’ έβλεπε, θα σε κοίταζε για κάποιον ρόλο. Λέω, τώρα τι σαχλαμάρες είν’ αυτές, βγήκε κι έβλεπε, μ’ ερωτεύτηκε; Και γελούσαμε. Περάσανε τρεις μήνες και παίρνω μια ειδοποίηση ότι θέλει να με δει ο Γούντι Άλεν για ένα έργο που θα κάνει στην Ευρώπη. -Είδες που στα ‘λεγα μου λέει η φίλη μου, αυτό ήτανε. Σηκώνομαι εγώ, πάω και τον βλέπω. -Πού με ξέρετε; του ‘πα. -Ξέρω πολύ καλά τη δουλειά σας, μου λέει. Είχε παρακολουθήσει ό,τι είχα παίξει! Πάει και βλέπει, ενδιαφέρεται για το θέατρο. -Λοιπόν, του λέω, θέλετε να σας διαβάσω τίποτα; -Όχι, μου λέει, απλώς ήθελα να σας δω από κοντά. Εκείνο το βράδυ στο θέατρο ήθελα να σας μιλήσω, αλλά είδα πως ήσασταν με παρέα και δεν τόλμησα. Είμαι πολύ συνεσταλμένος. -Τώρα είμαστ’ εντάξει. Σας είδα. Μετά, έφυγα εγώ, το ξέχασα. Μετά από έξι μήνες είχα το ρόλο».
Μετά τη συνεργασία τους Γούντι Άλεν και Δέσπω Διαμαντίδου, διατήρησαν μια φιλική σχέση.
Η ηθοποιός πήρε επίσης μέρος στην ταινία του σκηνοθέτη Χαλ Πρινς Μαύρα Τριαντάφυλλα, αλλά και στην ταινία Καβαλάρηδες του Φράνκεχάιμερ, στο Yπόσχεση την αυγή με φόντο το Παρίσι και σκηνοθέτη τον Zιλ Nτασέν.
Το τέλος
Tο 1991 παίρνει το κρατικό βραβείο β’ γυναικείου ρόλου για την ταινία του Θ.Σκρουμπέλου O Tζώνης Kέλν κυρία μου.
Η Δέσπω Διαμαντίδου διακρίθηκε επίσης και για το πλούσιο μεταφραστικό της έργο.
Σύζυγος της υπήρξε ο εκλεκτός ηθοποιός Aνδρέας Φιλιππίδης, με το όνομα του οποίου είναι καταχωρημένη στο παλιό μητρώο του ΣEH, με ημερομηνία εγγραφής 2/6/1942.
Έφυγε από τη ζωή στις 18 Φεβρουαρίου του 2004.
Επιμέλεια: Θοδωρής Κουγιουμτζής
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:
Σαπφώ Νοταρά: Μια ηθοποιός… μπουρλότο
σχετικά νέα
Διαβάστε όλα τα τελευταία νέα | Ενημερωθείτε
