Η Πισίνα από την Ταινιοθήκη της ΕΡΤ-3

Η Ταινιοθήκη των εργαζομένων της ΕΡΤ-3, συνεχίζοντας τον κύκλο προβολών της με θέμα Δεσμώτες του Ιλίγγου, παρουσιάζει στον πεζόδρομο της Αγγελάκη 14 (μπροστά από το κτίριο των ραδιοφώνων της ΕΡΤ-3) πάντα με ελεύθερη είσοδο την Πισίνα (La Piscine, 1969, Έγχρωμη, Γαλλία, διάρκεια 120′) του Ζακ Ντερέ. Παίζουν: Αλέν Ντελόν, Ρόμι Σνάιντερ, Μορίς Ρονέ, Τζέιν Μπίρκιν, Πολ Κροσέ. 

 

Η συνδιοργάνωση γίνεται από το ΚΕΜΕΣ, θα προλογίσει ο Αλέξης Ν. Δερμεντζόγλου, ενώ η ταινία είναι μια ευγενική χορηγία της SevenFilms. Στους θεατές θα διανεμηθεί έντυπη ανάλυση του Νίκου Αντωνάκου από την εφημερίδα «Ριζοσπάστης».

 

Το προς διατύπωση θέμα για το ελεύθερο, λαϊκό πανεπιστήμιο για τον κινηματογράφο θα είναι: Οι ψυχολογικές πλευρές των ιδεολογικών εξαρτήσεων. 

 

Ένα ζευγάρι περνάει τη μέρα του στην πισίνα μιας εξοχικής βίλας. Σε κάποια στιγμή φτάνει ο παλιός εραστής με την κόρη του. Οι εντάσεις ανεβαίνουν μεταξύ τους και σταδιακά οδηγούνται στο έγκλημα.

 

Το σημείωμα του Νίκου Αντωνάκου που θα διανεμηθεί είναι το ακόλουθο:

 

«Η ταινία δεν είναι ακριβώς film noir, αστυνομικό δράμα δηλαδή. Είναι και αυτό, βέβαια. Κυρίως, όμως, είναι μια καλοστημένη – και καλογυρισμένη – ταινία, με ατμόσφαιρα και καλές ερμηνείες, για να εμφανιστεί πρώτα-πρώτα το «μυθικό» ζευγάρι της εποχής, ο Αλέν Ντελόν και η Ρόμι Σνάιντερ (και, κατά δεύτερο λόγο, οι άλλοι δυο πρωταγωνιστές (Μορίς Ρονέ, Τζέιν Μπίρκιν).

Εκείνη την εποχή, δεκαετίες του ’50, ’60, ’70, αλλά ακόμα και σήμερα, ο κινηματογράφος, πρώτα το Χόλιγουντ και στη συνέχεια και οι άλλες βιομηχανίες της μεγάλης οθόνης, ακόμα και ο δικός μας φτωχός κινηματογράφος, έφτιαχναν «μύθους», τους οποίους εξαργύρωναν στα ταμεία. Ένας τέτοιος «μύθος» ήταν και το ζευγάρι Ντελόν-Σνάιντερ. Καθημερινά, τα λαϊκά περιοδικά γέμιζαν τις σελίδες τους με τον έρωτά τους, τους χωρισμούς και τα ξανανταμώματά τους!

«Η Πισίνα», λοιπόν, ήταν η αφορμή για ένα τέτοιο ξαναντάμωμα! Το ζευγάρι είχε χωρίσει, ο σωματοφύλακας του Αλέν Ντελόν είχε δολοφονηθεί (ποτέ δεν μαθεύτηκε ποιος τον σκότωσε – στην «υπόθεση» της δολοφονίας είχαν μπλεχτεί και πολιτικά πρόσωπα, γυναίκες πολιτικών προσώπων), η διαφήμιση, λοιπόν, ήταν εξασφαλισμένη. Το σενάριο έλειπε…

Η ταινία, φυσικά, τα έλαβε όλα αυτά υπόψη της. Για την ακρίβεια, και με τον τρόπο της, τα τονίζει όλα ετούτα, τα μεγεθύνει και τους προσθέτει νέο ενδιαφέρον. Ενδιαφέρον για κουβέντα στα κοσμικά κομμωτήρια! Τέσσερα άτομα γύρω από μια πισίνα. Πρώτα το ζευγάρι (Ντελόν-Σνάιντερ) και το πάθος τους. Μπάνιο και έρωτας! Όπως ο κάθε πεινασμένος φαντάζεται ένα τέτοιο «μυθικό» ζευγάρι. Σε κάποια στιγμή φτάνει και ο παλιός εραστής με την κόρη του. Σε χρόνο μηδέν τα πράγματα μπλέκουν. Όλοι θέλουν ο ένας τον άλλον. Αυτή η λαιμαργία θα τους οδηγήσει στο έγκλημα. Ένα έγκλημα που θα σκεπαστεί, γιατί το πάθος, λέει η ταινία, είναι μεγαλύτερο από την απόδοση της δικαιοσύνης, ας πούμε!

Αυτή, περίπου, είναι «Η πισίνα». Η οποία σήμερα, χωρίς το παραπάνω μπακγκράουντ, παρακολουθείται με μεγάλη… αμηχανία. Λέω αμηχανία, γιατί οι ερωτικές στιγμές της, που αναστάτωσαν την εποχή που πρωτοπαίχτηκε η ταινία, σήμερα δεν προβληματίζουν κανέναν! Το σεξ, ο αισθησιασμός, αλλά και η πλοκή, έχουν κάνει «άλματα» στον κινηματογράφο.

Τι μένει, λοιπόν; Μένει η… ιστορία! «Η πισίνα» είναι από τις ταινίες που συζητήθηκαν. Ο κάθε «ενημερωμένος» θεατής, θέλει να σχηματίσει προσωπική γνώμη. Εμείς δεν θα του σταθούμε εμπόδιο. Άλλωστε, υπάρχουν αρκετές πολύ καλές στιγμές στην ταινία. Από την αρχή μέχρι το τέλος της υπάρχει μια συνεχής ανησυχία! Ένα μυστήριο. Ο θεατής έχει την αίσθηση πως από στιγμή σε στιγμή όλο και κάτι σοβαρό θα συμβεί.»

 

 

10 ΛΟΓΟΙ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗ ΧΑΣΕΤΕ ΤΗΝ «ΠΙΣΙΝΑ»

 

Εξάλλου, 10 λόγοι για να μη χάσετε την Πισίνα είναι οι ακόλουθοι:

 

1. Για τη σκηνοθεσία του Ζακ Ντερέ, που διαφοροποιείται από τα υπόλοιπα εγχειρήματά του.

2. Για τη χημεία μεταξύ Αλέν Ντελόν και Ρόμι Σνάιντερ.

3. Για τον πρώτο σπουδαίο ρόλο της νεαρής Τζέιν Μπίρκιν.

4. Για τη στιβαρή παρουσία του Μορίς Ρονέ.

5. Για την υπέροχη φωτογραφία του Ζαν-Ζακ Ταρμπέ.

6. Για τη μουσική του Μισέλ Λεγκράν.

7. Για το καλοκαιρινό τοπίο που λειτουργεί τόσο επικουρικά, όσο και αντιστικτικά στο θέμα της ταινίας.

8. Για την αλλαγή ρόλων ανάμεσα στα ζεύγη.

9. Για την απειλητική ατμόσφαιρα που υποβόσκει σε όλη τη διάρκεια της ταινίας.

10. Για τη μεταφορά των συμβάσεων του νουάρ σε ένα υπαρξιακό δράμα.

 

Υ.Γ. Την επόμενη Δευτέρα 17 Αυγούστου στα πλαίσια του ίδιου αφιερώματος θα προβληθεί η ξεκαρδιστική κωμωδία του Γούντι Άλεν Μπανάνες (1971).

 

Info

Δευτέρα 10 Αυγούστου 

Πεζόδρομος της Αγγελάκη 14

Είσοδος Ελεύθερη