Την παράσταση «Γυάλινος κόσμος», παρακολουθήσαμε στο θέατρο Αριστοτέλειον. Παράσταση με μικρές κορυφώσεις και ρυθμικές σκηνές που αξιοποίησαν πολλά στοιχεία του κειμένου. Το έργο χαρακτηρίζεται από αυτοβιογραφικές αναφορές μνήμης- ανάμνησης του συγγραφέα. Αναπτύσσεται στις ρητές νύξεις των πολιτικών- κοινωνικών συνθηκών ζωής, στον Νότο της Αμερικής την εποχή της οικονομικής ύφεσης, με κυρίαρχο το μοτίβο της μουσικής, στον απόηχο γεγονότων της Ευρωπαϊκής ιστορίας.
Στην παράσταση που παρακολουθήσαμε δόθηκε το στοιχείο του εγκλεισμού, της απομόνωσης και της ευθραυστότητας, της αγωνίας και ανησυχίας για το μέλλον, της ματαίωσης της επιθυμίας, των ονείρων, της επικοινωνίας αλλά και της προσπάθειας υπέρβασης των ορίων και εμποδίων της μοίρας.
Το έργο ξεδιπλώθηκε στον αρχετυπικό κύκλο μιας οικογένειας όπου, αν και απουσιάζει η πατρική φιγούρα, τα δύο παιδιά, ο ποιητής Τομ και η πληγωμένη Λώρα, κρατούν μια ανάμνηση από εκείνον στην αταβιστική τάση φυγής, περιπέτειας και ελευθερίας αλλά και παραίτησης και υποταγής, όπως εκδηλώνεται στην καθημερινή αντιπαράθεση με την διαψευσμένη και μελαγχολικά δυναμική μητέρα τους.
Η σκηνοθετική ανάγνωση σχηματοποιήθηκε με απλές γραμμές ακολουθώντας το κείμενο στον άξονα του δραματικού χρόνου με τομές αφήγησης και αναπαράστασης. Αξιοποιήθηκε η ψυχογραφική διάσταση στη συνθήκη των ρητών και άρρητων ρημάτων ζωής των τριών προσώπων και της αινιγματικής έλευσης του ξένου καλεσμένου που αποκάλυψε πτυχές της ζωής του παρελθόντος, επεξηγώντας το παρόν και προοιωνίζοντας το αδιέξοδο τέλος.
Κάποιες σκηνές άφησαν δυνατές εντυπώσεις, όπως η έναρξη του έργου με τον αφηγητή στην άκρη της σκηνής να συστήνει τα πρόσωπα, τον χώρο και την συνθήκη της δράσης, σε ένα μεταίχμιο ρεαλισμού και θεατρικής ψευδαίσθησης (ήρωας-ρόλος), οι άμεσες και έμμεσες αντιπαραθέσεις των προσώπων του δράματος, ο χορός των δύο νέων και οι εικόνες που έπλασαν με την κίνηση των χεριών και τον στροβιλισμό των σωμάτων, εκείνο το παιχνίδισμα, με τις σκιές στο φιλί της συναισθηματικής εγγύτητας και της ερωτικής έλξης, ως προβολή μιας παρόρμησης, εγγεγραμμένο εντέχνως στην απόσταση της συνθήκης των ημερών και τον «γυάλινο κόσμο» των διαχωρισμών και της μη απτότητας των σωμάτων.
Η απουσία σκηνικού -πλην ελαχίστων λειτουργικών αντικειμένων- άφησε ελεύθερο πεδίο στην φαντασία, ενισχύοντας τα σημαινόμενα που προέκυψαν από την ανάγνωση του έργου και την σκηνοθεσία του. Οι ζεστοί φωτισμοί, με τους γυάλινους λαμπτήρες διαφόρων μεγεθών στο κέντρο της σκηνής, αλλά και οι πλάγιες δέσμες φωτός, στις ρωγμές τους, αντιστάθμισαν λιτά και αφαιρετικά τις επεξηγήσεις των μετατοπισμών από την κυριολεξία στην μεταφορά του αντικειμένου και ενίσχυσαν την ατμόσφαιρα κάποιων σκηνών στην εξέλιξη της ιστορίας.
Η μουσική ακολούθησε τις διακυμάνσεις της ψυχικής διάθεσης των προσώπων με διακριτά επαναλαμβανόμενα νοσταλγικά μοτίβα, ενισχύοντας τις σιωπές και υπογραμμίζοντας τις εντάσεις. Τα κοστούμια είχαν την αισθητική αύρα της εποχής, με τους χρωματικούς τόνους να προσιδιάζουν στους χαρακτήρες του έργου.
Οι ερμηνείες των ηθοποιών άφησαν να φανούν οι δυνατότητες και οι εκφραστικές δυναμικές, συνθέτοντας αρμονικά το ατομικό και ομαδικό στίγμα αποτίμησης, καλύπτοντας στυλιστικά και κάποιες επιμέρους αδυναμίες εσωτερίκευσης των ρόλων ή κάποιες αδέξιες κινήσεις. Τα λόγια των προσώπων χρωματίστηκαν και με μια διφορούμενη κωμικότητα, επιτείνοντας μια επίγευση τραγικότητας, ρεαλιστικής και ποιητικής υφής, στον αδιέξοδο κύκλο που χάραξε ο συγγραφέας για τα πρόσωπα στο έργο του.
Πρόσωπα και χαρακτήρες σε δυαδικούς-συμπληρωματικούς συμπεριφορικούς αντικατοπτρισμούς, συγγενικών, φιλικών, ερωτικών, κοινωνικών και ηλικιακών δεσμών (μητέρα-κόρη, μητέρα-γιος, αδελφός-αδελφή, γυναίκα-άνδρας, συγγενής- ξένος, νέος- ηλικιωμένος). Με αυτή την διάθεση της αποστασιοποιημένης παρατήρησης, έκλεισε ο κύκλος της παράστασης, Γυάλινος Κόσμος.
Κείμενο Αγγέλα Μάντζιου | κριτική | cityportal.gr
Διαβάστε όλα τα τελευταία νέα | Ενημερωθείτε
Ακολουθείστε το Cityportal.gr στο Google News για να μαθαίνετε πρώτοι όλα τα τελευταία νέα
Cityportal.gr Live ενημέρωση: O κορωνοϊός λεπτό προς λεπτό στην Ελλάδα και παγκοσμίως