Σκηνοθετεί τη θεατρική παράσταση τεσσάρων μονολόγων με κοινό τίτλο «Κοινή αλήθεια» που προέκυψαν από προσαρμογή πεζών της Ιωάννας Καρυστιάνη, μια παράσταση που ανεβαίνει στο Μικρό Θέατρο Η Εύη Δημητροπούλου έδωσε συνέντευξη στον Σωτήρη Ζήκο, αρχισυντάκτη του περιοδικού CITY.
Το κείμενο της παράστασης προέρχεται από πεζά της Ιωάννας Καρυστιάνη που διασκευάστηκαν για το θέατρο;
Τα κείμενα προσαρμόστηκαν για τις ανάγκες της παράστασης. Συνεργάστηκα με την ποιήτρια φιλόλογο Κούλα Αδαλόγλου περισσότερο στην επιλογή και την έκταση των κειμένων. Τα κείμενα της Ιωάννας Καρυστιάνη τα οποία είναι από τα διηγήματα «Η κυρία Κατάκη» έχουν έντονη θεατρικότητα με αποχρώσεις λόγου σπάνιες.
Ποια είναι η υπόθεση αυτού του έργου;
Είναι τέσσερεις μονόλογοι, τέσσερεις χαρακτήρες που μιλούν για τις σημαντικές στιγμές της ζωής τους. Ξέρουν να απολαμβάνουν ένα καλό γεύμα, να εκτιμούν τους φίλους, να αποδέχονται το θάνατο και να πιστεύουν στο καθήκον. Ο κόσμος τους είναι πλούσιος από εικόνες και τις μοιράζονται με μας.
Ποιοι είναι οι τέσσερις χαρακτήρες του έργου;
Είναι μοναχικοί άνθρωποι που, παρά την εγκατάλειψη, βρίσκουν μέσα από ένα θαμπό φως τη συγχώρεση. Έχοντας μόνο το χρόνο για συντροφιά τους, μάζεψαν τα μικρά πολύτιμα της ζωής και προσπερνούν τη μιζέρια που τους περιβάλλει. Μέσα από αλήθειες αντιμετωπίζουν τη ζωή γενναία, με χιούμορ και αυτοσαρκασμό. Είναι η ιστορία της Στάσας, του Αθανάσιου Μεγαβάτη, της Λέλας και της κυρίας Κατάκη που μέσα από απόμερες και όμορφες διαδρομές συναντάει την ιστορία του τόπου μας που βρίσκεται δίπλα στην δική μας.
Τι σημαίνει ο τίτλος «Κοινή αλήθεια» σε αυτήν την πατάσταση;
Η κοινή αλήθεια είναι το κύμα της μνήμης που αναγνωρίζει ποια είναι τα σοβαρά και ποια όχι. Η πραγματικότητα που ταξιδεύει, έρχεται από μακριά και αράζει στην ψυχή μας. Η κοινή αλήθεια είναι ένα λιμάνι που αναζητούμε για να πάρουμε κουράγιο για το επόμενο μας ταξίδι. Η κάθε μέρα μας ιδωμένη ξεχωριστά.
Γιατί επιλέξατε αυτό το έργο αυτήν την εποχή;
Στην εποχή της κρίσης κάνεις ερωτήσεις, στρέφεις τότε το βλέμμα στις οικείες γειτονιές. Αναζητάς τις αιτίες που σ’ αφήνουνε μισό. Ξέρουμε όλοι ότι συνέβησαν πολλά σ αυτόν τον τόπο μετά τον πόλεμο, όμως παρ’ όλες τις επικεφαλίδες, τις μελέτες και τα συνθήματα δεν κερδίσαμε τη δικαιοσύνη που μας αξίζει. Είναι σαν η ιστορία μας να τυπώθηκε πάνω στη σιωπή και στα κρυμμένα λόγια. Αυτή την αίσθηση την έχω όταν επιχειρώ να γυρίσω τον χρόνο πίσω, όταν ψάχνω να βρω αλήθειες. Να μη νιώθω σαν άδειο ρούχο. Ευτυχώς η Ελλάδα έχει ποιητές που φανερώνουν την αγωνία της πατρίδας που ακόμη ελπίζει. Παρά το μίσος και το αίμα που τρύπωσε στην γειτονιά, στην οικογένεια στην κοινωνία. Και πως να ειπωθεί μια Κοινή Αλήθεια; Ιδού το ερώτημα και η πρόκληση. Η Ιωάννα Καρυστιάνη κινεί τα νήματα της και εμείς την ακολουθούμε.
info:
σχετικά νέα
Διαβάστε όλα τα τελευταία νέα | Ενημερωθείτε
