Μα σκέψου, στα δώδεκα μου χρόνια να μ’ αρπάξουν απ’ τον Πύργο, απο τα γύρω μου κι απ’ ότι πιο πολύτιμο είχα τότε και να με κάνουνε κυρία Λίντον, γυναίκα ανθρώπου ξένου, αποδιωγμένη απ’ τον παλιό μου κόσμο!
Βλέπεις τι φοβερό που ήτανε… Κι ας κουνάς το κεφάλι σου, Νέλλυ, φταις λίγο κι εσύ γι’ αυτά όλα.
Θα ‘πρεπε να μιλήσεις στον Έντγκαρ, στ’ αλήθεια, και να τον αναγκάσεις να μ’ αφήσει ήσυχη…
Ω, κλαίω ολόκληρη! Θα ‘θελα να ‘μουν έξω τώρα! Να ‘μουνα ξανά ένα κοριτσόπουλο, άγριο και θαραλλέο και λεύτερο, να γελάω με τα πειράγματα και τις προσβολές των άλλων, αντί να μου φέρνουνε την τρέλα! Γιατί τάχα άλλαξα έτσι; Γιατί το αίμα μου ανάβει σαν μου πουν δυο λόγια;
Ω, είμαι σίγουρη πως θα ξαναγινόμουν όπως πριν, αν ξαναβρισκόμουν ανάμεσα στα ρείκια του βουνού μου! Άνοιξε το παράθυρο, έτσι, ορθάνοιχτο! Στύλωσε το ανοιχτό! Γρήγορα! Γιατί δεν κουνιέσαι;”
“Γιατί δεν έχω σκοπό να σας αφήσω να πουντιάσετε”, απάντησα.
“Θέλεις να μου πεις πως μου αρνιέσαι τη ζωή; Μα δεν είμαι ακόμα τόσο αδύναμη!
Το ανοίγω μόνη μου!”
Γλίστρησε απο το κρεβάτι πριν τη κρατήσω, πήγε ως το παράθυρο περπατώντας, το άνοιξε με ορμή κι έγειρε προς τα έξω, αψηφώντας τον παγωμένο άνεμο που τη χτύπαγε στους ώμους δυνατά.
Μ’ όλα τα παρακάλια μου, δεν έλεγε να τραβηχτεί, ώσπου τελικά δοκίμασα να την τραβήξω με τη βία.
Διαβάστε όλα τα τελευταία νέα | Ενημερωθείτε
Ακολουθείστε το Cityportal.gr στο Google News για να μαθαίνετε πρώτοι όλα τα τελευταία νέα
Cityportal.gr Live ενημέρωση: O κορωνοϊός λεπτό προς λεπτό στην Ελλάδα και παγκοσμίως