Είδαμε στο 63ο ΦΚΘ: Μοσχοκάρφια και γαρύφαλλα

Είδαμε στο 63ο ΦΚΘ: Μοσχοκάρφια και γαρύφαλλα (2022) | Bir Tutam Karanfil | Γράφει η Αγγέλα Μάντζιου

Μια ταινία για την απώλεια, την υπόσχεση και το ηθικό χρέος προς τους νεκρούς, για την ισχύ του όρκου και την δύναμη της αγάπης, για την έννοια ξένος. Αργός ρυθμός, περάσματα χωρίς εμφανή δράση, συμβολισμοί, εικόνες, φιλοσοφικές προεκτάσεις (ζωή-θάνατος-γάμος-ένωση), καλλιτεχνικές πινελιές, εσωτερικά ερωτήματα, αυστηρά πρόσωπα.

Ένας ηλικιωμένος άνδρας ταξιδεύει κουβαλώντας το φέρετρο της νεκρής γυναίκας του, μαζί με ένα μικρό κορίτσι, την Ναζιλέ η οποία είναι εγγονή του. Διασχίζουν μια ερημική σχεδόν περιοχή με δύσκολες καιρικές συνθήκες, αναζητώντας τρόπο να φτάσουν στην μεθοριακή ζώνη, προκειμένου ο άντρας να θάψει την γυναίκα του στον τόπο της, όπως της έχει υποσχεθεί. Στα διάφορα οχήματα στα οποία επιβιβάζονται, από τους διαλόγους που ακούγονται, δίνονται έμμεσα διάφορες πληροφορίες για τις συνθήκες ζωής, αφήνοντας αιχμές και για κάποιες κοινωνικές-πολιτικές παραμέτρους (σχέσεις-χρήματα-πόλεμος-πρόσφυγες-γραφειοκρατία-αντιλήψεις).

Τα δύο πρόσωπα δεν συμμετέχουν στους διαλόγους, παρά ελάχιστα. Ακούν τους άλλους να μιλούν και γίνονται ακροατές ιστοριών ή δέκτες συμβουλών. Θίγεται και το θέμα της γλωσσικής επικοινωνίας καθότι ο ηλικιωμένος δεν μιλάει Τουρκικά και η Ναζιλέ του μεταφράζει, μεταφέροντας στην δική του διάλεκτο τα λόγια των άλλων.

Οι δυσκολίες του ταξιδιού, η ιδιαιτερότητα της κατάστασης, καταγράφονται σε σκηνές εικόνων αποτύπωσης του τοπίου, των καιρικών συνθηκών, του κρύου, της διανυκτέρευσης σε σπηλιά, όταν γύρω ουρλιάζουν λύκοι κι ο ηλικιωμένος ανάβει φωτιά για να εμποδίσει την είσοδο των άγριων ζώων, παρακολουθώντας τον ύπνο του κοριτσιού που το ανάγκασε να κοιμηθεί στο φέρετρο για να μην κρυώνει, αφήνοντας ο ίδιος δίπλα του, καταγής το τυλιγμένο σώμα της νεκρής. Αλλά παράλληλα αποδίδονται και με εικόνες εσωτερικών διεργασιών, όπως η καταγραφή των εφιαλτικών ονείρων του παππού και της εγγονής του.

Το τέλος της περιπέτειας ολοκληρώνεται στην σκηνή ενός γάμου, στον οποίο ο ηλικιωμένος είναι σαν να παρακολουθεί τον δικό του γάμο με την γυναίκα του νύφη, με το κόκκινο πέπλο να της καλύπτει το πρόσωπο κι αυτός να κάθεται στην άδεια καρέκλα δίπλα της. Έτσι κλείνει η ταινία τον κύκλο της, όπως άρχισε με την σκηνή ενός γάμου.

Ταυτότητα ταινίας

Σκηνοθεσία: Μπεκίρ Μπουλμπούλ
Σενάριο: Büşra Bülbül, Bekir Bülbül
Διεύθυνση φωτογραφίας: Barış Aygen
Μοντάζ: Eren Sabri Öztürk, Bekir Bülbül
Ήχος: Umut Şenyol, Duygu Çelik
Ηθοποιοί: Demir Parscan, Şam Şerit Zeydan, Bahadır Efe, Tahsin Lale, Yiğit Ege Yazar, Selçuk Şimşek, Fırat Kaymak, Emine Çiftçi, Serkan Bilgi
Παραγωγή: Filmcode
Παραγωγοί: Halil Kardaş

Συμπαραγωγή: Bo Dream Productions
Συμπαραγωγοί: Bozena Bogdziewicz-Onkol
Κοστούμια: Banu Çelik
Μακιγιάζ: Ayşe Yılmaz
Φορμάτ: DCP
Χρώμα: Έγχρωμο
Χώρα Παραγωγής: Τουρκία
Έτος Παραγωγής: 2022
Διάρκεια: 103΄
Επικοινωνία: Alpha Violet

Είδαμε στο 63ο ΦΚΘ: Μοσχοκάρφια και γαρύφαλλα (2022) | Bir Tutam Karanfil | Γράφει η Αγγέλα Μάντζιου

Διαβάστε επίσης:

Είδαμε στο 63ο ΦΚΘ: Βασιλιάδες του Κόσμου