Δράση «Λευκές πορείες: Το χρονικό ενός συλλογικού μαρτυρίου»

Θέατρο – Παραστάσεις στη Θεσσαλονίκη: Οι «Λευκές Πορείες: το χρονικό ενός συλλογικού μαρτυρίου» είναι η δράση που κλείνει το Φεστιβάλ της Ανοιχτής Θεατρικής Σκηνής της πόλης, του Δήμου Θεσσαλονίκης.

Ανοιχτή Θεατρική Σκηνή της Πόλης 2024

ΛΕΥΚΕΣ ΠΟΡΕΙΕΣ:

το χρονικό ενός συλλογικού μαρτυρίου

 1 & 2 Ιουνίου 2024, 9μ.μ.

Κέντρο Μουσικής Θεσσαλονίκης

5 σκηνές για κουαρτέτο εγχόρδων και αφήγηση

Ένα έργο σε ροή, όπου οι τέχνες συμπράττουν με πυρήνα το κείμενο-μαρτυρία του Ηλία Βενέζη, Το νούμερο 31328.

Μια performance για τις Λευκές Πορείες ή Πορείες Θανάτου, που συνέβαιναν ως κρυφά βασανιστήρια για την εξόντωση πληθυσμών από Οθωμανούς στρατιώτες,  πριν την Μικρασιατική καταστροφή και την Γενοκτονία των Ποντίων.

Ο Κωστής Παλαιογιάννης συνέθεσε μουσική σε κείμενα του Ηλία Βενέζη (αποσπάσματα από το αυτοβιογραφικό βιβλίο «το Νούμερο 31328») με στόχο μια υβριδική παράσταση, όπου όλες οι τέχνες συνομιλούν, σε σκηνοθεσία Ελευθερίας Καμπαγιοβάνη.

Οι Λευκές Πορείες: το χρονικό ενός συλλογικού μαρτυρίου είναι η δράση που κλείνει το Φεστιβάλ της Ανοιχτής Θεατρικής Σκηνής της πόλης, του Δήμου Θεσσαλονίκης.

Το κοινό θα έρθει σε επαφή με την καθηλωτική αφήγηση του Ηλία Βενέζη που μας διηγείται το χρονικό ενός συλλογικού αλλά και ατομικού μαρτυρίου, το αδιάκοπο περπάτημα χωρίς στόχο και χωρίς προορισμό. Δύο ηθοποιοί και ένα κουαρτέτο εγχόρδων επί σκηνής, αφηγούνται μέσω του λόγου και της μουσικής αλλά και μέσω του σώματος που πάσχει.

«Το κοπάδι ξεκίνησε» γράφει ο Βενέζης, αναφερόμενος στους ανθρώπους της πομπής που περπατούν, σαν «ένα κοπάδι από αναμαλιασμένα ζα».

“Ο λευκός θάνατος” που με βαθιά ποίηση μας περιγράφει ο συγγραφέας είναι ένας συνεχής θάνατος, ενός μόνο σώματος ή μιας ολόκληρης πομπής. Τι σημαίνει άραγε να περπατάς και αυτό να είναι η μόνη σου χαρά και το μόνο σου βάσανο;

Οι Λευκές Πορείες δεν έπαψαν να συμβαίνουν. Ανθρώπινα σώματα που ξεκινούν μια ατέρμονη διαδρομή υπάρχουν πάντα και παντού. Τα θέματα που πραγματεύεται η performance, είναι θέματα που αντιμετωπίζουμε καθημερινά οι άνθρωποι, διλήμματα και αντιθέσεις που συνεχώς εμφανίζονται μπροστάς μας: ο πόνος που διαρκεί, σε αντίθεση με τις χαρές που είναι μικρές και στιγμιαίες. Το προαίσθημα του θανάτου, στο οποίο υπάρχει ταυτόχρονα η ατομική και η συλλογική συναίσθηση. Η χαρά της συντροφικότητας που υποφώσκει: έχω κάποιον δίπλα μου, δεν είμαι μόνος. Πραγματικά δεν είσαι μόνος; Απέναντι στο «Εσύ ή Αυτός;» τι γίνεται;  Η μοναξιά μέσα στο πλήθος: το πλήθος που δεν σταματά να σε διαπομπεύει και να σε αγκαλιάζει, να σε φτύνει και να πονάει μαζί σου.

«Το κοπάδι σταμάτησε».

Όμως… η επανάληψη. Ξανά και ξανά.

Πέντε σκηνές, σε μια προσπάθεια να μιλήσουν οι ήχοι δίπλα στον λόγο, όχι περιγραφικά αλλά πραγματικά, σαν λέξεις που δεν βρήκαν γράμματα αλλά νότες. Οι Λευκές Πορείες είναι μια μελωδία, πότε άγρια, πότε ονειροπόλα: οι ήχοι των ποδιών που σέρνονται, ο ήχος της επανάληψης, της λαχτάρας, μα και της χαμένης ελπίδας. Μουσική, αφήγηση, εικαστικά και κίνηση συμπράττουν, λοιπόν, για να αναδειχθεί ο αργός θάνατος των ανθρώπων που βασανίστηκαν σε κάθε πορεία, σε κάθε διαδρομή προς το άγνωστο.

Παράλληλα, με την μουσική δράση λαμβάνει χώρα μια έκθεση νέων καλλιτεχνών της Σχολής Καλών Τεχνών του ΑΠΘ με εικαστικά έργα που δημιουργήθηκαν εμπνευσμένα από το έργο του Ηλία Βενέζη.  Η έκθεση θα φιλοξενηθεί, επίσης, και στο Pik Up από 13 έως 27 Ιουνίου 2024.

Είμαι ο Ηλίας 31328, είμαι ο Αργύρης 31286, η Δέσποινα, ο Μάνθος, ο Νικηφόρος […]

Στάλες απ’ το αίμα μου ταξίδεψαν από μέρος σε μέρος με εμένα να καταλήγω να γεννιέμαι σε αυτό τον τόπο. Άλλες πάλι κατέληξαν στα πιο απίθανα μέρη του κόσμου.

Στάλες απ’ το αίμα μας ήρθαν από τον Πόντο, την Μικρά Ασία, την Βουλγαρία, την Αλβανία, την Ιταλία, την Αίγυπτο, το Πακιστάν, την Γεωργία, την Ουκρανία, την Παλαιστίνη, την Ρουμανία […]. 

Άνθρωποι μεγάλοι ή μικροί, περπάτησαν ώρες, μπήκαν σε βάρκες και σε κάρα.

Οι τυχεροί μπήκαν σε πλοία ή ακόμη και σε αεροπλάνα.  

Κάποιους τους υποδέχτηκαν με ανοιχτές αγγάλες, αρχαίοι δεσμοί αγάπης.

Άλλους πάλι τους διώξανε. Τους πνίξανε. Τους σκότωσαν -τους τυχερούς-.

Οι άτυχοι πρώτα βασανίστηκαν.

Και για αυτούς θα μιλήσει η ιστορία μας.

Είμαστε ο Ηλίας Βενέζης, ο Κωστής, η Ελευθερία, η Κατερίνα, η Ασπασία, η Αθηνά, η Ελένη, η Θεοδώρα, η Γεωργία, η Λίλιαν, ο Νίκος, η Μάγκυ, η Εύα, η Μέι, η Εύα, η Βάσω, η Αναστασία, η Μάρθα, η Χρύσα, η Γεωργία, η Νεφέλη, η Βασιλική, ο Αβραάμ.

 Και σας παρουσιάζουμε τις «Λευκές πορείες: Το χρονικό ενός συλλογικού μαρτυρίου».

ΤΑΥΤΌΤΗΤΑ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ

Κείμενο: Ηλίας Βενέζης
Μουσική Σύνθεση: Κωστής Παλαιογιάννης
Σκηνοθεσία: Ελευθερία Καμπαγιοβάνη
Αφήγηση: Κατερίνα Σωτηρίου
Performer: Ασπασία Δήμου

Κουαρτέτο εγχόρδων:
Αθηνά Βρεττού, Ελένη Πόπη, Θεοδώρα Βουτηρή, Γεωργία Δεληθανάση

Κιθάρα: Κωστής Παλαιογιάννης

Διαμόρφωση χώρου: η ομάδα
Γραφιστικά και βοηθός παραγωγής: Νίκος Μαυρομάτης

Έκθεση εικαστικών, έργα των:

Μέι Καρασαββίδου, Εύα Αυγέρη, Βάσω Κραβαρίτη, Αναστασία Παπαγεωργίου, Μάρθα Στούπα, Χρύσα Κωνσταντινίδου, Γεωργία Αυγερινού, Νεφέλη Ρέντζουλα, Βασιλική Βλαχόγιαννη, Μάγκυ Μακρή, Πιπερίδης Αβραάμ

Καλλιτεχνική διεύθυνση: Κωστής Παλαιογιάννης

► Info

Πότε: 1 και 2 Ιουνίου στις 21:00

Πού: Κέντρο Μουσικής Θεσσαλονίκης (Κουντουριώτη 17, Λιμάνι)

Γενική είσοδος: 7 ευρώ

Διάρκεια: 50 λεπτά

• Έξοδος, διασκέδαση, ψυχαγωγία στη Θεσσαλονίκη: Αναρωτιέσαι που να πας και τι να κάνεις σήμερα, αύριο ή τις επόμενες μέρες;  Οι Top εκδηλώσεις (συναυλίες, παραστάσεις αλλά και χρήσιμες πληροφορίες και όλα τα ΔΩΡΕΑΝ event που γίνονται στην πόλη, όλα θα τα βρείτε στο ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΕΚΔΗΛΩΣΕΩΝ του cityportal.gr

Το cityportal σας συνιστά πριν επισκεφθείτε έναν χώρο, να επικοινωνείτε πρώτα μαζί τους, για να επιβεβαιώσετε το πρόγραμμα, μέρες και ώρες λειτουργίας, έτσι ώστε να αποφύγετε οποιαδήποτε ταλαιπωρία στην περίπτωση που υπάρξει κάποια αλλαγή, ακύρωση ή αναβολή της τελευταίας στιγμής