Ελλάδα, καλοκαίρι και καταχνιά!

Ο Τενεσί Ουίλιαμς τοποθέτησε την ιστορία του στις αρχές του 20ου αιώνα (1916). Εκατόν πέντε χρόνια αργότερα, καλωσορίζουμε οι πολλοί το καλοκαίρι του 2021 με σκεπτικισμό, επιφυλάξεις και φυλακισμένες ορέξεις για ανέμελες βόλτες σε παραλίες, σε νησιά, σε δάση, σε πόλεις και χωριά. Στο έργο του Αμερικανού συγγραφέα η ηρωίδα του ζει εγκλωβισμένη στα στεγανά ασκητικά πρότυπα της θρησκευτικής της υπερβολής, ενώ μόλις χθες διάβασα ότι στην Ιταλία μια νεαρή Αφγανή εικάζεται ότι δολοφονήθηκε από την οικογένειά της, για απείθεια στα παραδοσιακά έθιμα της πατρίδας της.

Παράλληλα με τα σκοτεινά συμβάντα στην οικουμένη, ο ιμπεριαλιστής γείτονας και άκρως τοξικός ισλαμιστής Τσαβούζογλου, ήρθε στην χώρα μας ως ιδιώτης στη Θράκη και ως επίσημος Υπουργός Εξωτερικών Τουρκίας στην Αθήνα, ως ένας σκληρός θύτης των ελληνικών ονείρων και επιθυμιών για ειρηνική συνύπαρξη στη Μεσόγειο. Οι πολιτικοί αναλυτές, της όποιας απόχρωσης, είχαν και έχουν λόγια για να στολίζουν για μέρες αυτήν την επίσκεψη. Το ζήτημα για μας, τους κοινούς θνητούς, είναι η γκρίζα ζώνη που μας τυλίγει, σαν τη «γάτα με τις εννιά ουρές» είτε είναι όργανο τιμωρίας είτε παρακινδυνευμένης ικανοποίησης.

Καλοκαίρι 2021

Και στο φετινό καλοκαίρι των μασκοφορεμένων και εμβολιασμένων πολιτών, εξακολουθούν να ρυπαίνουν την ατμόσφαιρα οι αρνητές του εμβολίου με λογής – λογής σκουπίδια, με ή άνευ μουσικής.

Τα κορωνοπάρτι καλά κρατούν, η ανευθυνότητα μεταδίδεται σαν τον ίδιο τον ιό στις ομάδες νεαρών, στις ομάδες λουόμενων κάθε ηλικίας, στους συνωστισμούς συγγενών και φίλων των πρωταγωνιστών θρησκευτικών μυστηρίων κι οι λοιμωξιολόγοι βάφουν περιοχές στα χρώματα του χαμηλού, μέτριου και υψηλού κινδύνου.

Έχουμε, λοιπόν, πολλά ζητήματα να λύσουμε όταν κατακαθίσει ο κουρνιαχτός των απαγορεύσεων και αρχίσει η νέα πολιτική φάση στη ζωή μας. Με συναυλίες και θέατρα σε ανοιχτούς χώρους τηρώντας ευλαβικά τα μέτρα ασφαλείας, με ταβερνάκια, μπαράκια και απαραίτητες αποστάσεις, με τον Χαρδαλιά να «ανεβάζει» πυρετό αν τυχόν περάσουν μουσικές νότες από τ’ αυτιά του και με τον Πούτιν να συμπαραστέκεται στον Λευκορώσο δικτάτορα ευθέως και πλαγίως στον Τούρκο Σουλτάνο.

Εκτός από το τι σημαίνει πρόοδος και συντήρηση και όλα τα άλλα μεγαλειώδη της πολιτικής, πρέπει να ξαναδούμε τον εξυπνακισμό, τη συναισθηματική αφασία, τους πολιτικούς πρωτογονισμούς (που θάλλουν σε όλες τις οικογένειες της πολιτικής) ή το σύνδρομο του δικαιωμένου από τις εξελίξεις κ.λπ. Να ξαναδούμε αυτοκριτικά όσα αναπαράγουν τη βαναυσότητα, την επιπολαιότητα και την καθαρή βλακεία στη δημόσια σφαίρα. Να μειώσουμε το βάρος της ανοησίας, ελέγχοντας δύο φορές αυτό που εκστομίζουμε, πιστεύοντας συχνά πως όλα λέγονται και όλα επιτρέπονται στον αχταρμά.

Στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης οι απόψεις μεταλλάσσονται σε σκληρή προπαγάνδα υπέρ ή κατά μιας κατάστασης, παράδειγμα οι καλλίφωνοι τραγουδιστές που επιτίθενται μελωδικά σε κυβέρνηση ή σε εμβολιασμούς και οι στρατευμένοι συντάκτες που καταρτίζουν δελτία ειδήσεων κατά παραγγελία.

Το περιβάλλον στο περιθώριο

Επειδή η μυρωδιά καμένης γης δεν έλλειψε ποτέ από τούτη την «ευλογημένη» απ’ τον Θεό και, θαρρείς, καταραμένη από τους ανθρώπους χώρα, τη φωτιά φοβάμαι περισσότερο από την πανδημία. Νωρίς- νωρίς πληγώθηκαν τα Γεράνεια Όρη και μέχρι να περάσει κι ο καυτός μήνας Αύγουστος, θα αγωνιούμε για την τύχη των δασών που μας απέμειναν.

Στην ηλιόλουστη χώρα μας η ιδέα της προστασίας του περιβάλλοντος και η οικολογία, έμπαιναν μονίμως στο περιθώριο. Τα σχετικά θέματα απασχολούσαν λίγες εκατοντάδες, έστω λίγες χιλιάδες ανθρώπους, ενώ οι κυρίαρχες ανάγκες μετά τη Μεταπολίτευση ήταν στους αντίποδες: ο κόσμος πάσχιζε να χτίσει, να μειώσει την αγριάδα και τα χώματα, να μεγεθύνει την πίτα της κατανάλωσης.

Η μέριμνα για τον χώρο, για την κατοίκηση και τα δάση, αφορούσαν είτε κάποιους μεμονωμένους ευαίσθητους είτε μικρές ομάδες, χωρίς πολιτική δύναμη. Οι άνθρωποι καίγονταν για την ελάφρυνση της καθημερινότητας και την πρακτική διευκόλυνσή τους, μετά από χρόνια στερήσεων και σωματικών βασάνων. Εύλογα, οι προδιαγραφές των προϊόντων και των υπηρεσιών ήταν σε δεύτερο πλάνο. Πότε, άραγε, θα περάσουν σε πρώτο;

Καλοκαίρι και καταχνιά

Στο «Καλοκαίρι καταχνιά» του Ουίλιαμς, το έργο καταπιάνεται με θέματα όπως η θρησκεία, ο έρωτας, η ηθική, οι διαφορές των κοινωνικών τάξεων, η φυσική έλξη, το ζήτημα της τύχης. Συμβαίνουν ανατροπές και η κατάληξη κάθε άλλο, πάρα happy end είναι.

Κάθε καλοκαίρι εύχομαι να διώξουμε την καταχνιά. Δεν πιάνει η ευχή. Δυστυχώς. Ωστόσο, η ελπίδα υπάρχει. Οπότε, θα ευχηθώ και φέτος να ζήσουμε ένα καλοκαίρι καθαρό, γαλάζιο, όμορφο, ελληνικό, δίχως σκιές, μαύρες ειδήσεις και απίθανους προπαγανδιστές κατά της ηρεμίας και της υγιούς συντροφικότητας.
Καλό καλοκαίρι.

κείμενο Παύλος Λεμοντζής

Φωτογραφία Lukas