Είσαι κάφρος, θα του πεις. Είμαι ειλικρινής, θα σου πει.

Η αλήθεια – η μαύρη – είναι πως κανένας άντρας όταν σε βλέπει πρώτη φορά δε σε φαντάζεται με λεμονανθούς στο κεφάλι (μα σοβαρά νομίζεις πως ξέρει τι είναι οι λεμονανθοί ??). Στα τέσσερα ίσως, νυφούλα αποκλείεται! Κι όμως, το πρώτο πράγμα που θα σου πει πως πρόσεξε σε σένα είναι τα μάτια σου και όχι το στήθος σου και αν τον πιστέψεις τότε τι να σου πω κι εσένα, το τραβάει το παραμύθι ο οργανισμός σου. Πως θα αντιδρούσε η μέση γυναίκα, αν ο τύπος που την πλησίαζε δεν της έλεγε« σε βλέπω από μακριά εδώ και λίγη ώρα και είσαι πολύ όμορφη» αλλά «μιλάμε δε φαντάζεσαι πόσο θα γούσταρα να σε πηδάω μέχρι αύριο το πρωί». Στην πρώτη περίπτωση έχεις σαν απάντηση χαμόγελο του τύπου, μπράβο σου που με πρόσεξες, κι εσύ καλός του λόγου είσαι τυχερέ θνητέ και αν δεν πεις καμία κοτσάνα θα τσιμπήσεις και το τηλέφωνο της, στη δεύτερη περίπτωση κερδίζεις τσαντιά στο κεφάλι, ίσως και καμία ανάποδη αν πέσεις σε καμία τσαμπουκαλέμένη γκόμενα.

-Είσαι κάφρος, θα του πεις.
-Είμαι ειλικρινής, θα σου πει.
Να ρε φίλε να γιατί δε βγάζουμε άκρη και συνεννόηση!! Γιατί η αλήθεια τους, είναι καφριλίκι για μας. Δεν τον ενδιαφέρει αν έχεις 4 μεταπτυχιακά και αν έκανες χρόνια μπαλέτο, τον νοιάζουν τα οπίσθια που σου χάρισε η χρόνια ενασχόληση σου με το εν λόγω άθλημα. Τα άλλα είναι ψιλά γράμματα και εννοείται πώς δεν τον νοιάζει που χόρεψες με μεγάλη επιτυχία τη Ζιζέλ. Πότε την έκαναν την μοντέλα παράσταση μπαλέτου θα σε ρωτήσει και θα μείνεις να τον κοιτάς σα χάνος… Νόμισες κακομοίρα πως βγάζεις συνεννόηση…

Είμαστε γενετικά προγραμματισμένες να μας αρέσουν τα παραμύθια? Θέλουμε λόγια πασπαλισμένα με χρυσόσκονη για να χαμογελάμε ευτυχισμένες?

Στα μικρά κοριτσάκια αρέσουν τα παραμύθια για βασιλοπούλες που το ξύνουν με στυλ όλη μέρα και χτενίζουν ώρες τα μακριά μαλλιά τους, ενώ δράκοι τους κάνουν το βασίλειο στάχτη και μπούρμπερη μέχρι που εμφανίζεται ένας αμφιβόλου ποιότητας και ακόμη περισσότερο αμφιβόλου καθαριότητας, πρίγκιπας και τα διορθώνει όλα μαγικά. Δε χτενίζομαι εδώ και χρόνια οπότε δυσκολεύομαι να ταυτιστώ με τις παραπάνω κυρίες και ποτέ δε θα εμπιστευόμουν τη ζωή μου σε έναν άντρα που συνδυάζει κολάν με μπότα ποσό μάλλον δε όταν τα σετάρει και με βελούδινο σακάκι ακόμα και αν δηλώνει πρίγκιπας. Ίσως για τον μικρό πρίγκιπα να έκανα μια μικρή εξαίρεση αλλά του πέφτω σιτεμένη αφενός και αφετέρου δεν έχω δάκο και μουχρίτσα (ευτυχώς για μένα) όπως η λουλουδοαγαπημένη του. Στα μεγάλα κορίτσια αρέσουν οι ιστορίες με ιππότες που φοράνε αστραφτερές πανοπλίες ή έστω με βατράχους που τους φιλάς και γίνονται ο τέλειος άντρας. Όταν λοιπόν κουραστείς να μετράς λάθος βατράχους, θυμήσου πως τα παραμύθια έχουν happy end γιατί δε μας λένε πως κατέληξε η Χιονάτη με τον κυρ- πρίγκιπα μετά από ένα χρόνο σχέσης και αφού της είχε σπάσει τα νεύρα γιατί ακαμάτρα την ανέβαζε και ανεπρόκοπη την κατέβαζε καθότι την είχαν κακομάθει οι νάνοι. Πιστεύεις πως αυτός που σε κοιτάει με λάγνο βλέμμα στ’ αλήθεια έχει εκτιμήσει το αστραφτερό σου πνεύμα, το γεμάτο γνώσεις όμορφο κεφάλι σου και τελικά όντως θα έρθει μαζί σου στο Μέγαρο? Απ ‘έξω απ το Μέγαρο μπορεί, για μέσα δεν το βλέπω κοπελιά.

Αλλά κι εδώ που τα λέμε, τι λυσσάς κι εσύ να σε θέλουν για το μυαλό σου? Άμα το διαθέτεις, αργά ή γρήγορα ο άλλος θα το δει. Σε πολλές περιπτώσεις η χημεία μεταξύ κάποιων ανθρώπων είναι τόσο έντονη που σου παίρνει καιρό μέχρι τελικά να καταφέρεις να συζητήσεις με τον άλλον. Δεν είναι κακό αυτό, άσε που αν δεν έχεις τίποτα τελικά να πεις , έχεις πολλά άλλα πράγματα να κάνεις και έτσι όπως δεν έχει τίποτα της προκοπής να δεις στην τηλεόραση, δεν είναι να το παίρνεις αψήφιστα αυτό.

Cristin
(glosscristin@gmail.com)