Είδαμε στο 63ο ΦΚΘ: Στον Ανοιχτό Δρόμο

Είδαμε στο 63ο ΦΚΘ: Στον Ανοιχτό Δρόμο (2022) | Runner | Γράφει η Αγγέλα Μάντζιου

Μία νεαρή κοπέλα ζει με τον πατέρα της σε ένα απομακρυσμένο σπίτι σε ανοιχτό τοπίο. Εκείνος πεθαίνει ξαφνικά, πέφτοντας απότομα από την σκάλα, προκειμένου να προλάβει να απαντήσει σε ένα κουδούνισμα του τηλεφώνου. Το κορίτσι απουσιάζει από το σπίτι την ώρα του συμβάντος.

Μαθαίνει ότι η επιθυμία του πατέρα της είναι να ταφεί στον τόπο καταγωγής του, στην πολιτεία του Ιλλινόις. Η Χάας ταξιδεύει με τρένο, συνοδεύοντας τον νεκρό πατέρα της. Η ταφή καθυστερεί λόγω της βροχής και η ίδια νοικιάζει ένα δωμάτιο σε μια πανσιόν μέχρι να τελεστεί η ταφή του νεκρού. Γνωρίζεται με έναν νέο, τον Γουίλ, ο οποίος εργάζεται στην περιοχή, για να βοηθήσει την οικογένειά του η οποία κατοικεί μακριά. Οι δύο νέοι κάνουν μαζί περιπάτους και μοιράζονται διάφορες σκέψεις. Ο νεαρός σχεδιάζει να δουλέψει σε ποταμόπλοιο, στον Μισισιπή. Οι δύο νέοι χωρίζουν και η Χάας -Χάννα- επιστρέφει στο σπίτι της.

Εκεί επιβεβαιώνονται οι αρχικές νύξεις για τα χρέη του πατέρα της και την επικείμενη κατάσχεση του σπιτιού από την τράπεζα. Η αντίδρασή της ανοίγεται στον ορίζοντα της φυγής, αφού εγκαταλείπει το σπίτι της αφήνοντας ανοιχτό το μάτι της κουζίνας. Την στιγμή που απομακρύνεται τρέχοντας, περνάει ένα τρένο κόβοντας τον ορίζοντα της διαδρομής της, αφήνοντας ανοικτή την ερμηνεία της επικείμενης συνέχειας (συνάντηση-απομάκρυνση) με το τέλος της ταινίας.

Ατμόσφαιρα στυλιζαρισμένης κινηματογραφίας, πλάνα εικαστικής υφής, σκιές και μισοφωτισμένες πλευρές κλειστών χώρων και μουντή ατμόσφαιρα ανοιχτών τοπίων, μια αύρα μοναξιάς, υπαινιγμοί και έμμεσα σχόλια κοινωνικών παραμέτρων. Απαισιόδοξη οπτική.
Η πρώτη σκηνή με το σπίτι στην προοπτική του τοπίου στο βάθος θυμίζει πίνακα ζωγραφικής όπως και άλλα πλάνα στην εξέλιξη και ανάπτυξη της ιστορίας.

Σε κάποιες σκηνές υποδηλώνεται μια θεατρικότητα αποτύπωσης φωνών: όταν σχολιάζεται, από απόσταση, ο θάνατος του άνδρα και η πιθανότητα αποτροπής του συμβάντος, αν το κορίτσι βρίσκονταν την στιγμή εκείνη στο σπίτι. Ακούγονται φωνές από πρόσωπα που κοιτάζουν προς το σπίτι ως θεατές και ο θεατής βλέπει την πλάτη τους. Η σκηνή επαναλαμβάνεται, με διαφορετική θεματολογία, όταν το κορίτσι επιστρέφει πίσω. Σχολιάζεται, με μια αίσθηση συναισθηματικής εμπλοκής ή ενδιαφέροντος και συμπόνιας, η κατάπτωση και η κούραση, η μοναξιά, τα συναισθήματα, ο από δω και πέρα τρόπος ζωής για το κορίτσι…

Τα μοτίβα της ταινίας, η φτώχεια, η μοναξιά, η απομόνωση, η ελπίδα, τα συναισθήματα, η ανθρωπιά, όπως και όταν εκδηλώνεται, η διασκέδαση και η συμμετοχή σε κοινωνικά δρώμενα (μπαρ, ταφή, εκκλησιασμός), δίνονται με λεπταίσθητες και διακριτές υπογραμμίσεις, αποτυπώνοντας την ζωή στο παρελθόν και το -διαχρονικό- θέμα της ταινίας, την απώλεια και την μοναξιά.

Η μουσική της ταινίας καθαρά κινηματογραφική, ακολουθεί τον ρυθμό, χρωματίζοντας τις εξελίξεις. Ακούγονται τραγούδια και ψαλμοί αλλά και πιο σύνθετοι ήχοι που περιπλέκονται και είναι σαν να γεννιούνται μέσα στο μυαλό της ηρωίδας, συμπαγείς ήχοι ως συμπλέγματα μουσικών κραδασμών και βουητό φθόγγων επικείμενων γεγονότων. Ενδιαφέρον στοιχείο, αυτό των ηχητικών φράσεων, σε συνδυασμό με το εσωτερικό και εκφραστικό αποτύπωμα του χαρακτήρα του ρόλου, έτσι όπως το αποδίδει η ηθοποιός που υποδύεται την νεαρή κοπέλα, σ’ αυτήν την εικαστικής αίσθησης κινηματογραφική ταινία.

Ταυτότητα ταινίας

RUNNER
Σκηνοθεσία: Μαριάν Ματίας
Σενάριο: Marian Mathias
Διεύθυνση φωτογραφίας: Jomo Fray
Μοντάζ: Marian Mathias
Ήχος: Dana Mroczek
Μουσική: Para One
Ηθοποιοί: Hannah Schiller, Darren Houle, Jonathan Eisley, Gene Jones
Παραγωγή: Killjoy
Παραγωγοί: Joy Jorgensen
Συμπαραγωγή: Pigasus Pictures, Easy Riders
Φορμάτ: DCP
Χρώμα: Έγχρωμο
Χώρα Παραγωγής: ΗΠΑ, Γαλλία, Γερμανία
Έτος Παραγωγής: 2022
Διάρκεια: 76΄
Επικοινωνία: Heretic
Βραβεία/Διακρίσεις: Ειδικό Βραβείο της Επιτροπής – San Sebastián IFF 2022

Είδαμε στο 63ο ΦΚΘ: Στον Ανοιχτό Δρόμο (2022) | Runner | Γράφει η Αγγέλα Μάντζιου