Διχάζουν το Παρίσι οι εκδηλώσεις για την Κομμούνα

Πολιτική αντιπαράθεση έχει ξεσπάσει στο δημοτικό συμβούλιο της γαλλικής πρωτεύουσας με αφορμή την απόφαση της προσκείμενης στο Σοσιαλιστικό Κόμμα δημάρχου Αν Ινταλγκό να τιμήσει την επέτειο των 150 ετών από την Κομμούνα του Παρισιού.

Σε πύρινη ομιλία του στο δημοτικό συμβούλιο την περασμένη εβδομάδα, ο Ρουντόλφ Γκρανιέ, σύμβουλος της δεξιάς αντιπολίτευσης, επέκρινε την Ινταλγκό για την απόφασή της να επιδοτήσει λέσχη «Φίλων της Κομμούνας», που ιδρύθηκε από πρώην στέλεχος του Κ.Κ. Γαλλίας. «Η οργάνωση ηρωοποιεί τη βία και τους εμπρησμούς, που κατέκαψαν ολόκληρες συνοικίες της πρωτεύουσας την άνοιξη του 1871. Η δήμαρχος ενθαρρύνει την αλλοίωση της ιστορικής αλήθειας, σε μια προσπάθεια να συσπειρώσει τους σοσιαλιστές ενόψει των προεδρικών της βλέψεων. Οι υποστηρικτές της φιλοδοξίας αυτής της κ. Ινταλγκό θα είναι, όμως, σαφώς λιγότεροι από τα 10 εκατομμύρια πολίτες οι οποίοι συνέβαλαν από το υστέρημά τους, το 1872, για την ανέγερση του ναού της Σακρέ-Κερ στη Μονμάρτρη, μετά την ήττα της Κομμούνας», είπε ο Γκρανιέ, όπως αναφέρει η εφημερίδα Le Monde.

Η γαλλική Δεξιά δείχνει την προσήλωσή της στα σύμβολα του αγώνα κατά της εξέγερσης, όπως είναι τα καμένα ανάκτορα του Κεραμεικού και οι μάρτυρες της συντηρητικής παράταξης, όπως οι εκτελεσθέντες όμηροι των κομμουνάρων, μεταξύ τους δύο στρατηγοί και ο καθολικός αρχιεπίσκοπος της πρωτεύουσας. Η Αριστερά αντίθετα, ανήγαγε τους περίπου 8.000 νεκρούς της Κομμούνας (σύμφωνα με τις πιο πρόσφατες ιστορικές μελέτες και ιδιαίτερα αυτές του Βρετανού ιστορικού Ρόμπερτ Τουμπς του Πανεπιστημίου του Κέμπριτζ) σε ήρωες του λαϊκού κινήματος, με το Κ.Κ. Γαλλίας να επιλέγει το σημείο των μαζικών εκτελέσεων κομμουνάρων στο νεκροταφείο Περ Λασέζ ως τόπο ταφής των ηγετών του κόμματος.

Η ιδεολογική αντιπαράθεση αυτή έχει βαθιές ρίζες, με την Κομμούνα να έχει γίνει αντικείμενο ιδεολογικής εκμετάλλευσης και διαφορετικών ερμηνειών τα τελευταία 150 χρόνια. Ο Καρλ Μαρξ, ο οποίος αντιμετώπισε αρχικά με καχυποψία το αντιμοναρχικό κίνημα του 1871, θεωρώντας ότι μια παρατεταμένη πρωσική κατοχή της Γαλλίας θα δημιουργούσε τις κατάλληλες συνθήκες για το ξέσπασμα προλεταριακής επανάστασης, αγκάλιασε τελικά την Κομμούνα με θέρμη. Ο Λένιν άντλησε χρήσιμα διδάγματα από την αποτυχία των κομμουνάρων και την επικράτηση της κυβέρνησης του Θιέρσου, συνειδητοποιώντας ότι μια επιτυχημένη επανάσταση σε πρωτεύουσα κράτους απαιτεί την ύπαρξη ισχυρού και αυταρχικού κομματικού μηχανισμού. Οι Γάλλοι σοσιαλιστές δεν παρέλειψαν να οικειοποιηθούν τα σύμβολα της Κομμούνας στην υπηρεσία του Λαϊκού Μετώπου το 1936. Ακόμη και η γαλλική Ακροδεξιά εργαλειοποίησε την Κομμούνα, υπογραμμίζοντας την υπαρκτή πατριωτική της διάσταση, στον απόηχο της ταπεινωτικής ήττας από την Πρωσία και της παραχώρησης της Αλσατίας και της Λωρραίνης.

REUTERS