Η ετυμηγορία

Κατηγορούμενε, παρακαλώ πολύ νά σηκωθήτε από τό εδώλιο γιά τήν ανάγνωση τής τελικής αποφάσεως.
    Συλληφθήκατε πρίν από δύο ημέρες κατά τήν οδήγησή σας επί τής λεωφόρου Α., νά διασχίζετε διάβαση πεζών σεσημασμένη μέ σηματοδότη καί κατά παράβαση τής επιταγής του (περάσατε μέ κόκκινο). Η πράξη Σας αυτή είναι αποτέλεσμα σαφώς εγνωσμένης πλημμελείας Σας, δεδομένου ότι τήν στιγμή τής παραβάσεως μιλούσατε στό κινητό Σας τηλέφωνο. Παρά τό γεγονός ότι δέν υπήρξε ατύχημα, η παράβασή Σας δυνάμει θά μπορούσε νά έχη επιφέρει τό θάνατο σέ κάποιον συνάνθρωπό Σας. Η αντίδρασή σας στά νοήματα πεζών γιά τήν παράβαση αυτή, ήταν … χμμμμ … άς τήν αποκαλέσουμε «κακής αισθητικής» απλώς.
    Μή διερωτάσθε πώς βρεθήκατε εδώ, καί πώς τώρα διεξήχθη η δίκη αυτή, χωρίς νά θυμάσθε ποιός Σάς συνέλαβε, πότε προσαχθήκατε σέ κάποια αρχή, καί πώς φθάσατε στό δικαστήριο αυτό. Μή διερωτάσθε κάν ποιός ακριβώς είμαι εγώ ή τά μέλη τού δικαστηρίου αυτού – δέν υπάρχει κανένα νόημα : ούτως ή άλλως, κανείς δέν θά προσέξη τήν απουσία Σας, ούτε κάν τά  μέλη τής οικογενείας Σας, οι γείτονες, οι φίλοι ή οι συνάδελφοί Σας. Σείς θά εκτίσετε τούς λίγους μήνες τής ποινής Σας, χωρίς δυνατότητα εφέσεως ή εξαγοράς, καί θά έχετε τό χρόνο εκεί νά ανατοποθετήσετε τή σχέση Σας μέ τό κοινωνικό σύνολο σέ κάποια βάση πιθανώς υγιέστερη.
    Μή νομίζετε επίσης ότι θά έχη αλλάξει κάτι στή ζωή Σας όταν θά βγήτε από τή φυλακή αυτή – τίποτε απολύτως : η δουλειά, τό περιβάλλον, ο κόσμος Σας θά είναι στή θέση του – καί Σείς θά βγήτε από αυτήν μάλλον καλλίτερος σάν άνθρωπος. Δέν είσθε ούτε ο πρώτος, ούτε ο μόνος πού θά έχη τήν εμπειρία αυτή. Κι ούτε η φυλακή όπου θά οδηγηθήτε θά είναι κάποιο γκρίζο κλειστό συγκρότημα γεμάτο μέ εγκληματίες ή παραβάτες από αυτούς, μέ τούς οποίους ποτέ δέν θά θέλατε νά έρθετε σέ επαφή. Η φυλακή Σας θά είναι κάτι σάν λαβύρινθος μέ τό μίτο έτοιμο γιά τήν έξοδο, αλλά καί πάλι απατηλό, καί θά είναι ο ίδιος ο νούς Σας, ο κάθε σας νευρώνας πού αφήσατε χωρίς κοινωνική ή ηθική αναστολή, η κάθε οδός του εγκεφάλου Σας πού επιτρέψατε νά μολυνθή από τήν «αδιαφορία πρός τήν απλή λογική», η κάθε Σας εμπειρία παραβάσεως, πού έμεινε ατιμώρητη – πού όμως, στή φυλακή τού νού Σας, θά τή βιώσετε νά σάς επιστρέφεται εμπειρικά στό επακριβές ίσο, σάν ανταπόδοση.

    (ο κατηγορούμενος, ένας νέος άντρας μέ ύφος χαμένο, προσπάθησε νά αναγνωρίση κάτι πού νά τού φαίνεται παράξενο, εξωπραγματικό, κάτι πού νά τόν καθησυχάση ότι απλώς έβλεπε ένα όνειρο – εις μάτην : βρισκόταν στό εδώλιο μιάς τυπικής αιθούσης ελληνικού δικαστηρίου, μέ τή γύμνια της, τήν ψύχρα της, τά γυάλινα μάτια τών ακροατών, τήν βαριεστημένη έκφραση τών αστυνομικών, τήν παραιτημένη ματιά τών γραμματέων, καί, καθησυχαστικό αλλά καί χωρίς ανάμιξη, τόν παντεπόπτη Χριστό στή φτηνή ρεπλίκα πάνω από τή θέση τού προέδρου).

    Επιμένετε νά μήν πιστεύετε αυτό πού Σάς συμβάνει, έτσι δέν είναι ; κι όμως, δέν Σάς συμβαίνει κάτι εξαιρετικό ή απίθανο, κατηγορούμενε ! Μάς γνωρίζετε, εμένα καί τούς συναδέλφους μου πού Σάς δικάζουμε τή στιγμή αυτή, άν καί μάς πλάθατε στή φαντασία Σας μέ περίεργη καί απωθητική μορφή, δίνοντας ονόματα ακόμη πιό απεχθή – τύψεις, ερινύες, κι άλλα περίεργα καί εξώκοσμα, πού κι εμείς τά σιχαινόμαστε περισσότερο από Σάς. Καμμιά σχέση. Μήν προσπαθήτε νά διαπιστώσετε άν είμαστε μέσα ή έξω από τό μυαλό Σας, κι αυτή είναι λάθος προσέγγιση, αλλά δέν θά έχη καί νόημα νά προσπαθήσω νά Σάς εξηγήσω. Είμαστε ταυτόχρονα μέσα καί έξω από εσάς, είμαστε ΣΕ Σάς, καί ταυτόχρονα σέ ένα σωρό άλλους, σέ χιλιάδες αντίστοιχες δίκες πού γίνονται αυτή τήν ίδια στιγμή, εδώ καί τώρα, μέ δικαστές πάλι εμάς πού βλέπετε – κι άλλους ακόμη.

    Στόχος μας είναι η αναμόρφωση τής σχέσης Σας μέ τόν εαυτό Σας πρώτα, κι ύστερα μέ τούς άλλους. Η πρώτη Σας φυλακή θά είναι τό δικό Σας μυαλό, ανυπεράσπιστο καί απογυμνωμένο από κάθε αυτεπιείκεια, όπως θά τό κατακρίνατε, άν είχατε κάποια σχέση οικειότητος μέ αυτό. Η δεύτερή Σας φυλακή, σέ περίπτωση κάποιας ειδεχθούς παραβάσεως ή παραπτώματος, θά είναι τό μυαλό ενός άλλου πού θά Σάς κρίνη, εκτεθειμένον στήν πιό ψυχρή αντικειμενικότητα, Εσάς καί τήν πράξη Σας. Η τρίτη καί τελευταία ποινή, δέν θά Σάς γίνη γνωστή, διότι δέν θά μπορέσετε έτσι κι αλλιώς νά καταλάβετε τήν ορολογία. Τελικός στόχος είναι, όπως θά αντιλαμβάνεσθε, νά γίνετε ο ίδιος φύλακας κι αστυνόμος τού εαυτού Σας, ακόμη και δικαστής του.

    Παρακαλώ, κύριοι αστυφύλακες (ωλοκλήρωσε ο Πρόεδρος), αναλάβετε τόν κατηγορούμενο γιά τά περαιτέρω τής εκτίσεως.

leonline@otenet.gr