Έφυγε από τη ζωή ο Μανώλης Ρασούλης

Ο Μανώλης Ρασούλης βρέθηκε σήμερα το πρωί (Κυριακή 13/3) νεκρός στο σπίτι του στην Τούμπα της Θεσσαλονίκης. Τα αίτια του αιφνίδιου θανάτου του 66χρονου δημιουργού παραμένουν άγνωστα. Σύμφωνα με τα πρώτα στοιχεία του ιατροδικαστή, ο θάνατός του είχε επέλθει πριν από τέσσερις ημέρες. Το πτώμα του βρήκαν κοντινοί του άνθρωποι, που τον αναζητούσαν τις τελευταίες ημέρες.

Ο Μανώλης Ρασούλης έγραψε στίχους για περισσότερα από 170 τραγούδια, δημιουργώντας χιλιοτραγουδισμένες επιτυχίες, όπως το «Αχ Ελλάδα», το «Νιώσε Με», το «Πότε Βούδας, Πότε Κούδας» και ο «Υδροχόος». Συνεργάστηκε με πολλούς Έλληνες συνθέτες, μεταξύ των οποίων ο Μάνος Λοΐζος, ο Χρήστος Νικολόπουλος, ο Νίκος Ξυδάκης και ο Πέτρος Βαγιόπουλος. Για μερικά από τα τραγούδια του έγραψε ο ίδιος και τη μουσική, ενώ είχε κάνει και αρκετές εμφανίσεις σε μουσικές σκηνές, ως τραγουδιστής. Η φωνή του Νίκου Παπάζογλου συνδέθηκε άρρηκτα στη συνείδηση του κοινού με τα τραγούδια του.

Από το επίσημο site του καλλιτέχνη αντιγράφουμε το εξής σημείωμα:
Ο  Μανώλης Ρασούλης είναι κρητικός με εθνικότητα Ελληνική. Διάσημος στην Ελλάδα τραγουδοποιός, τραγουδιστής συγγραφέας και δημοσιογράφος (22 Cds, 8 βιβλία και ένα περιοδικό «ΤΟ ΑΥΓΟ»), με εκατοντάδες άρθρα, ραδιοφωνικές εκπομπές και τηλεοπτικές συνεντεύξεις και αφιερώματα, χαρακτηρίστηκε σαν ο καλύτερος στιχουργός της εικοσαετίας.

Γνωστός για τις πρωτότυπες και ανεξάρτητες ιδέες του, γεφύρωσε το πιο αυθεντικό, βαθύ και λαϊκό στοιχείο του Έλληνα με τα πιο υγιή οικουμενικά ρεύματα, πυροδοτώντας με αυτόν τον τρόπο μια ιδεολογική επανάσταση, κάτι που δεν άρεσε στα παντός είδους κατεστημένα. Συνεπής, εδώ και δεκαετίες, στην βασική του ιδέα ότι η Ελλάδα από φύση και θέση πρέπει να στραφεί προς τον πολιτισμό και όχι καταστροφικά προς τον μιλιταρισμό, ώστε να παίξει ένα πρωτοποριακό ρόλο στο παγκόσμιο γίγνεσθαι αντί να είναι ουραγός όπως τώρα.

Η Ελευθεροτυπία έχει ένα σύντομο βιογραφικό του Μανώλη Ρασούλη:
Ο Μανόλης Ρασούλης γεννήθηκε στις 28 Σεπτεμβρίου 1945 στο Ηράκλειο της Κρήτης. Γιός ενός χρυσοχόου, στα παιδικά του χρόνια έψαλε στον Πολιούχο ‘Αγιο Μηνά. Σπούδασε κινηματογράφο στην Αθήνα και ξεκίνησε την καλλιτεχνική του πορεία τραγουδώντας ερασιτεχνικά στην Πλάκα, ενώ παράλληλα δούλευε στην εφημερίδα της αριστεράς “Δημοκρατική Αλλαγή”.

Στην διάρκεια της δικτατορίας φεύγει για το Λονδίνο, όπου και θα παραμείνει 6 χρόνια. Οργανώνεται στο Τροτσκιστικό κίνημα όπου και γνωρίζεται με την Βανέσα Ρεντγκρεϊβ με την οποία δυο φορές συνεργάστηκε σε πολιτικές παραστάσεις. Στο Λονδίνο έγινε και συνεκδότης της εφημερίδας Σοσιαλιστική Αλλαγή. Τον Μαϊο του ΅68 πήρε μέρος στην εξέγερση των φοιτητών στο Παρίσι. Λίγο μετά τα γεγονότα του Πολυτεχνείου έρχεται στην Ελλάδα και η μεταπολίτευση θα τον βρει εργαζόμενο στα ναυπηγεία του Ανδρεάδη. Τότε είναι που τον καλεί και ο Μάνος Λοϊζος και τραγουδούν μαζί τα “Νέγρικα” με την Μαρία Φαραντούρη.

Η συνεργασία του με το Νίκο Ξυδάκη στα “Δήθεν” είναι που θα τον καθιερώσει ως έναν από τους σημαντικότερους Έλληνες μουσικούς της γενιάς του, με επιτυχίες όπως “Αχ Ελλάδα”, “Οι μάγκες δεν υπάρχουν πια”, ” Πότε Βούδας, πότε Κούδας”, ” Το κοτλέ παντελονάκι”, ” Τίποτα δεν πάει χαμένο”. Τα τραγούδια του έγιναν γνωστά σε Ισραήλ, Τουρκία, Σερβία μέχρι και την μακρινή Ιαπωνία.