Ο Γκυστάβ Φλωμπέρ (Gustave Flaubert, 12 Δεκεμβρίου 1821 – 8 Μαΐου 1880) ήταν Γάλλος μυθιστοριογράφος, που με το έργο του εγκαινίασε μια νέα εποχή στην πεζογραφία και ειδικότερα στο μυθιστόρημα.
Είναι γνωστός ιδιαίτερα για το πρώτο του δημοσιευμένο μυθιστόρημα, τη Μαντάμ Μποβαρύ (1857), και για τη σχολαστική του αφοσίωση στην τέχνη και το στυλ του.
Η «Μαντάμ Μποβαρύ» θεωρείται ένα από τα καλύτερα βιβλία της παγκόσμιας λογοτεχνίας. Το περιεχόμενο του βιβλίου, προκλητικό για την εποχή, έβαλε τον Γκυστάβ Φλωμπέρ σε δικαστικούς μπελάδες
Γεννήθηκε στις 12 Δεκεμβρίου του 1821 στην πόλη Ρουέν στην Γαλλία. Ο πατέρας του ήταν χειρουργός σε νοσοκομείο της πόλης και η μητέρα του Φλωμπέρ καταγόταν από οικογένεια ιατρών.
Από μικρός μεγάλωσε στο αποστειρωμένο περιβάλλον του νοσοκομείου, εξαιτίας των συχνών ασθενειών του. Μάλιστα, ορισμένοι γιατροί είχαν ενημερώσει την οικογένεια ότι ο μικρός Φλωμπέρ ίσως να μη ζούσε πολλά χρόνια.
Οι φιλοδοξίες της οικογένειας στράφηκαν όλες προς τον πρωτότοκο γιο των Φλωμπέρ και ο Γκυστάβ απογοητευμένος βρήκε καταφύγιο στην λογοτεχνία και την συντροφιά της μικρής αδερφής του, Καρολίν.
Από τα οκτώ του χρόνια διάβαζε άπταιστα και μέχρι τα 14 είχε ολοκληρώσει το πρώτο του έργο, φαντασιακού περιεχομένου. Παρακολούθησε μαθήματα στο Collége Royal de Rouen, έγραφε στην εφημερίδα του σχολείου και μελετούσε Σαίξπηρ. Στα 15 του κέρδισε βραβείο για μια εργασία πάνω στα μανιτάρια, που αργότερα αποδείχτηκε ότι ήταν αντιγραφή.
Γκυστάβ Φλωμπέρ: Το Παρίσι και και το επιληπτικό επεισόδιο
Στις αρχές του 1840, ο Φλωμπέρ μετακόμισε στο Παρίσι για να σπουδάσει Νομική. Απέτυχε να τελειώσει τη σχολή, καθώς το 1846 διαγνώστηκε ότι είχε επιληψία.
Η γνωμάτευση του γιατρού άλλαξε την ζωή του Γκυστάβ που εγκατέλειψε το Παρίσι, επέστρεψε στη Ρουέν και εγκαταστάθηκε μαζί με τη μητέρα του και την ανιψιά του σε εξοχικό σπίτι στην Κρουαζέ όπου και αφοσιώθηκε πλήρως στην μυθιστοριογραφία.
Το Παρίσι ο Φλωμπέρ το απεχθανόταν. Είχε δηλώσει μια φορά πως «είμαι αρκούδα και θέλω να παραμείνω αρκούδα στην φωλιά μου». Παρόλα αυτά κράτησε φιλίες με τον Βίκτωρα Ουγκό και άλλους διανοουμένους του Παρισιού.
Το 1848 μαζί με τον φίλο του Λουί Μπουιλέ ταξίδεψαν στο Παρίσι και ήταν μάρτυρες της Φεβρουαριανής Επανάστασης της Γαλλίας, ενώ από το 1856 ο Φλωμπέρ περνούσε τους χειμώνες του στην γαλλική πρωτεύουσα.
Γκυστάβ Φλωμπέρ: Τα έργα
Περίφημο είναι και το «Μυθιστόρημα μαθητείας» L’Éducation sentimentale (Η αισθηματική αγωγή), ένα από τα πιο καθοριστικά έργα του 19ου αιώνα
Παρόλο που σύμφωνα με τους βιογράφους του ο Φλωμπέρ άρχισε να γράφει από την ηλικία των 8 χρονών, το πρώτο δημοσιευμένο έργο του είναι η νουβέλα του Νοέμβρης (Novembre) που εκδόθηκε το 1842.
Το 1849 είχε τελειώσει την πρώτη γραφή του σημαντικού μυθιστορήματός του Ο πειρασμός του Αγίου Αντωνίου (La Tentation de Saint Antoine) το οποίο όμως άφησε στην άκρη λόγω των κακών κριτικών που πήρε από τους φίλους του. Σε βιβλίο εκδόθηκε το 1857.
Το 1850 επιστρέφοντας από την Αίγυπτο, άρχισε τη συγγραφή της διάσημης πια, Μαντάμ Μποβαρύ (Madame Bovary) την οποία τελείωσε το 1856.
Το 1858, ύστερα από ένα ταξίδι στα ερείπια της Καρχηδόνας, άρχισε τη συγγραφή του μυθιστορήματός του, Σαλαμπό (Salammbô), συγγραφή που θα κρατούσε και αυτή άλλα τέσσερα χρόνια.
Το τελευταίο μεγάλο έργο του, την Αισθηματική αγωγή (L’Éducation sentimentale), μια μυθιστορηματική ανάπλαση των νεανικών του χρόνων θα άρχιζε να τη γράφει το 1862 για να την ολοκληρώσει επτά χρόνια αργότερα το 1869.
«Μαντάμ Μποβαρύ»
Από τον Οκτώβριο μέχρι τον Δεκέμβριο του 1856 δημοσιεύτηκε σε συνέχειες στην εφημερίδα La Revue de Paris, το μυθιστόρημα του Γκυστάβ Φλωμπέρ «Μαντάμ Μποβαρύ».
Το περιεχόμενο του βιβλίου προκάλεσε σκάνδαλο για την προκλητικότητά του με αποτέλεσμα ο συγγραφέας να βρεθεί ενώπιον της δικαιοσύνης με την κατηγορία ότι προσέβαλλε τη θρησκεία και τα ήθη της εποχής.
Ο Φλωμπέρ, ρεαλιστικός και ωμός σκιαγράφησε τα γρανάζια της γαλλικής κοινωνίας και τη θέση που έχουν σε αυτή τα δύο φύλα.
Η Έμμα Μποβαρύ, μια παθιασμένη γυναίκα που αναζητά τον έρωτα και τις αληθινές απολαύσεις με κάθε κόστος, παύει να είναι απλά ένα αντικείμενο διακοσμητικής θηλυκότητας και παλεύει για αυτά που πιστεύει.
Δεν παραδίνεται σε έναν πεθαμένο μηχανικό γάμο, αλλά μέσα από ερωτικούς συντρόφους ανακαλύπτει τον έρωτα και την ηδονή.
Η Έμμα απαξιεί και κλυδωνίζει τα κοινωνικά ταμπού της εποχής. Η μητρότητα δεν είναι η απόλυτη ευτυχία και το αίσθημα καταξίωσης δεν είναι μόνο προτέρημα των ανδρών.
Ο Φλωμπέρ έθεσε τα θεμέλια του φεμινισμού και κοίταξε κατάματα «πίσω από τα παραβάν» τη διπρόσωπη και δήθεν αψεγάδιαστη καλή κοινωνία της Γαλλίας.
Για να ολοκληρώσει το βιβλίο ο Φλωμπέρ χρειάστηκε έξι χρόνια.
Με τη δημοσίευση του όμως σκιαγράφησε σχολαστικά την καθημερινή ζωή και πέτυχε να αναστατώσει τις συντηρητικές κοινωνικές και θρησκευτικές προκαταλήψεις που υπήρχαν στην Γαλλία.
Το τέλος
Ο Γκυστάβ Φλωμπέρ στη διάρκεια της ζωής του ταξίδεψε αρκετά: το 1840 επισκέφτηκε τα Πυρηναία και την Κορσική, εξερεύνησε την επαρχία της Βρετάνης το 1846 και το 1849 με 1850 έκανε ένα μεγάλο ταξίδι στην Ανατολή με σταθμούς στην Κωνσταντινούπολη, την Ελλάδα, το Λίβανο (όπου και κόλλησε σύφιλη από μια επαφή με πόρνη), και την Αίγυπτο.
Τα τελευταία χρόνια της ζωής του τα πέρασε στο σπίτι του στην Κρουαζέ με την ανιψιά του που κατά κάποιο τρόπο τον γηροκόμησε.
Τα νοσήματα που είχε κολλήσει στα ταξίδια που έκανε, δυσχέραναν την υγεία του και στις 8 Μαΐου του 1880, ο Φλωμπέρ πέθανε από εγκεφαλική αιμορραγία.
Ο Φλωμπέρ δεν παντρεύτηκε ποτέ, κράτησε σχέση από απόσταση και ικανοποιούσε τις ορμές του με αγοραίο έρωτα
Η αναγνώριση του Γκυστάβ Φλωμπέρ
Η αναγνώριση του Γκυστάβ Φλωμπέρ είναι διαρκής ανά τους αιώνες και ελάχιστοι είναι οι ομότεχνοί του που δε θεώρησαν χρέος τους να τον μελετήσουν.
Κάφκα, Σαρτρ, Μπωντλαίρ και Προυστ είναι μόνο κάποια από τα ιερά τέρατα της τέχνης που ανέτρεξαν στο έργο του και προσπάθησαν να κατανοήσουν την προσωπικότητά του.
Το έργο του είναι απαράβλεπτο, αστείρευτο, σχεδόν μυθικό.
Έμεινε στην ιστορία της παγκόσμιας λογοτεχνίας, δημιουργώντας τις ρίζες του μυθιστορήματος.
Αυτό, ωστόσο, ήταν το αποτέλεσμα μιας επίπονης ζωής, που βίωνε ο συγγραφέας με τον μόχθο της αδιάκοπης αυταπάρνησης, αλλά και της απάρνησης του κόσμου και της πραγματικότητας.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:
σχετικά νέα
Διαβάστε όλα τα τελευταία νέα | Ενημερωθείτε
