Με ένα μίνι γκάλοπ, θα διαπιστώσουμε ότι όλοι έχουμε τη δική μας απάντηση για το ποια είναι η χειρότερη ταινία που έχουμε δει μέχρι στιγμής.
Σε γενικότερη όμως κλίμακα και βάσει του βιβλίου The Golden Turkey Awards των Harry Medved και Michael Medved που κυκλοφόρησε το 1980, ο τίτλος του απόλυτου τερατουργήματος ανήκει στο Plan 9 From Outer Space του Ed Wood.
Η ταινία που έκανε πρεμιέρα στις 22 Ιουλίου του 1959- θεωρείται “η χειρότερη ταινία όλων των εποχών” και για την ακρίβεια τόσο κακή σαν αποτέλεσμα, που είναι πολύ καλή και προφανώς μετά από τόσα χρόνια συγκαταλέγεται στην cult κατηγορία με δόξα και τιμή. Αντίστοιχα, και ο Wood χρίστηκε ο χειρότερος σκηνοθέτης όλων των εποχών – μη μείνει παραπονεμένος…
Η πλοκή
Για την ιστορία, ο αρχικός τίτλος της ταινίας ήταν Grave Robbers from Outer Space, αλλά το 1959 μετονομάστηκε σε Plan 9 from Outer Space και κυκλοφόρησε εν τέλει με αυτό το όνομα. Η υπόθεσή της αφορά μία φυλή εξωγήινων που έρχεται στη γη με την αποστολή να σώσει την ανθρωπότητα από τις καταστροφικές της συνήθειες.
Για να το καταφέρει αυτό, μπαίνει στη διαδικασία να αναστήσει ένα στρατό των ζωντανών νεκρών (που αποτελείται από τρία άτομα) που θα έκανε αισθητή την παρουσία του στον πλανήτη ώστε να αποδείξει την ύπαρξη των εξωγήινων. Ένας γενναίος πιλότος στο μεταξύ, αναλαμβάνει να αλληλεπιδρά με αυτούς τους διαγαλαξιακούς εισβολείς ως διαμεσολαβητής των δύο κόσμων.
Είναι όντως η χειρότερη όλων των εποχών;
Δεδομένου του ότι έχουν περάσει 41 χρόνια από τότε, είμαστε πάρα πολύ σίγουροι ότι πρόκειται για έναν αποδιοπομπαίο τράγο – σίγουρα από τότε μέχρι και σήμερα ο κινηματογράφος έχει υποστεί πολύ πιο ισχυρά και πιο μαζικά χτυπήματα στην ποιότητά του.
Απλώς, η εν λόγω ταινία με το δίχτυ ασφαλείας που λέγεται 80s έχει βγάλει το φίδι από την τρύπα για λογαριασμό όλων εκείνων των φιλόδοξων σκηνοθετικών εγχειρημάτων που αποδείχτηκαν αντικειμενικά άθλια. Στο παρασύνθημα, πρέπει να παραδεχτούμε ότι όντως η πλοκή είναι αρκετά ασύνδετη όπως εξελίσσεται, τα ειδικά εφέ είναι αστεία, το ίδιο και οι χάρτινοι ιπτάμενοι δίσκοι.
Στην ταινία παρεμβάλλονται πλάνα του Μπέλα Λουγκόζι, ο οποίος είχε πεθάνει τρία χρόνια νωρίτερα, και ουσιαστικά είναι δοκιμαστικά πλάνα , άσχετα με το περιεχόμενο της ταινίας
Τα σκηνικά είναι και φαίνονται απίστευτα φθηνά, η μουσική θυμίζει ηχορρύπανση, οι διάλογοι θυμίζουν Γιάγκο-Bίρνα από τη Λάμψη και οι ερμηνείες είναι στην καλύτερη εκδοχή τους παιδικές. Υπάρχει μάλιστα μία σκηνή στην οποία ο ηθοποιός εμφανέστατα έχει ξεχάσει τα λόγια του και σταματά τόσο αδέξια που όλοι καταλαβαίνουν τι συνέβη.
Παρόλα αυτά, το Plan 9 From Outer Space δεν είναι καθόλου βαρετό. Κάθε σκηνή περιλαμβάνει είτε ένα χείριστο ειδικό εφέ, κάποιου είδους ανόητη αφήγηση ή αξιοσημείωτα cringe ερμηνεία που περνάει στο θεατή την ίδια αίσθηση που έχει βλέποντας βίντεο από αυτοκινητιστικό δυστύχημα: Είναι σα μία καταστροφή από την οποία ωστόσο δε μπορεί να ξεφύγει το βλέμμα σου και στο τέλος τη βλέπεις κιόλας.
Πάντως, ο Wood, όσο υστερεί στο κομμάτι της παραγωγής, το αναπληρώνει με πάθος για την τέχνη του. Είναι απίθανο το πώς μέσα σε αυτήν την κινηματογραφική ακαταστασία και τις κακές ερμηνείες, μπορεί κανείς να διακρίνει την αγάπη του για αυτό που (προσπαθεί να) κάνει έστω και με ανύπαρκτο προϋπολογισμό. Ενδεχομένως, να σε διαφωτίσουν προς εκείνη την κατεύθυνση το ντοκιμαντέρ του 1992 The Plan 9 Companion και το αριστούργημα Ed Wood του Tim Burton από το 1994.
«Τόσο κακό που καταλήγει καλό»
Υπάρχουν πολλά περισσότερα που μπορούν να ειπωθούν για αυτό, αλλά θα περιοριστούμε στο ότι η φρικτή παραγωγή του αποτελεί ένα εξαιρετικό κίνητρο για να τη δει κανείς, διότι σίγουρα θα διασκεδάσει. Αν ψάχνεις να δεις κάτι για να γελάσεις με φίλους ή παραδείγματα προς αποφυγήν όσον αφορά στη δημιουργία μίας ταινίας, το Plan 9 From Outer Space είναι πραγματικά άχαστο.
Ραφαέλλα Ράλλη – esquire.com.gr
σχετικά νέα
Διαβάστε όλα τα τελευταία νέα | Ενημερωθείτε
