Η κ. Βερόνικα, η πρός τό Βορρά γειτόνισσά μου (τονίζω τό «βορρά», γιά νά γίνη αντιληπτό εξ αρχής ότι εξ επόψεως φένγκ σούι η σχέση μας είναι καθ’ όλα ευοίωνη, σέ αντίθεση μέ τούς νοτίους μου γείτονες, πού, σέ μιά σχετικά καλή περιοχή αμιγούς κατοικίας, νοίκιασαν οι κακοήθεις τό ισόγειο τού σπιτιού τους σέ κάποιο μεγαλοσούπερ μάρκετ γιά αποθήκη, καί πηγαινοέρχονται τά φορτηγά, καί θά τούς πάρη καί θά τούς σηκώση, αλλά … άς είναι πού έχω σελήνη στό ζυγό), έλεγα λοιπόν, η κ. Βερόνικα κατά κόσμον, Φερενίκη κατά Θεόν, είναι καθ’ όλα αξιοπρεπέστατη : δημόσια υπάλληλος, διεζευγμένη, μητέρα ενός τριαντάχρονου, καλά αποκατεστημένου γιού, ελάχιστα σιτεμένη ηλικιακά (καθ’ όσον μικροπαντρεμένη), παρασιτεμένη σωματικά (έως καί τριακόσια καντάρια μπί έμ άρ χωρίς τό ΦΠΑ), εγκάρδια καί πάντα πρόθυμη νά βοηθήση. Τό γούστο της βέβαια είναι κάπως συζητήσιμο : τό πάρκινγκ (ένας μεταλλικός σκελετός δίπλα στό σπίτι) είναι τυλιγμένο μέ κίτρινα, λεμονί καί πορτοκαλιά μακρυά τούλια δεμένα σέ μπομπέ φιόγκους, πού θροϊζουν από τό ένα μπωφόρ καί πάνω. Τό βράδυ ο κήπος φωτίζεται από δεκάδες κρυμμένες λάμπες σέ όλα τά χρώματα τής ίριδος, πού μέ τή σειρά τους φιλτράρονται στήν είσοδο τού σπιτιού καί τά παράθυρα από δεκάδες μικρά γυαλάκια καί κρυσταλλάκια κρεμασμένα σέ αρμαθιές ή αλυσίδες, ενώ γύψινα αγαλματάκια νυμφών, μωρών καί γελαστών φαύνων συμπληρώνουν τήν υπερπαραγωγή. Εκτός τής δημοσιοϋπαλληλικής της ιδιότητος, τήν οποία δέν παραλείπει νά τιμήση τουλάχιστον δέκα πέντε μέρες τό μήνα, όταν, δηλαδή, δέν τήν καλύπτει κάποια αναρρωτική, η κ. Βερόνικα ολοκληρώνει τό εισόδημά της εδώ καί λίγα χρόνια ως αστρολόγος (εξ ού καί η πολυσημία στή διακόσμηση τού σπιτιού : «έ, πώς νά τό κάνω δηλαδή τό σπίτι, μίνιμαλ ; πού δηλαδή νά κάτση η ενόραση, στή σκέτη τή ντιβανοκασέλα ;). Η δουλειά δέν τής λείπει – καί τώρα, στούς χαλεπούς καιρούς, έχει πολλαπλασιασθή : διαβάτες πάνε κι έρχονται στής λιγερής τήν πόρτα – τουλάχιστον δέκα μπαινοβγαίνουν κάθε απόγευμα, κι όχι μόνο διαβάτες, αλλά καί κάτι ξεγυρισμένα τέσσερα επί τέσσερα, καί επί 70 ευρώ τήν ώρα, υπολογίστε τώρα.
– Οι άντρες είναι οι καλλίτεροι, επιμένει η κ. Βερόνικα. Συνεπείς χρονικά, δέν αναλώνονται σέ συζητήσεις, έρχονται, ρωτάνε ΕΝΑ πράγμα, ένα σκέτο «τί» ή «πότε», παίρνουν τή γνώμη μου χωρίς νά γυρεύουν αναλύσεις, αφήνουν τό εβδομηντάρι καί κατά κανόνα ένα καλό φιλοδώρημα μπάμ μπάμ μπάμ, καί εξαφανίζονται.
Καμμιά σχέση μέ κάτι ηλίθιες πού έρχονται δηλώνοντας ψαγμένες καί μορφωμένες, πού δήθεν «δέν τά πιστεύουν αυτά», κι, επειδή ΔΕΝ τά πιστεύουν, αξιώνουν σαφή καί ακριβή απάντηση στίς πιό απίθανες ερωτήσεις : «αφού εγώ είμαι παρθένος καί ο Βαγγέλης ταύρος, πώς είναι δυνατόν νά μέ έχη αφήσει γιά μιά υδροχόο ;» (παίζει νά ΜΗΝ έχη η υδροχόος ωροσκόπο στούς διδύμους καί τά μυαλά στά κάγκελα …), ή «τόντς ή λουμπουτέν;» (σέ αστρολόγο ήρθες, μικρό μου, όχι στήν Καλογήρου), ή «πρέπει νά αλλάζω ρούχα ή μακιγιάζ έστω ανάλογα μέ τήν πλανητική ώρα;» (όχι μόνο ρούχα καί μακιγιάζ, αλλά καί στάση, ανόητη !). Μιά από αυτές μού ήρθε νά τή σπάσω στό ξύλο : μού ήρθε φίλε μου μέ ύφος τετρακοσίων καρδιναλίων, μού ανήγγειλε ότι δέν πιστεύει στήν αστρολογία, αλλά ήθελε νά δή τί μού βρίσκουν οι φίλες της πού τή συνέστησαν (καί γιατί τότε ήρθες εδώ καί δέν μού είπες νά βγούμε γιά καφέ, κυρά μου ;), αμφισβητούσε τήν κάθε μου κουβέντα (ήθελε καί συζήτηση περί τά οικονομικά, ήταν 17 Ιουλίου, τό θυμάμαι σά νά’ναι τώρα, καί τό είπα, η μέρα είναι δυσμενής, πανσέληνος σέ ταύ τετραγώνου, δέν θά ‘χουμε καλά ξεμπερδέματα), μόνο πού δέν ξεμαλλιαστήκαμε. Τήν έδιωξα καί δέν τής πήρα καί δεκάρα, μή μέ τρέχει σέ καμμιά ΣΔΟΕ. Κι είχε καί τό θράσος νά μέ πάρη τέσσερεις μέρες μετά, τήν 21η Ιουλίου, νά μού πή «ορίστε, εγκρίθηκε τό δεύτερο πακέτο βοήθειας πρός τήν Ελλάδα, κυρία αστρολόγος». Νά όμως πού ναυάγησε, μαντάμ Ρουμπίνη που τήν είδες Ρουμπινί – αλλά τώρα, τί, νά πέσω στό επίπεδό της ;
Εμένα πάντως η κ. Βερόνικα μέ καθησύχασε στίς ανασφάλειές μου γιά τό μέλλον: μπορεί χθές νά μού άνοιξαν τό αυτοκίνητο καί νά μού πήραν δίπλωμα, ταυτότητα, όλα τά σί ντί καί τά γυαλιά ηλίου, μπορεί νά μού σκάσανε τά υδραυλικά κάπου στό υπέδαφος (έ, κοντά στήν 17η Ιουλίου χάλασαν κι αυτά : πανσέληνος στόν Καρκίνο, ζώδιο τού νερού, τί περιμένεις ; βραχυκύκλωμα ; σωστά, ναί, αλλά τότε ΓΙΑΤΙ ΧΑΛΑΣΑΝ ΜΟΝΟ ΣΕ ΜΕΝΑ ΤΑ ΥΔΡΑΥΛΙΚΑ ;), πάντως, από τό 2012, μέ αναμένει η δόξα κατά τό δυτικό τουλάχιστον ωροσκόπιο (διότι, κατά τούς Μάγιας, ούτως ή άλλως ο πλανήτης θά καταστραφή αφού συμπίπτουν τό ηλιακό, τό σεληνιακό καί τό αφροδίσιο ημερολόγιο). Τώρα, η δόξα αναμένει, η λόξα ξαναμμένη, θά σάς γελάσω. Οψόμεθα.
Διαβάστε όλα τα τελευταία νέα | Ενημερωθείτε
