Μετά το τέλος του Α´Παγκοσμίου Πολέμου (τέλη του 1918) ο αυτοκράτορας (κάιζερ) της βαριά ηττημένης Γερμανίας εκδιώχθηκε και η χώρα περιήλθε σε καθεστώς αβασίλευτης κοινοβουλευτικής δημοκρατίας. Η «Δημοκρατία της Βαϊμάρης», όπως αυτή ονομάστηκε, έζησε μέχρι και το 1933 αποτελώντας μια πολιτιστικα ανθηρή περίοδο για τη χώρα, μέχρι και την άνοδο του Ναζισμού. Κατά τα χρόνια 1919 – 1933, παρά τις κοινωνικές και οικονομικές αναταραχές, η πνευματική ζωή της Γερμανίας γνώρισε μοναδική άνθηση σε όλους της τους τομείς: λογοτεχνία, θέατρο, ζωγραφική, αρχιτεκτονική, κινηματογράφος, τομείς που πειραματίστηκαν δημιουργικά και έδωσαν έργα με διεθνή ακτινοβολία και διαχρονική επιρροή. Από την ποίηση του Ράινερ Μαρία Ρίλκε και την «Όπερα της πεντάρας» του Μπέρτολτ Μπρεχτ, μέχρι το «Μπερλίν Αλεξάντερπλατς» του Άλφρεντ Νταίμπλιν, «Το μαγικό βουνό» του Τόμας Μαν, αλλά και το Μπάουχαους, το Ινστιτούτο Βάρμπουργκ και το Ινστιτούτο της Φρανκφούρτης, τις ρηξικέλευθες θεατρικές παραστάσεις, την «εκφυλισμένη» (κατά τον Χίτλερ) ζωγραφική και τον εξπρεσιονιστικό κινηματογράφο. Όλα αυτά υπήρξαν πολιτιστικά προϊόντα της συγκεκριμένης περιόδου, την οποία εξετάζει διεξοδικά ο Γκαίυ στο βιβλίο του, συμπληρώνοντας τη μελέτη του με δύο παραρτήματα: στο πρώτο παραθέτει συνοπτικά τις πολιτικές, κοινωνικές και οικονομικές εξελίξεις κατά τα σημαδειακά χρόνια της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης και στο δεύτερο, παρουσιάζει τις πιο χαρακτηριστικές εικόνες από έργα τέχνης, κτήρια, σύμβολα και προσωπικότητες της περιόδου.
«Η πνευματική ζωή στη Δημοκρατία της Βαϊμάρης (Γερμανία 1919 – 1933)» του Πήτερ Γκαίυ, εκδόσεις Νησίδες
———–
Δανάη Σοφία Βαρδαλή
σχετικά νέα
Διαβάστε όλα τα τελευταία νέα | Ενημερωθείτε
