«Η χώρα του Θεού» (Vanskabte Land – Volaða Land) | Κριτική Αγγέλα Μάντζιου
Η αρχική συνθήκη, έναυσμα για την δημιουργία της ταινίας, «Η χώρα του Θεού» του Ισλανδού Χίλνουρ Πάλμασον, ήταν κάποιες εικόνες αποτυπωμένες σε φωτογραφικές πλάκες που βρέθηκαν στην ανατολική ακτή της Ισλανδίας. Αυτές οι φωτογραφίες, κινηματογραφικές-φανταστικές εικόνες τραβηγμένες από έναν Δανό ιερέα ο οποίος στάλθηκε από την Δανία στην Ισλανδία προκειμένου να χτίσει μία εκκλησία στα τέλη του 19ου αιώνα, ήταν το κίνητρο ανάπτυξης της μυθοπλασίας της ταινίας, σύμφωνα με τον σκηνοθέτη-σεναριογράφο της ταινίας, Ισλανδό με ρίζες καταγωγής από την Δανία.
Η πρώτη σκηνή συστήνει το βασικό πρόσωπο, τον πρωταγωνιστή της ταινίας. Βρισκόμαστε σε μια εκκλησία. Σε μια σκηνή φαγητού που ακολουθεί, δύο πρόσωπα κάθονται αντικριστά. Ο νεαρός ιερέας Λούκας, ακούει σιωπηλός από τα χείλη ενός μεγαλύτερου σε ηλικία ιερωμένου, τα περί μετακίνησής του στην Ισλανδία, μια χώρα μακρινή με παράξενους ανθρώπους, με παράδοξα φυσικά φαινόμενα (αναφορά σε ένα μυθικό ηφαίστειο), με σκοπό την κατήχηση και ίδρυση μιας εκκλησίας.
Έτσι ο θεατής παρακολουθεί την οδύσσεια μιας «διπλωματικής» αποστολής θρησκευτικού χαρακτήρα, ενός ταξιδιού που ανοίγεται στην άγρια θάλασσα με πλοίο και ολοκληρώνεται στην στεριά με άλογα σε μια περιοχή δύσβατη, άγρια και ερημική, με ορμητικά ποτάμια και αδιαπέραστα βουνά. Ο νεαρός ιερέας έχει μαζί του έναν διερμηνέα και συνοδεύεται από μια ομάδα ντόπιων, με οδηγό έναν σκληροτράχηλο άνδρα. Κουβαλάει επάνω του έναν βαρύ εξοπλισμό με όργανα φωτογράφησης. Από την αρχή τίθεται το θέμα της επικοινωνίας και της συνεννόησης, αφού οι δύο γλώσσες διαφέρουν αισθητά μεταξύ τους (ήδη στο πλοίο με την πρώτη φωτογράφηση, γίνεται νύξη για διάφορες λέξεις, για την προφορά και τις σημασίες τους).
Το ταξίδι και οι απρόβλεπτες δυσκολίες, δίνονται με μια αίσθηση σωματικής και ψυχικής εξουθένωσης. Η φύση και τα άγρια τοπία, οι καιρικές συνθήκες, τα φυσικά φαινόμενα, οι δυσκολίες μετακίνησης, η επαφή ετερόκλητων ανθρώπων και η δύστροπη επικοινωνία, θέτουν αμείλικτα ερωτήματα στον άνθρωπο. Κλονίζουν την πίστη και το σθένος αντίστασης σε μια επιβολή πολιτισμικού χαρακτήρα (απήχηση αποικιοκρατίας), ενδεδυμένη τον μανδύα του ηθικού-θρησκευτικού οράματος.
Η σύγκρουση κορυφώνεται ενισχύοντας την καχυποψία για τις δύο ομάδες (κάποιους ντόπιους απόγονους παλαιών Δανών αποικιοκρατών οι οποίοι γνωρίζουν την γλώσσα και των δύο χωρών, στον συσχετισμό τους με τον νεαρό Λούκας ο οποίος δεν γνωρίζει Ισλανδικά και προσπαθεί να μάθει μέσω του διερμηνέα).
Στη ροή της ταινίας παρακολουθούμε την μεταμόρφωση του Λούκας και την αποκαρδίωση που αισθάνεται, ιδίως όταν χάνεται ο διερμηνέας του, στην επιχείρηση διάβασης ενός φουσκωμένου ποταμού, μια δική του απόφαση- εντολή άγνοιας κινδύνου, παρά την προειδοποίηση των ντόπιων οδηγών και την συμβουλή να γυρίσουν πίσω μέχρι να καλυτερέψουν οι καιρικές συνθήκες. Αυτές οι δυσκολίες και οι απογοητεύσεις θα κλονίσουν το σθένος και την πίστη του.
Στην συνέχεια, θα γνωριστεί και με άλλους ανθρώπους και θα συναντηθεί με τις κόρες ενός ντόπιου, ο οποίος αναλαμβάνει να τον φιλοξενήσει, ζητώντας του να τον φωτογραφήσει. Όταν ο στόχος γίνει απτός και η εκκλησία θεμελιωθεί, η κοινότητα θα γιορτάσει με έναν γάμο, στην φύση, έξω από την ημιτελή και υπό ανέγερση εκκλησία. Στην παγανιστική τελετουργία της συνάντησης των ντόπιων, θα αποδειχθεί αδύναμο το κήρυγμά του και η διαπάλη με τον εαυτό του θα τον οδηγήσει σε μια αντιπαράθεση με τον οδηγό του ταξιδιού του, σε μια βίαιη πράξη-αναμέτρηση θανάτου που προαναγγέλλει και την δική του αποτυχία, τιμωρία και καταστροφή.
Μολονότι χωρίς μεγάλο βάθος στοχασμού, η ταινία, αν και περιορισμένη θεματικά, θέτει ζητήματα επικοινωνίας μεταξύ των δύο λαών, με κάποιες γλωσσικές παρατηρήσεις, ερμηνείες, σημασίες, προφορές. Θίγονται ζητήματα πίστης, ηθικής, ερωτικής επιθυμίας, κουλτούρας, εθίμων, αντιλήψεων, ταυτότητας, κυριαρχίας, προσαρμογής, εξιλέωσης, ανταλλαγής πληροφοριών.
Καδράρονται αδρά πρόσωπα, συναισθήματα, εξομολογήσεις αμαρτημάτων, που έχουν διαπραχθεί και ο θεατής έχει δει κάποιες όψεις τους, προβάλλονται σκοτεινές και αποκαλυπτικές εικόνες ενός φυσικού τοπίου ανυπέρβλητα τρομακτικού (λάβα του ηφαιστείου, όγκοι των βουνών, ορμή των ποταμών, λάσπη, βροχή, χιόνι). Αποτυπώνονται διηγήσεις, τραγούδια, θρύλοι, επικαλούνται ονόματα. Περνούν όλα στην μυθοπλασία της ταινίας και στην ροή της αφήγησης, άλλοτε άμεσα ή και πιο υπαινικτικά με συμβολισμούς, χαράσσοντας μια επιφάνεια σκληρή και ταυτόχρονα μαλακή και ρευστή στην τραχύτητα μιας πραγματικότητας, στην έκφραση αισθημάτων, στην καταιγιστική κυριαρχία όψεων της φύσης και της ζωής στην εξέλιξή της.
Η μουσική ακολουθεί τον ρυθμό της ταινίας ιχνογραφώντας διαθέσεις και προοικονομώντας εξελίξεις δραματικής έντασης. Ενσωματώνονται ήχοι της φύσης και κάποια τραγούδια παραδοσιακά αλλά και θρησκευτικοί ύμνοι-προσευχές. Στο τέλος σαν κατακλείδα, κατευόδιο της ψυχής, ακούγεται ένα τραγούδι ύμνος στην Δανία, μητέρα-πατρίδα και τόπο καταγωγής του Λούκας, σκαλίζοντας ένα παρελθόν- κράμα μιας ιδιότυπης λαογραφίας κοινών και καινών τόπων. Αναδύεται μια μίξη ανθρωπογεωγραφίας και πολιτισμικών κωδίκων στην αμφίπλευρη ομοιοσύστασή τους ως απόπειρα σύνθεσης της ανθρώπινης κατάστασης.
[Vanskabte Land – Volaða Land
Σκηνοθεσία -Σενάριο: Χλίνουρ Πάλμασον
Διεύθυνση φωτογραφίας: Maria von Hausswolff
Μοντάζ: Julius Krebs Damsbo
Ήχος: Björn Viktorsson, Kristian Selin Eidnes Andersen
Μουσική: Alex Zhang Hungtai
Ηθοποιοί: Elliott Crosset Hove, Ingvar Sigurðsson, Vic Carmen Sonne, Jacob Hauberg Lohmann, Ída Mekkín Hlynsdóttir, Waage Sandø
Παραγωγή: Snowglobe, Join Motion Pictures
Παραγωγοί: Katrin Pors, Anton Máni Svansson, Eva Jakobsen, Mikkel Jersin
Συμπαραγωγή: Maneki Films, Garagefilm, Film I Väst
Κοστούμια: Nina Grønlund
Σχεδιασμός παραγωγής: Frosti Friðriksson
Φορμάτ: DCP
Χρώμα: Έγχρωμο
Χώρα Παραγωγής: Δανία, Ισλανδία, Γαλλία, Σουηδία
Έτος Παραγωγής: 2022]
«Η χώρα του Θεού» (Vanskabte Land – Volaða Land) | Κριτική |Αγγέλα Μάντζιου
Διαβάστε όλα τα τελευταία νέα | Ενημερωθείτε
Ακολουθείστε το Cityportal.gr στο Google News για να μαθαίνετε πρώτοι όλα τα τελευταία νέα
Cityportal.gr Live ενημέρωση: O κορωνοϊός λεπτό προς λεπτό στην Ελλάδα και παγκοσμίως