«Εξ αδιαθέτου» Γιώργος Παπαθανασόπουλος

«Εξ αδιαθέτου» Συγγραφέας: Γιώργος Παπαθανασόπουλος | Εκδότης: Αλεξάνδρεια, ISBN: 9789602218990 | Αριθμός Σελίδων: 152 | Εξώφυλλο: Μαλακό εξώφυλλο | Διαστάσεις: 14×20,7 | Έτος Έκδοσης: 2020

Έπιασε το ρούχο, το υφασμένο από χιλιάδες χειροποίητους κόμπους, που ο καθένας είναι και μια ιστορία αλήθειας ποτισμένη με γέλιο και με δάκρυ και με προσοχή, με τον ίδιο σεβασμό που το έπλεξε, ξεκίνησε να το απλώνει κομμάτι -κόμματι. Δεν επρόκειτο για ευτελές δημιούργημα, αντίθετα ήταν πολύτιμο απόκτημα , όπως τα κειμήλια – εικόνες που στραφτάλιζαν στην πένα του και, εξ αντανακλάσεως, φεγγίζουνε πια και στο μυαλό του αναγνώστη.

Ο λόγος για τον Γιώργο Παπαθανασόπουλο και το νέο του βιβλίο «Εξ αδιαθέτου», που σημαίνει «χωρίς διαθήκη». Επομένως, η «κληρονομιά» μοιράζεται σε όλα τα μάτια που βυθίζονται στις σελίδες του.

Αποστάγματα ζωής είναι αυτό το ανθολόγιο σαράντα τριών λογοτεχνικών κειμένων, όλα περασμένης ζήσης, μα όχι λησμονημένης. Ο ίδιος ο συγγραφέας λέγει στο οπισθόφυλλο:
«Δεν θέλω να γράφω για τα παλιά, για τα ξεχασμένα, για τα τωρινά θέλω. Είναι όμως αυτοί που έφυγαν και που αγαπήσαμε στα παιδικά μας χρόνια, κι έρχονται συχνά στον ύπνο και στον ξύπνιο μας και χτυπούν πορτοπαράθυρα. Κι όταν γράφω κάτι γι’ αυτούς, είναι σαν το πιάτο με το στάρι που διαβάστηκε το ψυχοσάββατο στον εσπερινό…»

Η φράση του Οδυσσέα Ελύτη για τον Παπαδιαμάντη, τον υμνητή τη «αγίας καθημερινότητας» : «μια μέρα το παρελθόν θα μας αιφνιδιάσει με τη δύναμη της επικαιρότητάς του. Δε θα’ χει αλλάξει εκείνο, αλλά το μυαλό μας» κι ο στίχος του γνωστού τραγουδιού του Παπάζογλου «όλα τριγύρω αλλάζουνε κι όλα τα ίδια μένουν», έρχονται να συναντήσουν τα διηγήματα του «Εξ αδιαθέτου», έμπλεα ευαισθησίας, ρομαντισμού, νοσταλγίας, αγαπημένων συνηθειών θαμμένων στον χρόνο, εικόνων από τόπους και πρόσωπα και, κυρίως, από μια μεγάλη αλήθεια. Ότι το μεγαλείο της ανθρωπιάς παραμένει στα δάκρυα και στο γέλιο και θα συνεχίσει να λάμπει στο διηνεκές, όσο θα υπάρχουν οι άνθρωποι.

Ο Γιώργος Παπαθανασόπουλος έγραψε ιστορίες απλές, μα της αυτοεκτίμησης, του θάρρους και της δύναμης. Βιωματικές ιστορίες καθημερινότητας των διπλανών μας που, εύκολα, κτυπούσαν τότε και την δική μας πόρτα. Είναι ιστορίες που, αν και μικρές, βγήκαν σεργιάνι στον μεγάλο μας κόσμο, για να μιλήσουν για τα καθαγιασμένα στην ψυχή και στο μυαλό περασμένα, για τα αμελητέα ή ευμεγέθη προβλήματα και για τα χιουμοριστικά απρόβλεπτα ή για ασυμφωνίες χαρακτήρων, για Γνώση, Σοφία και Αγάπη. Έγραψε ακόμη, για άστοχες επιλογές και χαλασμένες από το «εγώ» συμπεριφορές, για σκοτεινές πλευρές του δρόμου που ξαφνικά φωτίστηκαν κι έκαναν τον Μαύρο, άσπρο, για συγγνώμες κι απορρίψεις του αλάθητου υπερόπτη.

Όλα τα κείμενα γραμμένα, όχι με λόγια γλώσσα, αλλά της καθημερινής κοινωνικής συναλλαγής, αυτή που ευωδιάζει αλήθεια κι ομορφιά. Η γλώσσα του συγγραφέα, ίσως απλή και αφελής, είναι ανεπιτήδευτη στο χαρτί, είναι ζουμερή, κοφτή και πυκνή, όχι λεπτεπίλεπτη και περιποιημένη. Πάντα προτιμάμε μια αλήθεια απλή, αντίστοιχη με την πολυπλοκότητα της πραγματικότητας, αλλά δίχως το βάρος της σύγχυσης του πνεύματος.

Η απλότητα είναι ευφυία και τέχνη και αρετή. Να λέμε την αλήθεια. Απλότητα του αληθινού και ας είναι πολύπλοκο. Απλό είναι το απέριττο, το ό,τι απαιτείται για να κατανοηθεί σωστά κάτι, χωρίς να μειώνεται η ουσία του. Δεν ταυτίζεται με το απλοϊκό. Είναι μια λεπτή προσέγγιση της αλήθειας, χωρίς φτιασίδια που την αλλοιώνουν. Μια αρμονική θεώρηση των μερών με ματιά διαφάνειας. Απλό, αλλά και τόσο δύσκολο. Αξίζει και συνιστά επίτευγμα, που το κατορθώνουν ελάχιστοι.

Εξάλλου, απλότητα δε σημαίνει μειωμένη νοημοσύνη, όπως και ευφυΐα δε σημαίνει συσσώρευση εμποδίων. Είναι μια πολυπλοκότητα σκέψης που καταλήγει σε μια απλότητα «βλέμματος». «Όλα είναι πολύ πιο απλά από όσο μπορούμε να φαντασθούμε και ταυτόχρονα πολύ πιο περίπλοκα από όσο μπορούσαμε να διανοηθούμε» έλεγε ο Γκαίτε. Μία τεράστια πολυπλοκότητα της πραγματικότητας, καθίσταται τελικά απλότητα της ύπαρξης. Το αντίθετο του απλού δεν είναι το πολύπλοκο, αλλά το κίβδηλο.

Σαράντα τρεις μικρές ιστορίες βρίσκονται στο «Εξ αδιαθέτου», που προκαλούν το «κοινό αίσθημα» και δωρίζουν στον ώριμο αναγνώστη τη γλυκύτητα της νοσταλγίας, τουλάχιστον, ενώ στον νέο ηλικιακά, του ανοίγουν παράθυρο στη ζωή που δεν έζησε.

Ο συγγραφέας Γιώργος Παπαθανασόπουλος

Ο Γιώργος Παπαθανασόπουλος γεννήθηκε το 1955 στην Κάτω Χρυσοβίτσα, Θέρμου, Αιτωλίας και Ακαρνανίας. Στο χωριό του τελείωσε το Δημοτικό και στο Θέρμο το τότε εξατάξιο Γυμνάσιο. Στη συνέχεια, εργαζόμενος, σπούδασε οικονομικά στο Πανεπιστήμιο Πειραιά και εργάστηκε στον τραπεζικό χώρο. Διηγήματά του δημοσιεύτηκαν σε ηλεκτρονικά και έντυπα μέσα. Ένα μικρό διήγημά του έχει συμπεριληφθεί στο βιβλίο «Με μια σχεδία» (συλλογική έκδοση) από τις εκδόσεις «Παρατηρητής» της Θράκης, με σκοπό τα έσοδα να διατεθούν για την ενίσχυση του περιοδικού «Σχεδία». Τον Οκτώβριο του 2020 εκδόθηκε το πρώτο του βιβλίο με διηγήματα από τις εκδόσεις «Αλεξάνδρεια», τίτλος του βιβλίου «Εξ αδιαθέτου».

«Εξ αδιαθέτου» Γιώργος Παπαθανασόπουλος |  Παύλος Λεμοντζής | cityportal.gr