Η Θεσσαλονίκη έδειξε το πιο σκληρό πρόσωπο της..

Την κυρία Σοφία τη γνώρισα πριν λίγο  καιρό. Και στην αρχή δεν κρύβω ότι ήμουν κάπως καχύποπτη. Πολλοί από το φιλικό μου περιβάλλον μού είπαν να προσέχω όταν θα τη συναντήσω. Γιατί μπορεί να πάθω κακό..
 

Το τηλέφωνο της κυρίας Σοφίας μού το έδωσε η μητέρα μου. Εκείνη άλλωστε με παρότρυνε να πάω να τη βρω και να τη βοηθήσω σε ό,τι χρειάζεται. Η μαμά μου είναι μεν ψυχοπονιάρα και βοηθάει, δε λέω, αλλά μού έκανε εντύπωση πώς επέμενε έτσι. Είχε δει λοιπόν ένα ρεπορτάζ στην τηλεόραση, όπου μια ηλικιωμένη κυρία από Θεσσαλονίκη έλεγε τον πόνο της τηλεφωνικά. Και συγκινήθηκε. Τι το πρωτότυπο σκέφτηκα! Όλος ο κόσμος έχει προβλήματα, τόσοι άστεγοι υπάρχουν. Όμως επειδή μάνα είναι μόνο μία, δεν μπορούσα να της χαλάσω χατίρι. Και από τότε άλλαξαν πολλά.
 

Καταρχήν άλλαξα εγώ. Γιατί δεν πίστευα πως θα ένιωθα τόσο μεγάλη οργή για ανθρώπους που ζουν στην ωραιότερη και πιο φιλόξενη και γεμάτη αγάπη πόλη της Ελλάδας, τη Θεσσαλονίκη. Δεν πίστευα πως μπορεί ο κόσμος να κάνει τόσα φρικτά πράγματα αν σε βρει αφελή και καλόβολο. Τα άκουγα μα δεν τα πίστευα. Ή ίσως δεν ήθελα να τα πιστέψω.

 

Η κυρία Σοφία, 59 ετών, κάποτε είχε σπίτι με απ? όλα τα καλούδια. Φαγητά, γλυκά, έπιπλα, παπλωματοθήκες και κουβέρτες από τις καλές, όπως μου είπε! Πλυντήριο, ψυγείο, σκούπα ηλεκτρική, τα πάντα. Όπως και κάθε κανονικό νοικοκυριό. Είχε τη δουλειά της, το ίδιο και ο άντρας της. Και είχε και έναν γιο παντρεμένο, που δούλευε και εκείνος, νύφη και εγγονή
 

 Ένα βράδυ λοιπόν του 2009 ο γιος της άρχισε να πονάει φριχτά στο στομάχι. Κολικός. Του έδωσαν παυσίπονη ένεση και τον άφησαν να φύγει. Από το Νοσοκομείο, ας το πούμε Α. Και κάπου εδώ ξεκίνησε το δράμα της οικογένειας. Καθώς οι επισκέψεις στο νοσοκομείο γίνονταν έπειτα σε καθημερινή βάση. Μάταια η μητέρα ζητούσε να γίνει αξονική για να δουν τι έχει το παιδί της. Απλοί κολικοί της έλεγαν. Άλλωστε για αξονική δεν κάλυπτε το ταμείο τα λεφτά. Του έδιναν λοιπόν καθημερινά τα παυσίπονα και τον έδιωχναν.
 

Το αποτέλεσμα, όπως μου λέει η ίδια η κυρία Σοφία, ήταν να αρχίσουν παρενέργειες για τις οποίες ποτέ κανένας γιατρός δεν την είχε ενημερώσει. Ο γιος της λοιπόν άρχισε να λιποθυμάει ή έπεφτε σε κώμα! Ένα βράδυ λιποθύμησε πάλι, αλλά δεν ήταν μαζί του η κυρία Σοφία. Ήταν στη δουλειά. Έρχεται ένας φίλος του και της λέει : «Κυρία Σοφία, τον χάσαμε. Δεν ξέρω πού είναι». Ψάξανε παντού, ώσπου τον βρήκαν στο προαύλιο ενός Νοσοκομείου, ας το πούμε Β. Με δάκρυα στα μάτια μου λέει: 

-Αν δεν τον βρίσκαμε εκείνο το βράδυ, το παιδί μου θα είχε πεθάνει. Ήταν τόσο αδυνατισμένος, από την αρρώστια που τον έτρωγε, που τον πέρασαν για ναρκομανή, και τον πέταξαν απλά στα σκουπίδια των κάδων του προαυλίου. 

-Μα καλά ποιος; 

-Οι νοσηλεύτριες παιδί μου.
 

Κάπως έτσι κυλούσαν όλα ώσπου το 2014 ο γιος της μεταφέρθηκε εσπευσμένα στο νοσοκομείο Γ. Εκεί λοιπόν δεν της είπαν για κολικούς. Της είπαν πως το παιδί της έχει λίγες μέρες ζωής. Η κυρία Σοφία δεν το δέχτηκε. Είπε πως το παιδί της δε θα πεθάνει. Και έκανε ό,τι μπορούσε για να μη της το διώξουνε από το νοσοκομείο. Παράτησε τη δουλειά της, και εκείνη και ο άντρας της, και η μόνη τους έγνοια ήταν ο γιος τους ( τον οποίο η σύζυγος του παράτησε λόγω των προβλημάτων υγείας του).
 

Τρεις μήνες λοιπόν έμεινε ο γιος της στο νοσοκομείο. Και έπειτα συνήλθε. Είχε όμως νευροπάθεια με αποτέλεσμα να μη μπορεί να κουνήσει χέρια ή πόδια και να είναι απόλυτα εξαρτώμενος από τη μητέρα του για να τον φροντίζει. Η χαριστική βολή ήρθε όμως όταν της είπαν πως αν είχε γίνει εγχείριση πριν χρόνια, τώρα θα ήταν όλα μια χαρά.

Η κυρία Σοφία επέστρεψε στη δουλειά της. Καμιά φορά όμως άκουγε τον Ρόκι, τον σκύλο της, να γαυγίζει δυνατά. Πήγαινε και έβλεπε τον γιο της στο πάτωμα. Στην προσπάθεια του να σηκωθεί από μόνος του, για να μη νιώθει άχρηστος όπως έλεγε, έπεφτε, και τότε ξαναπήγαιναν στο νοσοκομείο για ράμματα.
 

Πέρσι η κυρία Σοφία είχε βγει για πρώτη φορά στην τηλεόραση. Κάνοντας έκκληση για βοήθεια στο θέμα υγείας του γιου της. Κάποιος λοιπόν υπουργός, γιατρός στο επάγγελμα, είχε δώσει λέει υπόσχεση στον αέρα ότι θα κάνει ό,τι μπορεί για να εγχειριστεί ο γιος της για καταρράκτη στα μάτια. Αυτό ουδέποτε έγινε. Το αποτέλεσμα ήταν να τυφλωθεί στο αριστερό μάτι.
 

Το καλοκαίρι του 2015 η κυρία Σοφία είχε προβλήματα με τη σπιτονοικοκυρά της, κάτοικο Νεάπολης. Η οποία της ζητούσε χρωστούμενα για φυσικό αέριο. Έπαιρνε λοιπόν επίμονα την κυρία Σοφία στο τηλέφωνο, που όμως βρισκόταν στο νοσοκομείο για τον γιο της. Έγινε δικαστήριο, καθώς η σπιτονοικοκυρά είχε το θράσος να κάνει και μήνυση. Η κυρία Σοφία αθωώθηκε, λόγω απορίας. Επιστρέφοντας όμως σπίτι βρήκε τα μισά υπάρχοντα της πεταμένα στους κάδους σκουπιδιών της γειτονιάς της. Τα άλλα μισά της είπε η τότε σπιτονοικοκυρά της ότι τα έχει σε αποθήκη στη Θέρμη. Το σκέφτομαι και μου ανεβαίνει το αίμα στο κεφάλι. Να σου πετάξουν έτσι όλη σου τη ζωή στα σκουπίδια. Και όλα αυτά γιατί;;;;;;;;;
 

Το κακό όμως είχε γίνει. Για δύο μήνες εκείνη και ο άντρας της κοιμόντουσαν στα παγκάκια του πάρκου. Ο γιος της κοιμόταν στο σπίτι ενός φίλου του ή πηγαινοερχόταν στο νοσοκομείο.

Μαζεύοντας λίγα χρήματα, η κυρία Σοφία κατάφερε και βρήκε ένα σπίτι για να μείνουν. Πού να το φανταζόταν βέβαια τι την περίμενε και εκεί.. Σε λίγες μέρες χάνει τον άντρα της από ανακοπή καρδιάς. Η ίδια παθαίνει νευρική ανορεξία και τη μεταφέρουν στο  νοσοκομείο όπου και την κρατούν περίπου ενάμιση μήνα. Τη μέρα που ήρθε το ασθενοφόρο να την πάρει, ο Ρόκι, 7 ετών πλέον, ήταν εκεί και τα είδε όλα. Ο Ρόκι τη λατρεύει την κυρία Σοφία. Έμεινε μόνος του λοιπόν πίσω. Και γαύγιζε. Μια γειτόνισσα και φίλη της κυρίας Σοφίας ζητάει από τον σπιτονοικοκύρη της να μπει για να ταΐσει το σκυλί. Εκείνος το απαγορεύει. Λίγο αργότερα όμως, όπως λένε οι γείτονες, ο ίδιος με τη σύζυγο του μπαίνουν στο σπίτι της κυρίας Σοφίας και αρχίζουν και κλωτσάνε το σκύλο γιατί γαύγιζε δυνατά. Και τον χτυπούσαν και με σκουπόξυλο. Ώσπου μια γειτόνισσα έβαλε τις φωνές και σταμάτησαν.
 

Την επομένη έρχονται δύο αστυνομικοί για να παραλάβουν το ζώο και να το πάνε για προσωρινή φιλοξενία. Η ίδια γειτόνισσα καταγγείλει πως και οι ίδιοι οι αστυνομικοί χτύπησαν τον σκύλο με γκλομπ για να μπορέσουν να τον πάρουν μαζί τους.
 

Κάποιους μήνες αργότερα, τον Φεβρουάριο του 2016, ο σπιτονοικοκύρης με τη σύζυγο του, την κόρη του και τον γιό του, ζητάνε να μιλήσουν στην κυρία Σοφία. Υπάρχουν λέει κάποια χρέη με τα ενοίκια. Και αρχίζουν να τη βρίζουν. Έπειτα βρίζουν και τον Ρόκι. Ο οποίος μετά την κακοποίηση έχει γίνει πολύ φοβικός. Ειδικά με τους άντρες. Όταν βλέπει άντρα αρχίζει και γαυγίζει από μόνος του. Απειλούν την κυρία Σοφία. Και εκείνη καλεί την αστυνομία. Ο αστυνομικός μιας και ήρθε ζητάει και το βιβλιάριο του Ρόκι. Γιατί ήταν 3 το μεσημέρι και ο σκύλος γαύγιζε πολύ.
 

Το απόγευμα της ίδιας μέρας, επέστρεφε η κυρία Σοφία σπίτι έπειτα από τη βόλτα με τον Ρόκι. Και βλέπει έξω τον ίδιο αστυνομικό. Ξαναζήτησε το βιβλιάριο του ζώου. Και απόρησε η κυρία Σοφία. Το ξαναέδωσε. Μόνο που αυτή τη φορά ο αστυνομικός την κατηγόρησε ότι είναι ψεύτικο.. Λίγες ώρες πριν ήταν μια χαρά. Τώρα όμως όχι! Ο λόγος; Ο σπιτονοικοκύρης έκανε μήνυση στην κυρία Σοφία για το κατοικίδιο σκύλο της. Οπότε της ανακοινώθηκε ότι το πρόστιμο είναι 1100 ευρώ συνολικά για 3 κατηγορίες. Επειδή δεν είχε τσιπ το σκυλί. Επειδή το βιβλιάριο ήταν ελλειπές. Και επειδή ο σκύλος γαύγιζε πριν λίγες ώρες. Φυσικά είναι να τραβάει κανείς τα μαλλιά του!!! Είναι δυνατόν να ζητάνε από μια άπορη γυναίκα να έχει τσιπ στο σκυλί της; Και να αποτελεί έγκλημα το ότι δεν έχει; Είναι δυνατόν το βιβλιάριο το μεσημέρι να ήταν μια χαρά και ξαφνικά 4,5 ώρες αργότερα να είναι ελλειπές;;; Είναι δυνατόν το σκυλί να μη γαυγίζει όταν στο σπίτι που μένει με την αφεντικίνα του μπαίνουν με το έτσι θέλω τέσσερα άτομα, τα δύο από τα οποία το είχαν κακοποιήσει λίγους μήνες νωρίτερα;;;;;;;;
 

Δεν αντέχω να γράψω άλλα. Ειλικρινά. Δε θέλω να μάθω άλλα. Ρωτώ με δάκρυα την κυρία Σοφία αν έχει και άλλα άσχημα περιστατικά. « Όχι μου λέει κορίτσι μου. Εδώ τελειώνουν τα βάσανα μου. Γιατί έχω καλές φιλενάδες στη γειτονιά μου την παλιά. Μάζεψαν χρήματα και μου βρήκαν σπίτι σε άλλη γειτονιά. Που οι άνθρωποι μέχρι στιγμής φαίνονται όλοι μια χαρά. Το μόνο που ζητώ είναι όσα χρόνια έχω ακόμα να τα ζήσω ήσυχα, σαν άνθρωπος. Τίποτα παραπάνω».

Εδώ και ένα μήνα προβλήθηκε ένα δεύτερο ρεπορτάζ, στο ίδιο κανάλι όπως και την πρώτη φορά. Η κυρία Σοφία τηλεφωνικά έκανε έκκληση για βοήθεια. Για το οτιδήποτε. Μπήκε στο νέο σπίτι ( ένα δωματιάκι) αλλά δεν είχε ούτε κρεβάτι, ούτε χαλί ούτε τίποτα. Μόνο δύο σακούλες με ρούχα έφερε από το παλιό της σπίτι, αλλά μούχλιασαν και τα πέταξε. Μέσα σε ένα μήνα λοιπόν ένας κύριος από Αθήνα, ο κύριος Βαγγέλης, της έστειλε χρήματα για να αγοράσει ψυγείο. Ένας άλλος κύριος, ο κύριος Αντώνης, της έστειλε ένα κρεβάτι, βελέντζα και ένα χαλί. Η μητέρα μου από Μυτιλήνη της έστειλε εμένα για να βάλω σε μια τάξη όλη αυτή την αταξία, όλη αυτή την αδικία. Παλιά μικροέπιπλα, τρόφιμα και είδη οικιακού εξοπλισμού τα έχουμε ήδη πάει στην κυρία Σοφία. Μας μένει μόνο ένας καναπές κρεβάτι να πάμε. Ευχαριστώ πολύ και κάποιους γνωστούς μου που με χαρά προσφέρουν τρόφιμα κάθε μέρα. Επίσης και ένα ζαχαροπλαστείο ανατολικά της πόλης αλλά και έναν φούρνο που και εκείνοι προσφέρουν.
 

Αυτό  που χρειαζόμαστε ακόμα είναι ένα φουρνάκι με μάτια και μία ντουλάπα. Επίσης ένα πιάτο φαγητό από το συσσίτιο της περιοχής που μένει. Δεν της δίνουν φαγητό γιατί λένε δεν έκανε τα χαρτιά της. Και ότι δεν περισσεύει λόγω των προσφύγων. Αυτή τη στιγμή η κυρία Σοφία δεν παίρνει κανένα επίδομα πέραν των 70 ευρώ κάθε μήνα για το ενοίκιο ( το δικό της είναι 140 ευρώ). Θέλει να βρει δουλειά σαν καθαρίστρια αλλά δυσκολεύεται.
 

Μακάρι λοιπόν να μπορέσουμε να φτιάξουμε ένα ζεστό νέο σπιτάκι για την κυρία Σοφία. Και για τον γιο της. Που σε λίγες μέρες θα βγει από το νοσοκομείο. Έπειτα να μπορέσουμε να λύσουμε το θέμα με το φαγητό της ενορίας. Αργότερα να βρεθούν και άλλες επιχειρήσεις κοινωνικού χαρακτήρα που θα θελήσουν να βοηθήσουν. Και φυσικά όλοι εμείς, μεμονωμένα να δείξουμε τι σημαίνει να είσαι άνθρωπος. Να μην αδιαφορήσουμε.
 

Το τηλέφωνο της κυρίας Σοφίας είναι 6976459040.
 

Τελειώνοντας, κάποιος σχολίασε: « Mα καλά, αυτή δεν έχει να φάει, έχει και σκύλο;». Δηλαδή εσύ φίλε μου αν μεγάλωνες ένα σκύλο και το είχες σαν παιδί σου, όταν θα έρχονταν τα δύσκολα θα το παράταγες ε; Η κυρία Σοφία τολμώ να πω πως είναι από τους πιο καλόκαρδους ανθρώπους που γνώρισα στη ζωή μου. Τη θαυμάζω για την τόση καλοσύνη και μεγαλοψυχία της. Νευριάζω όμως για το πώς επέτρεψε να την εκμεταλλευτούν γιατροί σε νοσοκομεία και σπιτονοικοκύρηδες..