Έχουν εξαιρεθεί από τις επιχορηγούμενες θεατρικές ομάδες του υπουργείου Πολιτισμού, ως είδος που δεν μπορεί να καταταχθεί πουθενά και που δεν αφορούν την ελληνική πραγματικότητα. Ο Γιάννης Μήτρου, ιδρυτής της AlmaKalma και του «Εργαστηρίου ζωντανών παραστατικών τεχνών» μίλησε στον Xρήστο Mιχαλέρη και το περιοδικό CITY για τη νέα του performance «Ουρλιαχτό 10» που θα παρουσιαστεί στη Μονή Λαζαριστών και στο Βερολίνο.
Πώς γεννήθηκε η AlmaKalma;
Η AlmaKalma είναι μάλλον γιαγιά πια… Ιδρύθηκε όταν γύρισα από το Παρίσι στο τέλος της δεκαετίας του ’90, ως μια ομάδα τέχνης που αφορούσε μια σύγκλιση του επιστημονικού χώρου και του καλλιτεχνικού χώρου με σκοπό να δημιουργήσει κάποιες προϋποθέσεις ούτως ώστε διάφοροι άνθρωποι από διάφορες τέχνες και ανθρωπιστικές επιστήμες, να μπορέσουν να εμπλακούν και να δουν τι μέλλει γενέσθαι. Ο ένα άξονας ήταν ο πολιτικός άξονας, δηλαδή, πώς θα δημιουργήσουμε καταστάσεις που να περιέχουν το αισθητικό, αλλά και το πολιτικό μέσα και ο άλλος άξονας ήταν καθαρά η έρευνα και συγκεκριμένα στο κομμάτι που με ενδιέφερε πως θα ήταν στο μέλλον οι ζωντανές παραστατικές τέχνες, σκεπτόμενος ότι η επιτομή της εικόνας και του θεάματος, καταργεί ολοένα το σώμα. Από εκεί ξεπήδησε η AlmaKalma και αργότερα έφτιαξα το «Εργαστήρι των ζωντανών παραστατικών τεχνών» που ήταν το πρώτο επαγγελματικό εργαστήρι έρευνας που έγινε στην Ελλάδα το 2003.
Η AlmaKalma ενσωματώθηκε και στο κομμάτι του performance και ήταν η πρώτη ομάδα στην Ελλάδα που διαπραγματευόταν την performance. Όχι πλέον ως θέατρο ή θεατρική δράση, αλλά ως performance καθαρή.
Πώς ήρθαν οι ιδέες αυτές;
Είχα σχέση έτσι κι αλλιώς με το κλασικό θέατρο ως ηθοποιός και σκηνοθέτης. Σπουδάζοντας πυρηνικός φυσικός στο Παρίσι, με υποτροφία ως «νέος δημιουργός» για τη σχέση τέχνης κι επιστήμης. Από εκεί ορμώμενος είδα ότι υπάρχει μια μελλοντική χροιά. Ενεπλάκην μετά σε ομάδες δρόμου με πολιτικά χαρακτηριστικά που ήταν πολύ της μόδας το 1997 στο Παρίσι κι είχα υπό τον έλεγχο μου 120 άτομα που έκαναν διάφορα events με εκπαίδευση σε εξειδικευμένους τομείς, με καταστασιακά χαρακτηριστικά. Τα μείζονα προβλήματα είχαν να κάνουν με το χώρο ελευθερίας και το χώρο έκφρασης και μετά στα διάφορα προβλήματα παιδείας κ.λ.π. Στην Ελλάδα δεν υπήρχαν τότε αυτά και όταν ήρθα και μιλούσαμε γι’ αυτά, ήμουν σαν εξωγήινος. Επειδή είχα την τύχη να κάνω το δεύτερο διδακτορικό μου στην πολιτική φιλοσοφία και στην ψυχανάλυση, μπλέχτηκα με το εργαστήριο έρευνας πάνω στο φαντασιακό κι έτσι έγινε η σύνδεση με το Α.Π.Θ.
Ποιες κύριες δυσκολίες αντιμετωπίζετε;
Το πιο δύσκολο κομμάτι έχει να κάνει με τις αντοχές των performer σε επίπεδο λεκτικό και σωματικό. Ο λόγος ρυθμοποιείται και γίνεται σαν τραγούδισμα γι’ αυτό χρειάζεται συντονισμό και ιδιαίτερο κόπο. Η άλλη δυσκολία φυσικά είναι το οικονομικό, αφού δεν χρηματοδοτούμαστε και πρέπει να δουλεύουν τα παιδιά καθημερινά πολλές ώρες και να έχουν και τις δουλειές τους. Το υπουργείο πολιτισμού αποφάσισε ότι η ομάδα μας δεν μπορεί να καταταχθεί πλέον στις επιχορηγούμενες, εξαιρείται από όλες, ως η ομάδα η οποία δεν είναι ούτε θεατρική, αλλά και γιατί αυτά που κάνει δεν αφορούν την ελληνική πραγματικότητα. Μας έχει έρθει επίσημο mail πριν ένα χρόνο…
Συνεργάζεστε με άλλες παρεμφερείς ομάδες;
Δεν μας έχουν υποστηρίξει γενικά, οι υπόλοιπες θεατρικές ομάδες, υπάρχει μια επιφύλαξη, μια φοβία. Υφίσταται αυτό στην Ελλάδα για δύο λόγους, υπάρχει ημιμάθεια, δεν ξέρουν ακριβώς τι συμβαίνει ακριβώς με την κίνηση της τέχνης στην Ευρώπη, και κατά δεύτερο με τη συμπεριφορά μεγάλου κομματιού του καλλιτεχνικού χώρου που γίνεται απεχθής τελικά…
Η ωραιότερη πρόκληση όσον αφορά σε κάθε δράση σας ποια είναι;
Έχει να κάνει με μια συστράτευση ενεργών δημιουργών, ακαδημαϊκών κ.λ.π. όπου κατά κάποιο τρόπο θα έρθουν σε επαφή με την ιδεολογική μας πρόταση που έχει να κάνει με δυο αξιώματα: Επιστροφή στο σώμα, επιστροφή στην τεχνική με αναγεννησιακό τρόπο. Η επιστροφή στο σώμα έχει να κάνει όπως ακούγεται, επιστροφή στο πίσω, ως χώρος, ως χρόνος, ο άνθρωπος που επανακατέχει το σώμα του. Το βλέπεις ακόμα και στη Wall Street σήμερα, η ζωντανή ανθρώπινη επαφή είναι η ωραιότερη επαφή, πέρα από κάθε διαδίκτυο, υπάρχει και κινείται. Στην Τέχνη αυτό σημαίνει ότι επιστρέφουμε ταυτόχρονα και σε κάποια τεχνική αναγεννησιακού τύπου, όπως ακριβώς οι ιερείς τότε μπήκαν στο ιερό και στο βέβηλο για να χτυπήσουν το κατεστημένο της εποχής, άλλοτε συνειδητά, άλλοτε ασυνείδητα. Στη σημερινή εποχή έχει να κάνει με μια αντιστράτευση στην post modern λαίλαπα, που χτυπάει την Ελλάδα και μια κατάληψη της post post modern περιόδου που βιώνουμε, η οποία ιδεολογικά είναι χαοτική, οπότε το παιχνίδι θα παιχτεί στα σημεία.
Η επερχόμενη δράση σας;
Είναι μια performance η οποία θα γίνει και στο Βερολίνο και θα έχει πολιτικά χαρακτηριστικά. Λέγεται «Ουρλιαχτό 10» με αφορμή το ουρλιαχτό του Allen Ginsberg… Και με Θανάση Τριαρίδη μέσα… Είναι μια performance όπου στη δράση πάνω, που θα έχει ζωντανή μουσική και video art και πολύ έντονη σωματική δράση με τη δική μας μέθοδο, στον κόσμο θα δημιουργούνται αναγεννησιακοί πίνακες με τα σώματα σαν γλυπτική των performers. Η κεντρική ιδέα είναι ότι αν υπάρχει ο άνθρωπος ως τέτοιο εδώ και τώρα κι απέναντί του υπάρχει κάτι άλλο, αυτό που μας μένει είναι πολύ απλά να χτυπηθούμε με το άλλο, τίποτε άλλο. Στο Βερολίνο θα συμμετέχει και μια φωτογράφος αναγνωρισμένη, δεμένη με σχοινιά, χέρια-πόδια σε φυσικό πόνο σε όλη τη διάρκεια της παράστασης, όπου σιγά-σιγά οι φωτογραφίες θα ντύσουν το γυμνό σώμα της, θα αποκατασταθεί από τη δημιουργημένη εικόνα και θα αποτελέσει το στοιχείο σύμβολο για την επαναγέννηση του σώματος. Ταυτόχρονα θα καίγεται η γερμανική και η ελληνική σημαία μπροστά στα πόδια της, ως ένδειξη της κατάστασης που βιώνουμε. Θα έχει κι έναν πιο προβοκατόρικο χαρακτήρα στο Βερολίνο.
Γενικότερα ρωτώντας, η ανάγκη εξέλιξης της τέχνης σας, συνακολουθείται από την γενική καλλιτεχνική στάθμη του κοινού;
Κάποια ακροατήρια νομίζω ότι γεννιούνται. Οι ίδιες οι αντιφάσεις το γεννούν. Γενικά δεν προσαρμόζουμε κανένα επίπεδο, πολεμάω στο επίπεδο της δράσης, αυτό που γίνεται με σκληρή δουλειά εμφανίζεται μπροστά σου και στο επίπεδο του διαλόγου, υπάρχουν διαλεκτικές, αλλά υπάρχουν και όροι. Η εκλαΐκευση έχει να κάνει με στιγμές, η έκπτωση δεν θα γίνει ποτέ.
info:
«Ουρλιαχτό 10» στη Μονή Λαζαριστών – Πειραματική Σκηνή, Κολοκοτρώνη 21, 564 30, Σταυρούπολη, T:2310589185
Καθ’ όλη τη διάρκεια του Νοεμβρίου
σχετικά νέα
Διαβάστε όλα τα τελευταία νέα | Ενημερωθείτε
