Για όλα τα πράγματα στη ζωή χρειάζεται θέληση

Οι υποσχέσεις που δίνουμε στον εαυτό μας όταν ξεκινάει η νέα χρονιά μου φέρνουν πάντα στο μυαλό τη χίμαιρα των μαθητικών μου χρόνων: να μάθω μαθηματικά. Μεγάλος σκράπας στα μαθηματικά εγώ, κάθε νέα σχολική χρονιά αποφάσιζα πως φέτος θα γινόμουν το alter ego του Ευκλείδη. Θα διαβάσω και δε μπορεί, το μέγα μυστήριο που λέγεται γεωμετρία, θα λυθεί!

Κάθε χρόνο το ίδιο βιολί. Ξεκινούσε η χρονιά και έδινα όρκο πως δε θα ανοίξω ξανά το λυσάρι, πως θα ασχοληθώ σοβαρά και θα μάθω τις συμπληρωματικές, παραπληρωματικές και αναπληρωματικές γωνίες και το πολύ μέχρι τα Χριστούγεννα είχα σταματήσει ακόμα και να αντιγράφω τις ασκήσεις και απλά υπέμενα στωικά το βλέμμα του καθηγητή μου που φώναζε : δεν είναι δυνατόν να είσαι τόσο στούρνος παιδί μου!

Τα χρόνια πέρασαν και ευτυχώς η μάστιγα του θεού που φτιάχτηκε για να νιώθω εγώ ηλίθια και ονομάζεται μαθηματικά, σταμάτησε να με βασανίζει. Μου έμεινε μόνο η πίκρα και η καζούρα των φίλων μου, που ακόμα όταν θέλουν να με κομπλάρουν με ρωτάνε αιφνιδιαστικά διαιρέσεις.

Όσο περνάνε τα χρόνια συνειδητοποιώ πως το ίδιο με τα μαθηματικά, ισχύει όσον αφορά και τις πρωτοχρονιάτικες υποσχέσεις/αποφάσεις. Λες θα κάνεις ένα σωρό πράγματα τον νέο χρόνο και τελικά καταλήγεις με ένα μεγάλο ”δε βαριέσαι” και τα φορτώνεις όλα τον κόκορα.

Ε, δεν πάει έτσι όμως. Μαθηματικά δεν έμαθα γιατί προφανώς εκτός από στούρνος είμαι και τεμπέλα και όχι γιατί όλοι οι μαθηματικοί του κόσμου τούτου έχουν συνωμοτήσει εις βάρος μου άσε που εδώ που τα λέμε, δεν έχω και κανέναν πρώην μαθηματικό για να έχει μένος εναντίον μου όλος ο κλάδος.

Το θέμα είναι να θες. Για όλα τα πράγματα στη ζωή χρειάζεται θέληση. Ξέρεις, αυτό το γνωστό τσιτάτο που λέει πως όπου υπάρχει ένα θέλω, υπάρχει και ένας δρόμος δεν είναι καθόλου μπουρδίτσα να ‘χαμε να λέγαμε. Κάθε τι στη ζωή μας γίνεται επειδή το θέλουμε ή δε γίνεται επειδή δεν το θέλουμε . Επίσης είναι και μερικές περιπτώσεις που λειτουργούμε γιατί νομίζουμε πως θέλουμε κάτι αλλά τελικά στο τέλος της μέρας καταλαβαίνεις πως είναι άσχημο να μην έχεις αυτό που θέλεις ή ακόμα χειρότερα να μην θέλεις αυτό που έχεις.

Δεν είναι πάντα εύκολο να στηρίζεις τις επιλογές σου και πολλές φορές το βάρος τους μοιάζει δυσβάσταχτο αλλά μάλλον αυτή είναι η ουσία κάθε επιλογής. Πως διαλέγεις αυτό που σε κάνει ευτυχισμένο άσχετα με το αν είναι εύκολο ή δύσκολο. Η ευτυχία δεν είναι εύκολη κατάκτηση. Αν ήταν εύκολο , θα κυκλοφορούσαν όλοι με ένα μόνιμο χαμόγελο καρφωμένο στο πρόσωπο τους. Όχι γιατί είναι δύσκολο να ευτυχήσεις στιγμιαία αλλά γιατί είναι δύσκολο να καταλάβεις πως αυτή ακριβώς είναι η αξία της ευτυχίας. Είναι η στιγμή που περνά και χάνεται και μένει για πάντα στο μυαλό σου και στην καρδιά σου. Ο χρόνος σταματάει στις φωτογραφίες μόνο. Στην αληθινή ζωή μέχρι να το πάρεις χαμπάρι είναι κιόλας αύριο, μεθαύριο , πέντε χρόνια μετά.
 
Πως θες να είσαι πέντε χρόνια μετά; Εγώ δε ξέρω να σου πω αλλά μάλλον θέλω να μπορώ να λέω ναι και όχι με την καρδιά μου και να μην συμβιβαστώ ποτέ σε μία παρ΄ ολίγον ευτυχία.

Cristin
glosscristin@gmail.com