«Έρως, θέρος, πόλεμος» Ευγενία Φακίνου (τα αγαπημένα μας βιβλία)

Ιστορικό μυθιστόρημα που κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Καστανιώτη το 2003. Αποτελείται από τρία μέρη, που είναι διαφορετικά ως προς τον τόπο, αλλά και το χρόνο:

Α) Σύμη 1919 – 1931, η εποχή των θαυμάτων

Β) Αλεξάνδρεια, 1931- 1945,τα χρόνια της δράσης

Γ) Αθήνα 1945 -1990, τα μικροαστικά
 

Μέσα σ αυτό το πλαίσιο παρακολουθούμε τη ζωή μιας κοπέλας από τη Σύμη, της Μαρίας, μητέρας της συγγραφέως, που είναι και η κύρια ηρωίδα του μυθιστορήματος, με φόντο ένα μεγάλο μέρος της νεότερης ιστορίας.

 

Σύμη 1919. Η εποχή των θαυμάτων για το νησί. Ο ηλεκτρισμός, το ραδιόφωνο, ο κινηματογράφος αλλά και η σκληρή Ιταλική Κατοχή. Η Μαρία ζει μια «αρχαία» ζωή στα ορεινά του νησιού.Στα δώδεκά της φεύγει μόνη για τη Γη της Επαγγελίας την Αίγυπτο.

Αλεξάνδρεια 1938. Ο πόλεμος προ των πυλών. Ως νοσοκόμα πια, θα γνωρίσει την αγριότητα των χειρουργείων της ερήμου, τους βομβαρδισμούς αλλά και το πάθος για ζωή της νεολαίας.

 

Αθήνα 1945. Το Άγνωστο. Θα ξεκινήσει πάλι απ την αρχή, μέσα στις δύσκολες συνθήκες, μ ένα παιδί και μια αφόρητη μοναξιά.

 

Η Μαρία δε διαμόρφωσε την Ιστορία. Δεν όρισε καμία της στιγμή. Υπήρξε μόνο μία κουκκίδα στα ιστορικά γεγονότα, όπως τόσοι άλλοι της γενιάς της. Ατομική και συλλογική μνήμη και ποτέ νοσταλγία. Η μνήμη μάς βοηθά να διαμορφώσουμε την ταυτότητά μας κι όχι να την αρνηθούμε. Να συμφιλιωθούμε με τις “σκοτεινές” στιγμές που έρχονται στην επιφάνεια. Να συγχωρέσουμε και να υπερβούμε τον πόνο που προκαλεί η ανάμνηση.

Προτείνεται σε αναγνώστες που ερευνούν μέσα από μυθιστορήματα ιστορικές αλήθειες.

 
Η αφήγηση, εξάλλου, έχει την αλήθεια και τη ζεστασιά της προσωπικής μαρτυρίας . Οι ιστορίες είναι μικροί ζωγραφικοί πίνακες, με προσεγμένη λεπτομέρεια, δουλεμένη με τέχνη και με τη διάθεση να στρέψει τον αναγνώστη στο ουσιαστικό, στο αξιοπρόσεκτο, το αξιοσημείωτο και να μη τον κουράσει με την επανάληψη και βαρετούς πλατειασμούς.

Ο λόγος της Φακίνου, συχνά σε διαλογική μορφή, κάποτε στη ντοπιολαλιά της Σύμης, που μοιάζει πάρα πολύ με την κυπριακή συναρπάσει, γοητεύει, συγκινεί.

Παράλληλα με την προσωπική ιστορία, μεταφέρεται στο βιβλίο όλη η ατμόσφαιρα τής εποχής, η ψυχολογία των ανθρώπων, αλλά και τα χαρακτηριστικά διαφορετικών κοινωνιών και διαφορετικών πολιτισμικών ταχυτήτων: Σύμη-Αλεξάνδρεια – Αθήνα.

Ιδιαίτερα ευρηματικός αποδεικνύεται ο τίτλος του έργου,  ο οποίος είναι παραλλαγή της παροιμίας «τρύγος, θέρος, πόλεμος», που λέγεται όταν οι άνθρωποι θέλουν να αναφερθούν σε γεγονότα που δεν παίρνουν αναβολή.

cityportal.gr / «Έρως, θέρος, πόλεμος» Ευγενία Φακίνου / προτείνει ο Παύλος Λεμοντζής