Έφυγε από τη ζωή ο Κυριάκος Κατζουράκης

Απεβίωσε ο Έλληνας ζωγράφος σκηνογράφος και συγγραφέας Κυριάκος Κατζουράκης σε ηλικία 77 ετών.

Την είδηση του θανάτου έκανε γνωστή ο ηθοποιός και σκηνοθέτης Περικλής Μουστάκης.

Ο Κυριάκος Κατζουράκης «υπήρξε ενεργός πολίτης, ανήσυχος κι ασυμβίβαστος» αναφέρει σε συλλυπητήριο μήνυμα το Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου.

«Υπήρξε επίσης πολυσχιδής καλλιτεχνική προσωπικότητα. Σπουδαίος εικαστικός, από τους κορυφαίους της γενιάς του. Σκηνογράφος, ηθοποιός και σκηνοθέτης. Η καλλιτεχνική του πορεία, από τα χρόνια της μαθητείας του δίπλα στον Γ. Μόραλη μέχρι τις κινηματογραφικές του ταινίες, ήταν ένας μακρύς δρόμος μέσα σε μια σκληρή κοινωνική πραγματικότητα» τονίζει το μήνυμα του ΕΚΚ εκφράζοντας βαθιά συλλυπητήρια στην Κάτια Γέρου, σύντροφo τού σπουδαίου εικαστικού και σκηνοθέτη, και στους οικείους του.

Γεννήθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε ζωγραφική στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών (1963-1968) με δάσκαλο τον Γιάννη Μόραλη και σκηνογραφία στο εργαστήριο του Βασίλη Βασιλειάδη.

Παρουσίασε το 1966 την πρώτη του ατομική έκθεση στην γκαλερί Κεραία (Αθήνα) και το 1969 κέρδισε το Βραβείο Παρθένη για τη ζωγραφική του.

Φιλοτέχνησε τα κοστούμια για την ταινία “Μέρες του ΄36” του Θόδωρου Αγγελόπουλου (1971) και τα σκηνικά για “Το προξενιό της Άννας” του Παντελή Βούλγαρη (1972).

Την περίοδο 1971-1973 στην Ελλάδα, συμμετείχε στην ίδρυση της ομάδας “Νέοι Έλληνες Ρεαλιστές”, με τους Γιάννη Βαλαβανίδη, Κλεοπάτρα Δίγκα, Χρόνη Μπότσογλου και Γιάννη Ψυχοπαίδη. Παρουσιάζουν την πρώτη έκθεση τους στο Εργαστήρι Σύγχρονης Τέχνης του Ινστιτούτου Γκαίτε (Μάρτιος 1972) με έργα που είχαν σαν στόχο την κριτική των πολιτικών και κοινωνικών γεγονότων την περίοδο της δικτατορίας.

Από το 1972 μέχρι το 1986 έζησε στο Λονδίνο και έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στην χαρακτική (1973-1975: St. Martins School of Art και Croydon College of Art).

Η ζωγραφική του είναι ανθρωποκεντρική, με στοιχεία κριτικού ρεαλισμού που στοχεύουν στην αφύπνιση της συνείδησης του θεατή. Σε μερικές περιόδους του έργου του εντοπίζονται επιρροές από τον Γιάννη Τσαρούχη, τον Φώτη Κόντογλου ή τον Θεόφιλο. Στα πιο πρόσφατα έργα του υιοθετεί ένα προσωπικό ύφος με έντονα εξπρεσιονιστικά στοιχεία και δημιουργεί μεγάλης κλίμακας έργα με σύνθετες εικόνες, ενώ αρχίζει να συνδυάζει τη ζωγραφική με το θέατρο, τη μουσική και τη λογοτεχνία.

Το 1986 επιστρέφει στην Ελλάδα και ξεκινάει τη συνεργασία του με τον Γιώργο Λαζάνη στο Θέατρο Τέχνης Καρόλου Κουν.

Το 1990 ίδρυσε την “Ομάδα Τέχνης”, με στόχο την έρευνα στις σχέσεις μεταξύ των τεχνών (ζωγραφική, θέατρο, μουσική, φωτογραφία, κινηματογράφος…), με παράλληλη δημιουργία έργων στο χώρο.

Στο πλαίσιο αυτό ξεκινά σημαντικές συνεργασίες με ανθρώπους από όλες τις τέχνες. Το έργο που σηματοδοτεί όχι μόνο την ευόδωση της προσπάθειας, αλλά και την απόφασή του να καταλήξει σε επιλογές που τον συνοδεύουν στην δουλειά του ως σήμερα, είναι το “Τέμπλο – Οίκος Ενοχής” (1991-1994). Πρόκειται για ένα μνημειώδες έργο στο οποίο συναντιούνται η ζωγραφική, το θέατρο, ο κινηματογράφος και η μουσική.

Ακόμη ήταν ιδρυτικό μέλος της Ένωσης Καλλιτεχνών “Europa 24” (1991-1998) και υπήρξε επίσης καλλιτεχνικός διευθυντής του Εικαστικού Εργαστηρίου του Αιγάλεω (1997-2003).

Από το 2000 ασχολείται ενεργά με τον κινηματογράφο, δημιουργώντας ταινίες μικρού και μεγάλου μήκους. Η ταινία του “Ο Δρόμος προς την Δύση” (2003) τιμήθηκε με το 1ο Κρατικό Βραβείο Καλύτερου Ντοκιμαντέρ και με το Βραβείο FIPRESCI. Βραβεία απέσπασε επίσης η ταινία του “Γλυκιά Μνήμη” (2005).

Το 2005 εξελέγη τακτικός καθηγητής στη Σχολή Καλών Τεχνών του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, όπου δίδαξε μέχρι το 2011.

Έχει παρουσιάσει το έργο του σε δεκάδες ατομικές και ομαδικές εκθέσεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Συμμετείχε στην Biennale του Sao Paulo (1980), στην 11e Biennale de Paris (1980), στα Europalia ’82 (Αμβέρσα), στην έκθεση “Peinture Grecque 1968-1988” (Βρυξέλλες 1988) κ.α. Το 2013 οργανώθηκε αναδρομική του έκθεση στο Μουσείο Μπενάκη.

Έργα του βρίσκονται σε δημόσιες και ιδιωτικές συλλογές στην Ελλάδα και το εξωτερικό.