Η ελληνική μυθολογία φρόντισε να μας κληροδοτήσει το μυστήριο του Έρωτος και την μυθική του προέλευση από την απαρχή του κόσμου και από την ένωση του Έρωτος και της Ψυχής στο γνωστό μύθο. Ο Έρωτας αποτελεί την συγκολλητική ουσία κάθε αντίθετων στοιχείων και την γενεσιουργό αιτία κάθε ζωής. Από την εποχή όπου στο σύμπαν κυριαρχούσε το Χάος, η Γαία και ο Έρως ως αυτογέννητες μορφές και με χρονική διαφορά προς τη γέννηση τους με τον τελευταίο να μην μπορεί να γεννήσει απογόνους όπως οι άλλες δύο αλλά να ενώνει στοιχεία και ανθρώπους, ύλη και ψυχές από το απώτατο παρελθόν.
Είναι παγκοσμίως γνωστός ο μύθος του ημίγυμνου φτερωτού αγοριού που εκτοξεύει τα βέλη του κατά επιθυμία του και κάνει τους ανθρώπους να ερωτεύονται ο ένας τον άλλον παράφορα. Ο Έρως είναι καρπός αληθινού έρωτος και παράνομης σχέσης μεταξύ του Άρη και της Αφροδίτης, του αρσενικού αρχέτυπου και του θηλυκού αρχέτυπου στις σχέσεις των δύο φύλων. Αυτό που είναι λιγότερο γνωστό είναι πως ο Έρως είχε και έναν δίδυμο αδελφό, τον Αντιέρως.
Ο Έρως εκπροσωπεί τον αληθινό και υγιή έρωτα όπου οι άνθρωποι ενώνονται ψυχήτι και σώματι κρατώντας μία άρπα στα χέρια του και παίζοντας την γλυκά απευθυνόμενος στο ανώτερο κομμάτι της ψυχής, ενώ ο αδελφός του, Αντιέρως θεωρείται ο άτακτος της μυθολογίας, ο οποίος κρατώντας το τόξο του εκτοξεύει τα βέλη του στους άτυχους ανθρώπους οδηγώντας τους σε ένα προσωρινό τυφλό έρωτα με σκοπό μόνο την ιλιγγιώδη ένωση των δύο σωμάτων και την πλήρη ταύτιση τους στοχεύοντας στο κατώτερο κομμάτι της ανθρώπινης ύπαρξης.
Θα μπορούσαμε να πούμε πως ο πρώτος έρωτας είναι αυτός που έχει διάρκεια και βάθος και βασίζεται σε κοινή αντιστοιχία πνεύματος, ψυχής και σώματος, ενώ ο δεύτερος έρωτας είναι πρόσκαιρος, περιπετειώδης, σύντομος παρασυρόμενος από το πάθος και την έλξη του σώματος όπου πηγάζει υπό συγκεκριμένες συνθήκες και ποικίλα ψυχολογικά αίτια. Είναι αυτό που περιγράφουμε στις μέρες μας ως καψούρα και πολλές φορές μετά από χρόνια απορούμε πως την πατήσαμε έτσι με αυτόν τον άνδρα ή την γυναίκα.
Στη σύγχρονη εποχή που διανύουμε έχει δημιουργηθεί μία νέα μυθολογία γύρω από τον Έρωτα και την ουσία του εκπορευόμενο κυρίως από την ρομαντική εποχή και το κίνημα του Ιδεαλισμού, από τις ιστορίες των ιπποτών και των τροβαδούρων της Ευρώπης μέχρι τα νέα λογοτεχνικά βιβλία του καλοκαιριού και τις μοντέρνες αμερικανικές ταινίες.
Ο νέος που ερωτεύεται την νέα, αυτή εξαφανίζεται για εξωγενείς λόγους, την χάνει για μεγάλο χρονικό διάστημα, αυτή τον σκέφτεται συνεχώς κι αυτός την περιμένει 7 χρόνια ώσπου τελικά η ζωή τους φέρνει πάλι κοντά!!!
Αυτά τα σενάρια δεν παίζουν στην πραγματική ζωή!
Κάθε μύθος έχει ένα ιστορικό υπόβαθρο και αποκρύπτει ένα πραγματικό γεγονός που τελέστηκε στο απώτατο παρελθόν περιτυλιγμένο μέσα σε ένα μυθολογικό πλαίσιο με σκοπό την εύκολη και ευχάριστη απήχηση του, την μετάδοση του ηθικού διδάγματος αλλά και την πραγματική κατανόηση του μηνύματος από τους μυημένους.
Επομένως κάθε Έρωτας στην εποχή μας περιέχει δύο υπαρκτά πρόσωπα, ένα αληθινό περιβάλλον και μια πραγματική ιστορία, ο οποίος ντύνεται κι αυτός με ένα μυθολογικό μανδύα με διάφορα ιδεαλιστικά μοτίβα και με το πέρασμα του χρόνου σιγά σιγά ο μανδύας αφαιρείται και αποκαλύπτεται το πραγματικό πρόσωπο κάτω από το ένδυμα. Σύγχρονες επιστημονικές έρευνες έχουν αποδείξει ότι ο έρωτας στους ανθρώπους μπορεί να διαρκέσει από 3 μήνες ως 1,5 χρόνο το πολύ, κι αυτό διότι όταν είμαστε ερωτευμένοι βρισκόμαστε σε μία κατάσταση μόνιμης υπερέντασης, ενθουσιασμού και κινητικότητας με μοναδικό σκοπό να συναντήσουμε τον αγαπημένο και την αγαπημένη μας και να γίνουμε ένα μαζί του. Και ο άνθρωπος δεν μπορεί να ζει υπό αυτές τις συνθήκες για πολύ καιρό διότι θα εξαντληθεί ψυχικά και σωματικά. (εν ολίγοις, έχουμε κι άλλες δουλειές να κάνουμε)
Ο άνθρωπος δεν είναι πλασμένος να είναι κολλημένος πάνω στον άλλον καθότι έχει την δική του αυτονομία και υπόσταση. Η πλατωνική ιδέα για τους ερμαφρόδιτους ανθρώπους, των δύο σωμάτων και της μία ενιαίας ψυχής μετά των χωρισμό τους από τους θεούς είναι ιδεαλιστική και ίσως και αληθινή, αλλά ο καθένας οφείλει να βαδίζει μαζί με τον ερωτικό του σύντροφο τον δρόμο της ζωής πατώντας σταθερά στα δικά του βήματα κι όχι στα χνάρια του άλλου.
Ή αλλιώς αυτό που έγραφε ο Λιβανέζος λογοτέχνης και φιλόσοφος για το ανδρόγυνο:
Να γεμίζει ο ένας την κούπα του άλλου αλλά να μην πίνουνε από την ίδια κούπα.
Η νέα μυθολογία του έρωτα θέλει και προετοιμάζει τους νέους και τις νέες για έναν μελλοντικό έρωτα βασιζόμενο στην ουτοπία, στην φαντασία και στην πλάνη όπου ουδεμία σχέση έχει με την πραγματικότητα. Έναν έρωτα, όπου ο άνδρας κοιτάζει πάντα την γυναίκα στα μάτια κάθε φορά εμφορούμενος από διαρκές πάθος και απύθμενη αγάπη μέχρι να τους τα κλείσει ο Χάρος, κάνει τα πάντα για να την ικανοποιήσει ξεπερνώντας τα φυσικά όρια ενός ανδρός για την ικανοποίηση των γούστων της συντρόφου του, προβαίνει σε ακραίες εκδηλώσεις προς απόδειξη της αγάπης του, ενώ η γυναίκα παρουσιάζεται τις περισσότερες φορές ως άλλη Πηνελόπη όπου περιμένει τον Οδυσσέα της να ξεμπλέξει από τις περιπέτειες του, διαθέσιμη μέχρι την στιγμή της έλευσης του ανδρός και πάντα πρόθυμη να τον αναγνωρίσει από την πρώτη ματιά. Οι καυγάδες ξεκινούν πάντα από ανούσια αίτια και από προσωπικές ιδιοτροπίες και ποτέ από ρεαλιστικά ή υπαρκτά προβλήματα που αντιμετωπίζουν τα αληθινά ζευγάρια και το σεξ είναι πάντα έντονο και παθιασμένο σαν να παρατηρείς πυροτέχνημα στον βραδινό ουρανό.
Η ζωή όμως δεν είναι ένα Notebook (Ημερολόγιο), ούτε κι ένας Τιτανικός.
Αν και αρκετές φορές οι ερωτικές σχέσεις των ανδρών και των γυναικών περιέχουν στοιχεία από το Ημερολόγιο και πολλές φορές καταλήγουν να βουλιάζουν σαν τον Τιτανικό.
Η σύγχρονη μυθολογική προσέγγιση του έρωτος υπονομεύει την αληθινή αγάπη και δημιουργεί αυταπάτες στα μυαλά των γυναικών και στις προσδοκίες των ανδρών.
Η προσδοκία και η φαντασία είναι δύο πολύ σημαντικά στοιχεία για την προσωπική ανάπτυξη και την εξέλιξη των ανθρώπων που πολλές φορές όμως μπορούν να λειτουργήσουν ως τροχοπέδη στις ζωές τους και στις επιλογές τους.
Ανεβάζει τόσο ψηλά τον πήχη και τις απαιτήσεις των δύο φύλων όπου αντικειμενικά είναι αδύνατον να παρουσιαστεί μια τέτοια ευκαιρία στην αληθινή ζωή με σκοπό να οδηγεί τις γυναίκες στην μοναξιά και στην απομόνωση περιμένοντας έναν πρίγκιπα που δεν θα εμφανιστεί ποτέ και να αποξενώνει τους άνδρες από τις γυναίκες πείθοντας τους πως είναι ανίκανοι να βρουν την γυναίκα των ονείρων τους και των προσδοκιών τους.
Η οδός της ζωής όμως δεν διανύεται μέσω των προσωπικών μας προσδοκιών και επιθυμιών διαμέσου ονείρων και ουτοπικών σεναρίων.
Η οδός της αγάπης δεν περπατείται με πλούτη, κοσμήματα, τρέλες, άφθονο σεξ και άσπρα άλογα αλλά με δυσκολίες και υπερβάσεις, με αντιθέσεις και συνθέσεις, με λύπες και με χαρές.
Ο Έρως είναι απαραίτητος στην ζωή μας για τον απλούστατο λόγο ότι είναι Ζωή.
Είναι ενωτικός, δημιουργικός, ζείδωρος και εκστατικός. Αν έρθει στην αρχή της σχέσης μας θα πρέπει να τον βιώσουμε μέχρι να αποφασίσει να φύγει, αρκεί να μην φεύγουμε κι εμείς πάντα μαζί του γιατί τότε θα είμαστε πάντα φυγάδες από την πραγματική αγάπη. Θα είναι καλό να μάθουμε να αναγνωρίζουμε πότε ακούσαμε την άρπα και ερωτευτήκαμε και πότε χτυπηθήκαμε βίαια από το βέλος.
Φωτογραφία Pexels Pixabay
cityportal.gr/ Γράφει ο Γεώργιος Χ. Τορναίος
Διαβάστε όλα τα τελευταία νέα | Ενημερωθείτε
Ακολουθείστε το Cityportal.gr στο Google News για να μαθαίνετε πρώτοι όλα τα τελευταία νέα
Cityportal.gr Live ενημέρωση: O κορωνοϊός λεπτό προς λεπτό στην Ελλάδα και παγκοσμίως