Ένας ερωτευμένος άνδρας

«Τι περιμένεις από αυτή τη σχέση;»

«Τίποτα… τίποτα δεν θέλω να περιμένω, μόνο να την αγγίζω. Με τα δάχτυλα και το στόμα το κορμί της σπιθαμή-σπιθαμή, να μαζέψω όλη τη μυρωδιά της κανέλα και δυόσμο σε ένα μπουκαλάκι. Να γράψω με ένα χάδι όλα τα <γιατί σε θέλω> και όλα τα <μ’ αρέσεις> πάνω στη πλάτη της, να διαβάσω όλα τα αταβιστικά χαρακτηριστικά της γενιάς της, καταλαβαίνεις;»

«Καταλαβαίνω! θέλεις να τη ξαναπηδήξεις»

«Δεν είναι αυτό. Είδα τα μάτια της. Έγραφαν  ‘I put a spell on you’»
 
«Για όνομα του θεού…» τον διέκοψα, «έχεις δει πολλές ταινίες μου φαίνεται»

«Αυτή είναι διαφορετική» μουρμούρισε..

«Όλες διαφορετικές είναι. Κάθε άνδρας για μια γυναίκα μπορεί να κάνει τη μεγαλύτερη μούρλα του κόσμου, από ανοησία, από έρωτα, από κάβλα, όπως θες πες το και δεν ξέρω αν φταίνε οι ευαισθησίες, είτε η μαλακία που μας δέρνει. Το παίζουν αδύναμες, κάνουν πως μας χρειάζονται μα στην ουσία μας χρησιμοποιούν. Και γίνονται κακές όταν δεν γίνεται αυτό που θέλουν!»

«Γίνονται κακές γιατί αγωνίζονται να επιβιώσουν» μουρμούρισε σκεπτικός

«Φίλε σύνελθε! Εμείς κινούμαστε σπρωγμένοι με καύσιμο τις διαισθήσεις και αυτές τις βεβαιότητες τους. Όταν αποφασίσουν κάτι δεν τα παρατούν ποτέ. Ό,τι κάνουν, είναι από υπολογισμό… αυτές μας διαλέγουν. Μπορούν να διαλύσουν με ένα βλέμμα μια κουβέντα, με τις σοφιστείες τους και τον πιο έξυπνο άνδρα. Εκπαιδεύονται αιώνες μέχρι να τελειοποιηθούν. Φτάνει μια φορά να τους μιλήσεις για να σε σκανάρουν και να σε εντάξουν σε μια γνωστή κατηγορία που έχει καταγράψει το DNA τους. Κάνουν παύσεις, σου δίνουν χρόνο υποτίθεται για να αποφασίσεις, αλλά στη πραγματικότητα αυτές έχουν αποφασίσει για σένα.»

«Ξέρω τι κάνω, μπορώ να το χειριστώ.» Με κοιτούσε με ένα αχνό χαμόγελο.

«Ναι, όπως το νομίζουμε όλοι μας» -και εσύ είσαι σκεφτόμουνα ένα υποψήφιο καθαρόαιμο ερωτευμένο μοσχάρι.

«Αυτές είναι οι απόψεις σου για τις γυναίκες;» με ρώτησε
«Ναι…» του απάντησα ξερά

…Δίστασα πριν συνεχίσω…
(Δεν ξερω τι είναι καλό να λες σε κάποιον που βρίσκεται ιπταμενος στα σύννεφα. Όλα τα βλέπει μέσα απο το φίλτρο που τον ποτίζει ο έρωτας. Απο την άλλη όμως… είναι πολύ μίζερο απέναντι σε ένα φίλο να κινδυνολογείς, έχοντας στο μυαλό σου τραυματισμούς και ήττες. Στο κάτω-κάτω έκανε κανείς θεός να ξέρει τι ξημερώνει αύριο? Τι να του πω? σταμάτα, πνίξε αυτό που σου βγαίνει? Υπάρχει μεγαλύτερη ήττα από το να αποσύρεσαι πριν τον αγώνα? Ξέρει κανείς από πρώτα που θα του βγάλει ένα φλερτ ένα φιλί ένα χάδι?
Έτσι αποφάσισα να μιλήσω με τη σειρά μου…  Ήταν η ώρα, η φάση αλλά κυρίως τα μάτια του που άστραφταν που με έπεισε να του ανοίξω τα  βαριά χαρτιά. Η ανδρική φιλία δεν θέλει πολλά σουξου μουξου, με δυο κουβέντες οδηγεί απευθείας σε έναν ποταμό εξομολόγισης, σ αυτόν που κολυμπάνε τα λάθη.)

«Ναι φίλε μου, υπάρχουν αυτές που μπαινουν βαθιά στη σάρκα και αγγίζουν κόκαλο. Οι  άνδρες διψάμε για ηδονές άσχετα αν στο τέλος καταλήγουμε να παραμιλούμε απο τις οδύνες. Υπάρχουν έρωτες, αγάπες αιρετικές, που αφήνουν σημάδια. Αληθινά ζόρικες καταστάσεις. Αυτές τις σημαντικές γυναίκες που ποτέ δεν είναι πάνω από δύο στη ζωή ενός άνδρα (η τρίτη πάντα σκοτώνει), και για κάποιους καμιά, δεν ξέρεις αν τελικά είναι ευχή ή κατάρα να τις συναντίσεις. Αυτές μόνο μπορεί να σου προκάλεσαν τα 3π (πόνο-προδοσία-παράκρουση), νύχτες αγρύπνιας, άγρια μεθύσια. Αυτές όμως είναι και εκείνες που μπρεί να σου απαγγείλουν Ρίλκε, Σεφέρη, αυτές που θα σε αποκοίμισουν διαβάζοντας βιβλία, έστω και αν δεν ξέρουν ανάγνωση…

«Τι εννοείς;»με ρώτησε…

(συνεχίζεται…)

Σ.
ss@cityportal.gr