«Εκεί που τραγουδάνε οι καραβίδες» Ντέλια Όουενς (τα αγαπημένα μας βιβλία)

Το «Εκεί που τραγουδάνε οι καραβίδες» είναι μια όμορφη και τρυφερή ιστορία ενηλικίωσης. Οι γονείς και τα μεγαλύτερα αδέρφια της Κάια Κλάρκ την εγκαταλείπουν σε μία ετοιμόρροπη καλύβα που βρίσκεται χαμένη στους βάλτους της Βόρειας Καρολίνας. Στη τρυφερή ηλικία που άλλα παιδιά ξεκινούν το δημοτικό, η Κάια έχει μείνει ολομόναχη κι έχει σημαντικότερα προβλήματα από την ανάγνωση και την προπαίδεια: να καταφέρει να επιβιώσει και να μείνει μακριά από τους μηχανισμούς του Γραφείου Πρόνοιας που την ψάχνουν για να την απομακρύνουν από τη λιμνοθάλασσα και τα έλη, που αυτή θεωρεί το φυσικό της περιβάλλον και σπίτι της. Σιγά σιγά γίνεται το Κορίτσι του Βάλτου για τους κατοίκους του Μπάρκλεϊ Κόουβ και πράγματι η ζωή που ζει είναι πλήρως εναρμονισμένη με τα πλάσματα του υδροβιότοπου.
 

΄Ετσι, οι φίλοι της είναι οι γλάροι και τα ψάρια, η διασκέδασή της η άμπωτη και οι ήχοι της λιμνοθάλασσας. Τα πλάσματα των βάλτων θα είναι οι δάσκαλοί της για τα μυστήρια της ζωής και του θανάτου και φυσικά θα της διδάξουν τον έρωτα. Οι άνθρωποι που θα βρεθούν στο πλάι της, όλα αυτά τα χρόνια, θα είναι άλλοτε φίλοι που θα τη στηρίξουν θαυμάζοντας την αξιοπρεπή δύναμη που αντιμετωπίζει τα προβλήματά της και άλλοτε κάποιοι που θα προσπαθήσουν να εκμεταλλευτούν τη μοναξιά της θεωρώντας λανθασμένα ότι είναι αδύναμη. Και η Κάια θα λυγίσει κάποιες φορές, θα πληγωθεί, θα χάσει την εμπιστοσύνη της στους ανθρώπους αλλά και με αξιοθαύμαστη επιμονή θα καταφέρει να ξερεράσει πολλά προβλήματα και εμπόδια. Παράλληλα με όλα αυτά, ένα έγκλημα συντελείται στο βάλτο και φυσικά ο κύριος ύποπτος είναι το Κορίτσι του Βάλτου, που όλοι λατρεύουν να μισούν και το έχουν δαιμονοποιήσει…

«Εκεί που τραγουδάνε οι καραβίδες»  Σε ποιους προτείνω το βιβλίο

Σε όσους αγαπούν τις ιστορίες ενηλικίωσης και την αντιμετώπιση των ανυπέρβλητων εμποδίων που η ζωή μπορεί να θέσει. Σ αυτούς που λατρεύουν να παρακολουθούν την εξέλιξη των μικρών ηρώων ως τα πρώτα χρόνια της ενήλικης ζωής τους και την επιτυχία τους ή την παταγώδη αποτυχία τους να ολοκληρωθούν ως άτομα.
 

Σε όσους αγαπούν τις λυρικές περιγραφές της φύσης. Στην προκειμένη περίπτωση της λιμνοθάλασσας, των βάλτων, της χλωρίδας και της πανίδας τους που με λεπτομέρεια περιγράφονται στο κείμενο, εμπλουτίζοντάς το και χωρίς να γίνονται βαρετά ή να αφαιρούν το ενδιαφέρον του αναγνώστη από το κείμενο. Είναι σα να ανοίγει κάποιος ένα βιβλίο φυσικής ιστορίας.
 

Σε όσους αγάπησαν το βιβλίο της Χάρπερ Λι «Όταν σκοτώνουν τα κοτσύφια», το ράθυμο αμερικανικό νότο, τους υπέροχους, καλόψυχους, έγχρωμους κατοίκους του. Ενδόμυχα όλοι περιμένουμε να εμφανιστεί ο Άτικους Φιντς να αναλάβει την υπεράσπιση της Κάια, ενώ οι διάλογοι διαβάζονται με τη γνήσια νότια προφορά της Σκάουτ.
 

Τέλος, σε όσους αγαπούν τα βιβλία με περίεργους τίτλους, που φαινομενικά δε συνδέονται με την υπόθεση, αλλά φυσικά, με ένα απροσδόκητο πλοτ τουίστ μοιάζει να είναι ο μόνος ιδανικός τίτλος. Ιδιαίτερη αναφορά στο ελληνικό εξώφυλλο, που παρότι παραπέμπει σε βιβλίο μαγειρικής, είναι κλάσεις ανώτερο από το αντίστοιχο της αμερικανικής έκδοσης.

Προτείνει η Μαριάννα Φλέσσα