Η Γη της Επαγγελίας (2023) | Κριτική

Η Γη της Επαγγελίας (2023) – The Promised Land. Δραματική περιπέτεια εποχής, δανεζικής, σουηδικής και γερμανικής παραγωγής του 2023, σε σκηνοθεσία Νικολάι Αρσέλ, με τους Μαντς Μίκελσεν, Aμάντα Κολίν, Γιάκομπ Λόμαν Σάιμον Μπένεμπιεργκ, Γκούσταβ Λιντ.

Διαθέτοντας ως υπερόπλο τον Μαντς Μίκελσεν, ο Νικολάι Αρσέλ, καταφέρνει να παραδώσει ένα βίαιο επικό δραματικό θρίλερ εποχής, αποδεικνύοντας ότι ο ευρωπαϊκός κινηματογράφος μπορεί να διακριθεί και με μια ταινία που ακολουθεί το κυρίαρχο ρεύμα.

Ο Δανός Νικολάι Αρσέλ, ένας άνισος σκηνοθέτης, που απ’ τη μια διακρίνεται με το φεστιβαλικό «Έρωτα της Βασίλισσας» και απ’ την άλλη μας εκπλήσσει αρνητικά με το χολιγουντιανό «Μαύρο Πύργο», αυτή τη φορά συνδυάζει επαρκώς και με ιδιαίτερη προσοχή μια επική ιστορία για το ευρύ κοινό, με την πολύπλοκη ψυχολογία των ηρώων, την απληστία και τη σκληρότητα της εποχής. Και το κυριότερο, αναδεικνύοντας την άγονη παγωμένη φύση σε συμπρωταγωνίστρια, με την απειλητική απεικόνισή της.

Υπόθεση

Στα μέσα του 18ου αιώνα, στην άγονη και έρημη γη της Γιουτλάνδης, ένας φτωχός στρατιώτης βάζει στόχο να ιδρύσει τον πρώτο καταυλισμό στην περιοχή, για να κερδίσει και πλούτη και τίτλους, που έχει τάξει ο βασιλιάς. Η προσπάθειά του θα τον φέρει αντιμέτωπο με τον παρανοϊκό γαιοκτήμονα της περιοχής, που θα κάνει τα πάντα για να του αντιταχθεί στο, έτσι κι αλλιώς, δύσκολο σχέδιό του.

Ο Αρσέλ, παρότι δεν απομακρύνεται ποτέ από την κλασική αφήγηση, για να πλησιάσει τον απλό θεατή, που θέλει να ευχαριστηθεί μια χορταστική περιπέτεια, δεν παραμερίζει τα βαθύτερα νοήματα της ταινίας του, με την ανθρώπινη σκληρότητα, που δεν αφήνει χαραμάδες αισιοδοξίας, δεν επιλέγει εύκολες λύσεις και ηρωισμούς, ενώ συνεχώς τροφοδοτεί την αίσθηση της απειλής και τους σκοτεινούς χαρακτήρες. Προτιμά τους χαρακτήρες του χωμένους στη λάσπη και στη βρομιά, με προορισμό την ανεξέλεγκτη βία, που ορισμένες φορές φτάνει στα όρια του ψυχολογικού τρόμου.

Η ταινία, που διαγωνίστηκε για τον Χρυσό Λέοντα στο φετινό φεστιβάλ Βενετίας και είναι η επίσημη πρόταση της Δανίας για το Όσκαρ Καλύτερης Διεθνούς Ταινίας, ξαναφέρνει στο προσκήνιο τον σκηνοθέτη Νικολάι Αρσέλ, καθώς μας τον επανασυστήνει ως έναν βαθύ γνώστη του σύγχρονου σινεμά, που πιάνει τη λάσπη και πλάθει ένα πολυεπίπεδο έπος.

Παρά ταύτα, η παρουσία του Μαντς Μίκελσεν είναι καθοριστική, καθώς μπορεί να λάμψει ακόμη και μέσα στη λασπουριά, την οποία, με την άνεση ενός κέδρου, μπορεί να την πετάξει από πάνω του και να αναδείξει με ευκρίνεια όλες τις αποχρώσεις ένας χαρακτήρα του και να αποτελεί την μονίμως κινητήρια δύναμη ένας ένας ταινίας.

ΜΕ ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ… Ένας μοναχικός λοχαγός ταπεινής καταγωγής, καρπός ένας παράνομης σχέσης μιας υπηρέτριας και ένας ευγενή, είναι αποφασισμένος να κυνηγήσει το όνειρό του με κάθε κόστος. Έτσι, το 1755, ζητά την άδεια του Βασιλιά ώστε να καλλιεργήσει τον αφιλόξενο χερσότοπο ένας Γιουτλάνδης και να δημιουργήσει εκεί μια βασιλική αποικία, με αντάλλαγμα να του δοθεί ένας τίτλος ευγενείας. Αλλά θα βρει πολλά εμπόδια στον δρόμο του.